Dag 22 donderdag 4 augustus Maun
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
05 Augustus 2022 | Botswana, Maun
Dag 22 donderdag 4 augustus Maun
De wekker staat om 4:40, dat is echt wel heel erg vroeg. Om vijf over vijf rijden we in het pikkedonker naar de Thamalakane Lodge. De poort is gelukkig open, maar de receptie is dicht. Bij het restaurant loopt wel iemand die zegt te zullen doorgeven dat we er zijn. Iets na half zes komt er een safaritruck voorrijden. Mike, onze gids,vertelt dat het eerst 1:15 uur rijden is tot de buffalo fence over asfalt en daarna zand en dan nog eens 1:15 uur tot de South Gate van Moremi. Vanaf de buffalo fence zouden er wel al dieren te zien kunnen zijn. Een hele lange zit dus in het pikkedonker.. we krijgen dekens tegen de kou. Doen de mutsen op en handschoenen aan. Het doek boven de cabine gaat dicht wat veel wind tegen houdt en dan gaan we.
We proberen wat te dutten terwijl we hobbelen en schudden over slechte wegen. Bij de buffalo fence begint de zon op te komen en zien we ook wat. Maar veel meer dan wat olifanten, impala, wtattenzwijntjes en een giraffe is het niet. Bij de South Gate spreidt Mike een tafelkleedje uit op een picknicktafel en is het tijd voor het ontbijt. Vaste prik, want alle trucks staan hier te ontbijten. We krijgen een lunchbox met yoghurt, energy bar, appel, broodje ei en appelsap en koffie en thee. Daarna staan we nog een hele tijd te wachten terwijl Mike het papierwerk bij de gate regelt.
Eindelijk zijn we in Moremi. Het begint heel groen met bossen waar verschillende waterholes liggen, waarna je op de open vlaktes komt. Overal stast hoog geel gras. In het natte seizoen staat dit allemaal onder water. Je kunt goed zien dat het dan eilandjes met warer er tussen zijn. Nu zien we de eerste uren amper water. Soms een waterhole waar dieren drinken. We zien heel veel impala, letchwe en rietbok. Ook zien we bij een waterhole een kudde gnoe’s die wel hardloop wedstrijdjes lijken te doen. Ook komen we regelmatig zebra’s tegen. Er zijn heel veel paadjes hier, de ene veel gebruikt en de ander weinig. Er zijn niet heel veel mensen die hier een trip naar toe maken. Meer dan 10 open safari trucks rijden er niet rond.
In een geboed met gras staat een andere safari truck vanaf het pad ergens naar te kijken. Vreemd genoeg rijdt iedereen hier maar vanaf het pad. In andere parken echt een no go. Mike rijdt er heen en er blijkt een cheetah in de schaduw van een termieten heuvel te liggen. Wat een prachtig dier. Hij likt zijn pootjes en wordt dan onrustig. Kijkt om zich heen, gaat op de termieten heuvel staan en loopt weg naar een andere termietenheuvel. Ook hier scant hij de omgeving en en loopt verder door het het hoge gras. We laten hem/haar lekker lopen.
Iets verder komen we een truck vol Nederlanders tegen terwijl de gidsen onderling praten, vertellen we ze over de cheetah. Zij gaan nu die kant op. Hun gids had pootafdrukken van leewen gezien en daar waren zij naar op zoek. Die had Mike ons ook al aangewezen. Bij een camping vraagt hij ook informatie op over waar ze heen zijn gegaan. En dus rijden we heel veel rondjes door het hoge gras op zoek naar de leeuw en met ons meerdere trucks merken we.
Als we langs een hele grote waterpartij vol nijlpaarden rijden, komen we de Nederlanders tegen. Zij zoeken ook de leeuw en hebben de cheetah gevonden. Ook komen we meerdere malen een truck tegen net twee mannen die bij ons in de lodge zitten. We rijden verder langs het water en als de truckvoor ons aan het einde van de waterpoel het water blijft volgen, stuurt Mike de truck een pad omhoog in als Erik heel droog zegt:’stop, here it is’. Vlak naast de auto onder een boom liggen twee volgevreten leeuwinnen te rusten. Super gespot. Niet eens aan zijn kant, mast de rest keek veel te ver weg. Één leeuwin heeft zo’n volle buik dat ze niet op haar buik kan liggen, maar ze ligt op haar rug. Haar dikke volle pens gaat met iedere ademhaling op en neer. Er zit weinig beweging in de dames. De ene kijkt zo nu en dan op om de omgeving te scannen en de ander draait zich van de rug op de zij. We laten ze. Onderweg vertellen we nog een auto waar ze de leeuwen kunnen vinden. We komen een grote kudde olifanten tegen met jongen en vervolgens wel 50 bavianen. Deze laatste zijn op weg naar het water waar wij gaan lunchen. Op een verhoging onder een boom zetten we de auto neer. De Nederlanders zijn er ook. We vertellen ze waar de leeuwen zijn en dus gaan zij na de lunch break naar ze op zoek. We hebben weer tonijnwraps, verder cake, appel, gehaktbalketjes, kippenpoten en een appel als lunch.
Na de lunch blijven we de bomen scannen op zoek naar get luipaard, maar de big five gaan we niet zien deze vakantie. Wel vinden we nog een cheetah, wederom bij een termieten heuvel. We genieten van de mooie tekening van het dier en merken dat we langzaam weer richting de South Gate aan het rijden zijn. In het bos is een kudde olifanteneen modderbod aan het nemen. De kleintjes zijn enorm met elkaar aan het donderen. De allerkleinste lokt de rest steeds uit. Zit dan weer vast in de blubber en begint weer overnieuw.
Nu gaat het dan toch naar de gate. We komen nog een safari voertuig met pech onderweg tegen, nemen een tekefoonnummer mee, maar eenmaal bij de gare komen zij ook aanrijden. De kinderen nemen nu elk een bank om te kunnen slapen. Bij de buffalo gate besluit Frédériquedat het toch beter ligt met voeren bij papa op schoot en hoofd bij mama en dan gaan we verder. Gelukkig kan de terugreis in 2 ipv 2,5 uur nu het licht is. Het blijft wel een heel eind rijden voor deze gamedrive. Wel een heel gaaf park, maar achteraf hadden we beter vanaf Kasane via Chobe Savuti en Kwai Moeremi naar Maun kunnen rijden. Maar dan hadden we Elephant Sands gemist en dat was toch ook wel erg gaaf.
Terug bij de Lodge zetten we de auto voor de deur, koelkast aan de stroom en ruimen we alles eens netjes op. Ook de tassen herorganiseren we al een beetje voor de terugreis. Dan naar het restaurant waar er ziekte in de keuken is. We wachten dik anderhalf uur voor we ons eten hebben. Maar er is goede wifi dus iedereen vermaakt zich met krant, snap-it, facebook etc. Na het eten blijven de kids nog even hangen om nog verder te kletsen met vrienden. Erik zet de koffers in de auto en dan morgen dik 600 kilometer en een grensovergang dus niet te laat weg.
-
07 Augustus 2022 - 11:06
Piet Visser:
Lijkt mij fantastisch om zomaar een truck Nederlanders te spotten - da's pas zeldzaam! Waren het Nederlanders met of zonder rode zakdoeken? Mazzelkonten! Ciao bambini!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley