Dag 7 dinsdag 20 juli Spitzkoppe - Brandberg

Dag 7 dinsdag 20 juli Spitzkoppe - Brandberg

Vanmorgen geen enkele druk om vroeg op te staan. Dus we doen rustig aan. Dekken uitgebreid de tafel. Stoken onze houtverwarmde douche lekker op pakken alle spullen eens rustig in en als we om elf uur vertrekken rijden we eerst langs de receptie km nog een half uur te internetten en chatten en Erik haalt een kop koffie. Dan naar Spitzkoppe NP. Op weg er naar toe staan allemaal souvenir verkopers die onze aandacht willen. We kijken wel op de terugweg.

We betalen om het park in te mogen en zien prachtige rotsformaties. Gisteren hadden we natuurlijk al stiekem een groot deel van het park gezien. We rijden naar the Bridge een natuurlijke brug, waar we eerst heen moeten klauteren. We maken de nodige foto’s en gaan dan aan de andere kant naar beneden en weer omhoog. Gilles wil een hoge rots beklimmen en Frédérique vindt dat geen goed idee. Dan is hij to h eigenwijs en springt tegen een hoge steen op. Zijn schoen glijdt weg en zijn hand en knie schuren langs de rots met mooie wonden tot gevolg. Niet luisteren dan moet he maar voelen. Maar handig is het niet met al dat bloed te druppen en een wilt broekje en witte schoenen aan.

Terwijl we terug klauteren zien we mooi hagedissen en een rockdassie met jongen. Een ouder Engels stel neemt nog een foto van ons vieren bij the Bridgedan terug naar de auto en de pleisters 6x10-tjes en verband.

De busman tekeningen slaan we over. Morgen gaan we in Twyfelfontein nog hele mooie zien. Gilles is ook wel even klaar met lopen en klauteren.

Oo naar de White Lady Lodge [e-38] Campsite in Brandberg. Maar eerst een soort dromenvanger van blik kopen waar allemaal verschillende diertjes aan hangen. We rijden door wen gevarieerd en glooiend landschap, maar behalve veel vogels zien we geen dieren. Wel Himba’s die langs de weg staan om spullen te verkopen.

In Uis stoppen we om te tanken en kopen we een ijsje bij de supermarkt. Dan het laatste stuk naar Brandberg. De zwarte rotsformatie zien we al 50 kilometer van te voren uit het landschap verrijzen. Hoe dichter we bij De White Ladge komen, hoe meer wild we zien. Vooral springbok en heel veel struisvogels. Het ziet er erg gaaf uit. Twee zwembaden, bar, restaurant. En alles super netjes aangelegd. We besluiten om niet zelf te koken maar in de lodge te gaan eten omdat het menu voor die avond ons erg aanstaat We begrijpen dat ze ook gamedrives doen om de woestijnolifanten op te sporen, maar deze zitten al 2 dagen diep in een moeras waar de truck niet kan komen. Dat wordt hem dus jammergenoeg niet.

We zetten de tenten op en wandelen terug naar de lodge om lekker bij het zwembad te gaan liggen. Het water is fris maar voor Erik en de kids warm genoeg om duikschijfjes op te duiken en balletjes over te gooien. Het is hier echt genieten. Volgens Frédérique de beste plek tot noch toe. Op het terrein lopen stokstaartjes en parelhoenders. Vanaf een terras op een heuvel, bedoeld voor de zonsondergang, heb je een fantastisch uitzicht over het gebied. In de verte zakt de zon steeds verder richting horizon, maar dat wachten we niet af.

We lopen de 500 meter terug naar onze aut en kleden ons om in iets warmers. Als de zon onder is wordt het weer koud.Renée neemt een ijskoude douche, later blijkt dat ze het hout eerst aan had moeten steken. Terwijl we ons omkleden, strijkt in de boom bij onze auto de ene na de andere gele neushoornvogel neer. We noemen ze Zazoe naar de vogel uit de Lion King. We wandelen terug naar de lodge in een landschap dat prachtig rood/oranje kleurt. Het eten smaakt prima, wij krijgen 3 gangen spring roll, game stew en cheesecake. De kids burger en frites met cheesecake toe.

Terug bij de tent drinken we nog wat terwijl we de overdaad aan sterren bewonderen. De melkweg is heel goed zichtbaar. In Nederland is overal licht vervuiling waardoor je zoveel minder ziet en de melkweg al bijna nooit te zien is. Hier is ook de sterrenpracht intens.