Dag 26 dinsdag 15 augustus Dubai-Dusseldorf-Meppel

Dag 26 dinsdag 15 augustus Dubai - Dusseldorf - Meppel

Het plan om vanochtend per taxi het oude Dubai te bekijken laten we al snel varen. De kids hadden al geen zin en in plaats van haastig in te pakken kunnen we ook rustig aan doen en samen uitgebreid ontbijten. Het inpakken kost weinig tijd, dat hadden we in Indonesië al gedaan. Wel hebben we nog meer was en nog minder schone kleren. Dus de bonte was wordt één koffer helft en de witte was de andere helft van een koffer. We hadden voor deze reis vier zesdelige sets packing cubes besteld in 4 verschillende kleuren. Ieder zijn eigen set. Kleren er opgerold in. Broeken/shorts en rokjes/ jurkjes bij elkaar. De shirts bij elkaar, evenals ondergoed. Eentje voor de sokken en eentje voor de zwemkleding. We hebben nog nooit zo’n overzichtelijke tas gehad die zo netjes bleef. We reizen met Eastpack tassen waarin ieder zijn helft heeft en dan nog een tas met extra schoenen en slippers, toiletarikelen etc. Dit jaar echter hadden we ook onze grootste Eastpack koffer mee, die helemaal vol zat met kleding en spullen voor de jungletrekkings: wandel schoenen, opblaaskussens, lakenzakken, dunne badlakes en handdoeken, mutsen, handschoenen en sjaaltjes, regenponcho’s, vochtige washandjes, deet, headlights etc etc. Uiteindelijk weegt deze extra bagage 21 kilo, terwijl de andere koffers 12, 14 en 18 kilo wegen. Maar alles is gebruikt. Alleen de kinderen hebben kleding over die zo de kast weer in kan. Maar ja ik ben ooit met al mijn kleren in drie tassen op vakantie gegaan naar Spanje als puber, dus ik vond het al knap dat ze niet neer meenamen dan in de pakking cubes paste.

Na het inpakken douchen en we hebben weinig grote verpakkingen toilet artikelen over. Alleen wat mini’s tanpasta en Dove en een grote bus Axe de rest is zo goed als op en kan de prullenbak in. Dan ontbijten. We nemen de laatste restjes paashagel en vruchtenhagel mee die door de kids opgaan met het verse stokbrood dat ze bij het ontbijt hebben staan. Erik test alle cakejes en broodjes (kaneel, croissant, pain au chocolat, muffin, brownie, donut) en Renée wijkt niet van het ritueel omelet, yoghurt met honing af,alleen vandaag is er ook stokbrood met kaas.

Om half elf gaan we naar beneden om uit te checken. Men belt een taxi en vanuit de taxi een laatste blik op the Frame en de Burj Khalifa. Als we het vliegveld naderen staan er borden VIP access. De chauffeur vertelt dat er naast deze VIP ingang voor first class passagiers ook een speciale toegang voor de sheiks is.

Eenmaal bij Terminal 3 de Emirates terminal gaat het als een razende. We zijn al ingecheckt maar moeten onze paspoorten nog scannen op de zelfscan terminal, dan naar de doe het zelf bagage drop off ook hier zijn we in een paar minuten klaar. We lopen door naar de paspoort controle. Ook dit gaat via een geautomatiseerd systeem. Paspoort er op in de camera kijken en klaar. De laatste stap is de handbagage check. Deze kost de meeste tijd, want het poortje gaat af als Renée er doorheen loopt en ze moet mee naar het vrouwen fouilleer hokje. Een gesluierde dame doet het gordijn open en laat een dame in groen uniform binnen die blijkbaar moet leren fouilleren. Van haar tot voeten borsten, billen alles wordt grondig bevoeld. Maar tegen de tijd dat je er wat van begint te vinden is ze klaar. De rest staat te wachten met alle spullen. 17 minuten nadat we het vliegveld binnenliepen staan we in de tax free. Wat een geoliede machine. Daar kan Schiphol wat van leren.

We lopen langs de verschillende shops. Ongelooflijk hoeveel er toch weer veranderd is aan winkels en restaurantjes in deze terminal in 4 jaar. De Mc Donalds zit nog op dezelfde plek en wij halen een ijsje terwijl Frederique nog wat lunch wegwerkt. Tegen enen besluit Renée voor de laatste keer deze vakantie mie goreng te eten.

