Dag 13 dinsdag 26 juli Etosha (Namutoni) - Divundu
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
27 Juli 2022 | Namibië, Rundu
Dag 13 dinsdag 26 juli Etosha (Namutoni) - Divundu
We hebben vandaag een hele lange reisdag voor de boeg. We moeten 630 kilometer rijden. Om zes uur gaat de wekker. Douchen, ontbijt maken,tenten inklappen en dan zijn we zomaar ruim op tijd klaar. De rafel en de stoelen stonden al in de auto en de tassen hoefden niet meer los. Dat scheelt. Om 7:20 rijden we door het hek om het kamp. We hebben een 14 kilometer asfaltweg tot de Anderson gate, maar eerst naar de Klein Namutoni waterhole. Heel staat alleen een impala te drinken in de opkomende zon. Een prachtig plaatje.
Dan door naar de gate. Overal langs de kant staan giraffes alsof ze afscheid nemen. Meerdere keren steken ze voor ons over. Ook steken er nog elanden over. Bij de gate zijn alle papieren oké en kunnen we gaan.
We rijden via Grootfontein en Rundu en het zijn voor het eerst deze vakantie alleen asfaltwegen en goede ook nog. Ze zijn kaarsrecht er zit 2x een bocht in en we komen 3 keer een kruispunt tegen waarop we af moeten slaan. De grootste meteoriet van de wereld ligt bij Grootfontein. Het ding weegt 50.000 kilo en ligt als een enorme steen op 10 minuten afstand van de weg. We hebben hier echter geen tijd voor, want we zitten krap in de tijd. Om vier uur hebben we een sunset cruise geboekt op de Kavango rivier die voor onze lodge ligt. Om mee te kunnen, moeten we om kwart voor vier bij de lodge zijn. Ook gaat in de Caprivistrook de tijd een uur vooruit en we weten niet precies waar dat is.
Het is rustig bij de weg. Om de 10 a 15 kilometer hebben ze een picknickplek met betonnen tafel en stoeltjes gemaakt. Dat zie je niet langs de gravel wegen. Maar daar zit je eten ook vol zand als er een auto zou passeren. Achter iedere auto hangt een enorme stofwolk.
We stoppen een keer om onze koelkast te checken. Deze doet het alleen nog op het electriciteitsnet. De tweede accu geeft geen stroom, waardoor hij tijdens het rijden niet koelt. Nu zit er bijna niets meer in omdat we ergens vandaag of morgen weer door een vererinary gate gate en alle zuivel, vlees, eieren en groente in moeten leveren. Daarnaast slapen we de komende dagen in hotel en lodges.
In Grootfontein willen we nog even wat extra geld pinnen. We hebben nogN$ 102, zo’n zes euro. Bij de tankstations zit een ATM van de Standard Bank, maar net als op het vliegveld werkt deze ondanks de Meastro en Cirrus bordjes niet met onze ING pas. Het geld van het vliegveld is overigens niet van onze rekening gegaan, dat scheelt weer.
Verderop zitten de FNB en de Bank of Windhoek. Deze doen het wel met onze pas weten we uit ervaring. Wat geld rijker vertrekken we uit Grootfontein.
Rundu is nog 230 kilometer. Na 100 kilometer passeren we een veterinary gate, maar we gaan van zuid naar noord en dan hoef je nog niets af te geven.
Na de gate zien we de hele 130 kilometer langs hutjes van takken, koeien poep en rieten daken of golfplaat. Mensen met was en watertanks op hun hoofd. Heel veel koeien en geiten langs de weg. Als je vervoer hebt, heb je een kar met ézels er voor. Een keer zien we een os die een spoort slee trekt. Vlees hangt uitgekeent aan bomen langs de weg. Dit zijn een soort slagerswinkeltjes. Ook verkoopt men van alles. Hout om te stoken, potterie en dan is het opeen gericht op de toeristen en zien we allemaal houtsnijwerk. Kindertjes zwaaien met de ene hand en bedelen met de ander als je langs rijdt. Stop je niet/ geef je niets dan halen ze semi verontwaardigd hun schouders op. Maar sommigen zwaaien ook alleen. Het leven is hier erg eenvoudig en arm.
In Rundu gaan we tanken bij de Shell. Doordat we een dubbele tank hebben, heb je tijdens het tanken enorm veel last van terugslag en duurt het tanken erg lang, het gaat litertje voor litertje en er gast nogal wat in. Terwijl Erik klets met de jongen die tankt en twee anderen de ramen schoonmaken, haalt Renée friet voor de kids bij de KFC die naast het tankstation ligt. Er tegenover zit een supermarkt. Hier haalt ze brood, yoghurtjes. De mensen voor haar in de rij kopen vooral grote zakken maismeel, zout en olie. Terug bij het tankstation zijn ze bijna klaar.
Dan de laatste dik 200 kilometer.. de weg is slechter langs de weg is het enorm groen. Ook zien we veel kale ‘gouden’ bomen en een kale boom met witte bloempjes. Er zijn nu veel minder huisjes langs de weg. Om kwart over drie zijn we bij de Shametu Lodge. Hier blijkt dat de tijd nog niet vooruit is gegaan. Het is dus kwart over twee. We hebben het dus ruimschoots gered. Origineel (2 jaar geleden toen we een reis Botswana Zuid Afrika met Renée’s ouders zouden maken) hadden we hier twee huisjes met uitzicht op de rivier geboekt, maar alles zat vol voor vannacht en dus hebben we een campsite. We hebben een eigen toilet gebouw met douche en wc en keuken. Ook is er een dubbele BBQ. Die gebruiken we niet. We hebben hier nog een flink positief saldo uitstaan wat we niet op gaan krijgen, dus we dineren in de lodge ook gaan Erik en Renée er ontbijten.
Eerst lekker naar het zwembad. De lodge heeft een mooi terras dek met uitzicht op de Popa Falls in de verte en de rivier. Hier zouden nijlpaarden moeten zitten. Om vier aan boord van de boot voor de sunset cruise. Iedereen heeft een tasje met hapjes en chips en nootjes en er is drank en fris. We zien een heel aantal nijlpaarden en en krokodillen. Veel nijlpaarden lliggen in de bosjes, maar er zijn ook de nodige in het water. entje doet zijn bek wagenwijd open. Ook zijn er nog hele kleine nijlpaardjes bij. De krokodillen hebben hier bijna allemaal een tracker op hun rug omdat ze redelijk agressief zijn. Dan voren we terug naar de Popa Falls. Hier gaan we een eilandje op vanwaar we de falls goed kunnen zien. Een man denkt wel naar de overkant te kunnen lopen over de stenen en valt in het water. Eigen schuld. Gilles wilde ook al, maar Erik had het hem gelukkig uit zijn hoofd gepraat. Voor de lucht knaloranje kleurt zijn we terug bij de lodge. Daar bestellen we milkshakes en Don Pedro’s en kijken we naar het verkeuren van de lucht.
We gaan van de bar direct door aan tafel. Erik en ik nemen het diner menu met rumpsteak, Gilles ook maar dan met friet en Frédérique gaat voor haar standaard burger en friet. Het smaakt echt ontzettend goed. Na de 3 gangen zitten we stampvol. Nog een kop thee bij de tent en dan naar bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley