Dag 17 6 augustus 2024 Ilha Grande - Rio de Janeir

Dag 17

6 augustus 2024

Ilha Grande - Rio de Janeiro

We staan om half acht op. Vandaag gaan we terug naar het vaste land en dan naar Rio. Voor het ontbijt pakken we de tassen in. Als ik op de keuken afloop weet het mannetje het :”Dos ovos douro douro douro?” Ja die graag. Na het ontbijt pakken we de laatste spulletjes en om kwart voor tien lopen we naar het haventje. Dit keer mogen we als eersten aan boordEn dus gaan we op de achterste rij zitten. Mocht er wat gebeuren, kunnen we er in elk geval uit.

Het kabaal van de 2 motoren met 200PK motoren is enorm als je er vlak bij zit. Met elkaar praten lukt niet meer. Aan de overkant is er 15 minuten om wat te kopen in de supermarkt en dan stappen we in de bus. Marike is al de hele dag en nacht aan het overgeven. Er zitten twee artsen in de groep die haar in de gaten houden en de nodige medicatie bij zich hebben, maar dat spuugt ze steeds uit.

De tocht naar Rio is kronkelig over heuvels en door heel veel groen met mooie zeegezichten. Om half drie zijn we in Rio. Onderweg zien we de Suikerberg en het Christusbeeld al. Ons Copa Sul hotel ligt aan de Copacabana, vlak bij Ipanema beach. We rijden langs het brede en lange strand. Veel tijd in ons hotel hebben we niet. We hebben met een groot deel van de groep een Favela tour geboekt in Favela Santa Marta in Botafogo. Gilles wil uit principe niet mee. De ellende van anderen bekijken hoeft van hem niet.

Bij de receptie regelen we dat iedereen wifi heeft en dan vertrekken we met Ruben in de Uber. De Uber chauffeur spreekt erg goed Engels wat je hier bijna nooit hebt. Hij heeft 24 jaar op een olieplatform gewerkt.

Terwijl we in de taxi zitten belt Frédérique dat ze zich niet goed voelt en bang is dat ze flauw gaat vallen. Fut om koud water uit de koelkast te pakken heeft ze niet meer. We bellen snel met Gilles in de andere kamer. Als hij bij haar komt is ze al out gegaan. Gelukkig niet de eerste keer dat hij dit ziet. Het gebeurt Frédérique wel vaker dat ze flauwvalt als ze last van obstipatie heeft. Hij houdt ons aan de telefoon en ze komt weer bij. Hij heeft koud water uit de koelkast gepakt en geeft haar dat. Volgens Frédérique die kletsnat werd was het meer waterboarden ;o)

Erik besluit om dezelfde Uber die ons naar het Favela tour meeting point brengt, direct terug naar het hotel te nemen. Daar aangekomen gaat het gelukkig al wat beter en is ook de humor terug. Goed opgepakt van Gilles ook die heel nuchter zei “Ik heb gewoon gedaan wat jullie zeiden dat ik moest doen”.

In de Favela krijgen we eerst een uitgebreide uitleg om vooral goed te luisteren. Één van de gidsen Gilson woont in de Favela en kent iedereen er. De andere gids Thiago komt uit het bovenste en “rijkere” deel van de favela. Gilson heeft ook een project voor onderwijs lopen dat we zullen bezoeken. We wandelen naar een heel trage cablecar. De favela is tegen een berg opgebouwd. Er mag maar 16 man mee en ouderen en zieken gaan voor. We besluiten met een deel van de groep te gaan lopen. Heel veel trappetjes tussen de blokken beton en golfplaten verder zijn we bij het eerste station. We krijgen weer wat uitleg, maar het karretje zit nog steeds vol, dus we lopen door naar het tussen station waar je van wagon moet wisselen. Weer vooral veel trapjes en donkere gangetjes langs afval en kleine huisjes.

Bij het middenstation staat een man met een machinegeweer verscholen achter een muurtje. Hij is van een bende en houdt de wacht. Best indrukwekkend. Bovenaan de cablecar stappen we uit bij weer een mozaïek, deze zijn belangrijk voor de buurt en fleuren de boel wat op. Ook ligt er boven een betonnen voetbalveld in een kooi zodat de bal niet kwijtraakt. Er volgt een potje Nederland - Brazilië en wij winnen.

Dan wandelen trappetjes af naar beneden door de favela. Sommige deken zijn heel schoon andere erg vies. We zien ratten maar we moeten ook dwars tussen een aantal ongure types met pistolen door. Steeds loopt 1 gids voorop de ander achteraan. Bij het huisje van de moeder van de gids stoppen we om binnen te kijken. Ze heeft 180 klokken hangen aan knalroze muren en vraagt om geld voor batterijen. Op haar dak hebben we geweldig uitzicht op de baai en get Christusbeeld. Hier zit een schooltje waar kinderen 2x per week Engels krijgen. Kinderen gaan tot hun 12e naar school. Daarna is er geen geld meer voor onderwijs. We kopen favela t-shirts om daarmee het project te steunen.

In de favela staat overal de tv aan, stroom wordt afgetapt in een enorme spaghetti van elektriciteitsdraden. Op tv is de halve finale damesvoetbal Brazilië-Spanje. Zo nu en dan horen we gejuich. Vaak zijn het oude tv’s met zo’n grote achterkant die amper in de piepkleine huisjes passen.

Eenmaal beneden neemt iedereen een Uber, Renée staat nog met Liesbet, Dirk en Mathis als blijkt dat Marije in het ziekenhuis niemand heeft die Engels spreekt. We vragen Thiago of hij naar get ziekenhuis wil gaan. Zijn vriendin is een Nederlandse reisleider. Rubens telefoon is stuk. Hij gebruikt Renée’s werktelefoon maar heeft geen Uber. Hij zou eigenlijk heen moeten, maar moet eerst langs het hotel om op te laden.

Renée gaat met de Belgen mee naar het Rio Sum winkelcentrum voor Fkuminense voetbalshirts. Morgen gaan we naar de bekerwedstrijd in het Maracana stadion tegen Juventude (uit te spreken als dsjoeventoedsje volgens een Uber chauffeur die moest lachen om de Nederlandse uitspraak).

Bij een sportzaak worden 2 shirts voor de kids gekocht en ook de rest van de groep koopt hierhun shirtjes. Dan naar de Mac Donalds voor eten voor ons vieren. De Belgen hebben gewacht en gaan met Renée buiten op de Uber wachten. Heel lief. Dan naar het hotel, waar het met Frédérique een heel stuk beter gaat en de obstipatie is ook weg. Maar ze heeft nog flink buikpijn. Hopelijk helpt het om wat te eten en goed te slapen, want morgen moeten we om 9 uur vertrekken voor een 6 uur durende bustour door Rio. Vannacht slaapt Diek bij Renée en Erik bij Gilles.