En dan lopen we naar B11. We kunnen al naar de gate die beneden is en ook daar zitten we maar heel even voordat we aan boord kunnen. We hebben dit keer geen dubbeldeks airbus, maar een 777 en dus wandelen we door de businessclass voor we bij onze eigen stoelen aankomen. We zitten wederom op de 4 stoelen in het midden. De mannen weer aan de buitenkant. Onze vlucht vandaag duurt 6 uur. Omdat we overdag vliegen, blijven we allemaal wakker. Films kijken, spelletjes en Erik geniet van aardappeltjes met kip en chocolade soesjes toe :o)

De grootste consternatie ontstaat als Frédérique haar airpodcase kwijt is. Iedereen opstaan, zoeken in de stoelen. Frédérique onder de stoelen, Renée onder de stoelen. De achterburen zoeken. Maar we vinden hem zo gauw nog niet. De oortjes zelf zijn er wel, dat was nog lastiger zoeken geweest, maar het doosje blijft zoek. Pas als we bijna gaan landen vinden we ze terug in een vouw in het stoelzakje voor haar.

Als we landen stijgt er een geklap op in het vliegtuig. Eigenlijk altijd als we op Duitsland vliegen, klapt men voor de landing. De kinderen vinden het maar raar. Wij hebben één keer geklapt voor een landing toen we vanuit Cancun op Philadelphia vlogen en de orkaan die eerder op onze reis veel verwoest had en waar we net achteraan kwamen een tropische storm was geworden en wij dwars door die storm moesten dalen en landen. Een uur lang zwiepten we alle kanten en vroeg iedereen aan boord zich af of het wel goed zou komen. Vele gebedjes om ons heen, maar veilig geland. Dat was wel een flink applaus waard. Eenmaal aan de grond bleek dat we het laatste vliegtuig waren dat geland was, andere vliegtuigen moesten uitwijken en het vliegveld werd urenlang gesloten.

Bijna vijftig minuten eerder dan gepland, zijn we in Dusseldorf. Bij de immigratie gaat het vlotjes ondanks dat we naar de rij met niet EU bewoners gestuurd worden omdat het bij de EU bewoners vol staat. Omdat er vooral Nederlanders voor ons staan, mag iedereen na een korte blik in het paspoort doorlopen. In het vliegtuig zaten heel veel Nederlanders ondanks dat er een uur na onze vlucht ook eentje met Emirates naar Amsterdam ging. Dusseldorf of Amsterdam scheelde bij het boeken 100 euro p.p. Qua vluchttijd is de reis naar Dusseldorf een kwartiertje sneller. En qua reistijd met de auto is Amsterdam een half uur dichterbij, dus zo veel maakt het voor ons allemaal niet uit.Voor de andere Nederlanders zal hetzelfde gelden.

Wachtend op onze koffers komt onze zwaarste koffer vrij vlot van de band rollen, maar staan we nog een kwartier te wachten op de andere drie die vlak na elkaar volgen. Raar. Dan naar de skytrain die ons razendsnel naar P5 brengt. Frédérique heeft een foto van onze parkeerplaats gemaakt dus die vinden we direct terug. Als Erik de auto probeert te openen doet de sleutel niets. Batterij op? Nat geworden misschien? Hij zat in de rugzak die mee de jungle in is geweest. Gelukkig hebben we ook de reserve sleutel bij ons en kunnen we de auto daarnee openen, anders hadden we vast een probleem gehad. De navigatie geeft aan 2 uur naar Meppel als we wegrijden. En iets na half tien staan we weer voor ons huis. Dat ging een stuk sneller dan gedacht.

Thuis hebben opa en oma Beppe een keats neergelegd met brood, beleg, cake, koekjes en ander lekkers. Voor Gilles is er Zaans volkoren van de AH en hij begint direct aan het brood wat hij zo gemist heeft. Frédérique duikt het fijnste plekje op aarde in, het bed op haar kamer en wij zetten de eerste was aan. Weer in ons eigen huis na een mooie vakantie met heel veel indrukken.