Dag 9 vrijdag 22 juli Palmwag - Etosha (Okaukuejo)

Dag 9 vrijdag 22 juli Palmwag - Etosha (Okaukuejo)

De olifant is niet langs geweest. We willen niet te laat weg. Want we willen bij de Galton Gate Etosha binnen rijden. Het versgebakken brood wat we besteld hadden is loodzwaar, compact en zeker niet vers. We eten dan maar tosti’s.

Om half negen rijden we weg langs een prachtige route. Onderweg zien we vele springbokjes als Gilles na een kilometer of 50 zebra’s op een heuvel spot. Gaaf die hadden we nog niet gezien. In de tien kilometer die volgen zien we zelfs een hele kudde. Ook spotten de jongens meerdere giraffes. Het blijft bijzonder al die dieren langs de weg terwijl we niet in een park rijden. We komen door Khowarib en daar begint Renée al een beetje te twijfelen maar als we twintig kilometer verder op een kruispunt rechts moeten door kuilen en stenen en het nog meer dan 250 kilometer rijden is over een hele slechte weg zien we dat we verkeerd gereden zijn. Er komen kindertjes bij de auto die zeggen dat ze honger hebben. Eerder hebben we ook al water weggegeven en brood.Nu geven we koekjes. De rest van het eten ligt in de achterbak. We rijden nog een stukje door naar Sestfontein waar we bijna zijn, keren weer om en als we weer stilstaan op de kruising met de hele slechte weg, stopt de politie naast ons. We moeten toch echt terug naar Palmwag en dan naar Kamsnjab en vanaf daar de asfaltweg naar Okaukueko. En dus rijden we dik 90 kilometer terug. Een stuk sneller dan de heen weg. We zien de zebra’s wel, maar stoppen niet neer.

We realiseren ons dat we weer door de veterinary gate moeten en van noord naar zuid mag je geen vlees zuivel en eieren meenemen. We besluiten 10 kilometer voor de gate een groot deel van de spullen uit de koelkast te halen en net als we willen stoppen, staat er op een heuvel een auto van een het rhino safari camp op de weg te knipperen met zijn lampen. Hij blijkt ons te waarschuwen voor de woestijn olifanten die achter de heuvel de weg aan het oversteken zijn. Wat gaaf zo maar in het wild naast de weg. We blijven uitgebreid kijken. Dit hadden we niet gezien als we in 1x goed waten gereden. Afgezien van de woestijn neushoorn hebben we nu ongeveer alle dieren gezien die we met de morning drive hadden kunnen zien.

Bij de veterinary indpection hebben ze geen interesse in onze laatste plakjes ham, eiren en aangebroken melk. Als we op de weg naar Kamanjab zitten, gooien we alles weer in de koelkast. Onderweg zien we vele Himba nederzettingen en vriuwen die langs de weg wat proberen te verkopen de weg naar Kamanjab is erg slecht de eerste 30 kilometer, daarna wordt het beter.

Eenmaal in Kamanjab tanken we bij de Shell. Ernaast zit een Spar.waar we aardig kunnen slagen. In de Spar lopen verschillende vrouwe met blote borsten en bij de auto die nog steeds volgetankt wordt als we terugkomen, we hebben 2 anks, staan verschillende Himba en andere vrouwen met ontbloot bovenlijf die kettinkjes willen verkopen. Dat is toch wel apart hoor in de supermarkt, vindt ook Gilles.

Vanaf hier is het 130 over het asfalt. Eerst naar Outjo dan naar de Anderson gate. Om half vijf zijn we in Etosha en we gaan direct naar de eerste waterhole waar we springbokjes, zebra’s en een jakhals zien. We rijden verder en nemen een loop die ons uiteindelijk bij de Nebrowni waterhole brent. Wat een gave plek. Overal staan zebra’s, springbok, struisvogels en gnoe’s. Opeens ziet Gilles helemaal in de achtergrond iets wat volgens hem een roodfdier is. Hij heeft gelijk er loopt een leeuw die gaat liggen en zich weinig aantrekt van all springbokjes die langs lopen. We moeten om half zeven in Okaukuejo zijn, want dan sluit de gate, dus we vertekken. Opeens zien we 2 zwarte neushoorns vlak naast de weg lopen. Natuurlijk stoppen we weer. Wat gaaf zo in het rood van de ondergaande zon.

We zijn op tijd bij ons kamp. Bij de receptie moeten we 3 bslies bij langs, waar we overal dezelfde gegevens invullen, maar dan kunnen we naar onze campsite nummer 46. Aan het hek en vlakbij een toiletgebouw. Naast ons staat een Zimbabwaan uit Roden die rondreizen begeleidt. Hij heeft zes man bij zich, waaronder een stel uit Diever. Terwijl zij naar de waterhole gaan, maakt hij het eten klaar. Voor gilles hebben we rookworst met broccoli, gekookte aardappelen, jus en appellmoes. Volgens hem het beste eten van de hele vakantie. De rest eet broodjes hamburger met gebakken aardappeltjes. De restaurants hier in de kampen zijn niet zoals in Kruger. Je moet reserveren voor een buffet menu. A la carte is er niets. Ook de winkeltjes zijn eenvoudiger en het assortiment een stuk kleiner. Het gebben nog net voor sluitingstijd een kaart voor heel Etosha kunnen kopen.

Na het eten gaan we naar de waterhole. Er zijn meerdere neushoorns, een olifant 2 giraffes en 4 hyena’s die komen drinken. De giraffes doen er bij a een half uur over voor ze ook maar door de knieën durven gaan voor hin eerste slok water. En als er dan neushoorn aan komt gaat die voor, wacht de giraffe op gepaste afstand en begint het hele kijken en wel of niet weer overnieuw.

Om half elf houden de meiden het voor gezien, de jongens een half uur later.