Dag 20 dinsdag 2 augustus Khumaga Campsite -Maun

Dag 20 dinsdag 2 augustusKhumaga Campsite (Mkgadikgadi Pans) -Maun

Gedurende de nacht gaat het steeds harder waaien. Dan is in een tent slapen niet zo prettig. Gisteren vertelde men al dat augustus de ‘windy month’ is hier. Nou dat klopt. Alles wappert en klappert en als Gilles, die helemaal niet tegen wind kan,om vier uur roept dat hij bang is, gaat Erik bij hem liggen. Frédérique lag al in de auto waar je een heel stuk minder mee krijgt van het slechte weer. Renée verkast op een gegeven moment ook naar de auto. Gelukkig krijgen we allemaal nog wel een beetje slaap extra.

Als Renée terugkomt van een nogal koude douche (verhit door de zon, ‘s avonds douchen was slimmer geweest) heeft een groep meerkat apen onze kampeerplek overgenomen. Ze zitten boven op de tent van de jongens, ze zitten in de prullenbak die amper openging, ze hebben brood en muffins uit de auto gestolen wat ze aan het opeten zijn. Eentje gaat er zelfs met een bijna volle pot appelmoes uit de prullenbak vandoor. Erik is vandaag jarig, hij wordt 50, maar het uitgebreid vieren zit er zo niet in. Vlaggetjes hangen we op, ballonnen op zijn stoel. De Happy Birthday lampjes die eerst is de tent hingen, hangen nu buiten. Maar met de wind kun je amper buiten zitten en met de apen al helemaal niet. Geen uitgebreid verjaardagsontbijt. We besluiten wel ergens onderweg te ontbijten en dus gaat de thee in de thermosfles. Erik krijgt zijn cadeau van de kids. Een door Frédérique uitgezocht geurtje in Frankfurt en dan pakken we alles in en rijden weg.

Vlak bij de campsite zit de Khumaga gate waar je komt via een bruggetje, maar wij bedluiten via de Phuduhudu gate het park uit te rijden. Eerst weer langs de rivier waar er bijna geen zebra’s meer zijn, maar nog wel enorme hordes gnoes. We horen dat er vroeg in de morgen ook leeuwen waren. Op een plek met uitzicht op de lepelaars, pelikanen en gnoes zetten we de auto neer voor een ontbijt van koude pannenkoeken met stroop en suiker en een kopje thee. We rijden van de rivier af naar de Phuduhudu gate en na een kilometer of 10 zien we steeds minder olifanten, giraffes, impala en giraffes en wordt de weg steeds slechter. De we 4x4 werkt op volle toeren. Wat weer een stom plan. We hadden beter naar de rivier kunnen rijden en dan terug naarde Khumaga gate. We zijn de eerste die over deze route komen deze dag. Maar na alle geschok en gehobbel, komt na bijna 40 kilometer de gate gelukkig in zicht. We schrijven ons uit en rijden de 200 kilometer naar Maun.

De weg is goed dus het schiet lekker op. In Maun gooien we eerst de tank vol. Dan langs een splinternieuwe Spar supermarkt en dan naar de Thamalakane Lodge. We hebben alle activiteiten 2,5 jaar via hun geboekt en betaald. Van het geld dat over was van Jan en Grietje hebben we een vlucht boven de Okavango delta geboekt, maar we moeten nog wat bijbetalen. Dit doen we eerst en dan gaan we naar onze eigen lodge, de Island Safari Lodge. Dit scheelde 1.000 euro met de Thamalakane Lodge voor 3 nachten terwijl we overdag de hele dag activiteiten hebben. Dat is een beetje erg zonde geld. Als we het verschil voor de vlucht willen betalen, komt men opeens met een factuur op de proppen die 340 pula hoger is. Daar hebben we in alle 30 e-mails helemaal niets van gehoord. We hebben een factuur uit april met alle kosten. Dit gaan we nu niet betalen.

Bij het restaurant is hele goede wifi dus gaan we daar lekker zitten. We bestellen lunch terwijl iedereen met zijn telefoon in de weer is. Erik heeft tig berichtjes voor zijn verjaardag. Om kwart over drie rijden we naar het vliegveld . We waren hier 21 jaar geleden op 9/11 ook. Toen kwamen we op het vliegveld en vertelden ze ons over de vliegtuigen in de Twin Towers. Een dag die he nooit meer vergeet en nu zijn we er weer. Er staat ons iemand op te wachten met vliegtickets. We moeten ook weer door de security check en moeten dan in een wachtruimte wachten tot iemand van Mack Air ons komt halen. In een busje worden we naar ons vliegtuigje gebracht. Hier staat pilote Immaculate klaar.

Naeen korte briefing vertrekken we. Ze stuurt het vliegtuigje behendig de lucht in en weet de windvlagen steeds goed op te vangen. We vliegen na een minuut of 7 over de buffalo fence die bedoeld is om vee en buffels te scheiden omdat de buffels mond en klauw ziekte bij zich dragen. Nu begint de Delta pas echt. We zien overal dieren op eilandjes in in het water staan. Over zie je de paden waar de dieren langs lopen. We zien enorme kuddes buffels, zebra’s olifanten, impala, nijlpaarden 2 leeuwen, giraffes en dan alle dieren die je wel zit, maar niet zo snel kunt determineren door de snelheid. Wat is dit gaaf en wat veel wild. We vliegen langs Chief’s Island en bij een waterformatie bovenin de delta die ze ‘Continent of Africa’ noemen vanwege de vorm, zetten we de weg terug weerin. We zien nog een brandje.

Wat wel opvalt is dat er zo veel minder water in de delta zit dan 21 jaar geleden. Toen was alles nat en groen. Nu zijn er zoveel meer eilandjes. In Angola heeft men een dam in de Kavango rivier gebouwd om energie op te wekken en daar heeft de delta enorm onder te lijden.

Na een klein uur staan we weer aan de grond na een fantastische scenic flight. Het blijft prachtig om alle wild en de vertakkingen van de delta van boven te kunnen zien. Het vliegveld weer af gaat heel erg snel. In de auto zingen we voor Erik. Dat hadden we nog niet gedaan en hoeft ook niet zo. Op onze kamer willen we de gekochte taart eten, maar deze is keihard. Kaarsjes er op en foto, dan maar taart bij het toetje.

We gaan weer bij het restaurant zitten voor drankjes en proosten op Eriks 50e. Later verkassen we naar een tafeltje om te eren. Het eten is er echt heel goed. Geen reden om ergens anders de keuken uit te proberen. Na de onrustige nacht vannacht, gaan we op tijd onder de wol. Morgen vertrekken we om 8 uur bij de Thanalakane lodge voor onze daytrip per boot door de delta.