Dag 9 29 juli 2024 Pantanal

Dag 9

29 juli 2024

Pantanal

Onze activiteit, het piranha vissen begint om 8 uur. Onze gids Max neemt ons mee naar de rivier. Waarom we slippers aanmoesten ontgaat me volledig. Het gras is stuk en in het mulle zand glijden de slippers alle kanten op. Bij het water aangekomen krijgt iedereen een bamboestok met een visdraad een stukje lood en een haakje. Aan het haakje gaat een stukje rundvlees. Je gooit je haak 2x met een grote plons in het water en de derde keer laat je hem liggen. Al gauw voel je dat er aan geknabbeld wordt. Maar bij het ophalen is het aas er afgeknabbeld of de vis is me te slim af. Een keer of zes valt de vis in het water voor ik hem op het droge heb, voor ik daadwerkelijk mijn eerste vis vang. Uiteindelijk vallen er vele van de hengel en vangt Renée er twee en de jongens geen. Gilles is er helemaal klaar mee en was achteraf liever ook thuis gebleven net als Diek.

Na de lunch installeren we ons op een ligbed bij het zwembad waarvan het water er weinig aantrekkelijk uitziet. Het is zo troebel dat je de bodem niet kunt zien. Toch wagen verschillende uit onze groep zich aan het vieze water.

Om half drie vertrekken we voor een safari, wandeling en night safari. We rijden linksaf langs de lange stofweg die hier langs alle ranches voert. Regelmatig komen we een veewagen vol koeien tegen die enorme stofwolken veroorzaken.

Een uur lang rijden we stoppend voor allerlei vogels over de weg richting rivier. In de weg zijn allemaal bruggen gebouwd. Wij rijden nu door de rivierbedding, maar in het natte seizoen moet alles onder een dikke meter water staan en is alleen de weg begaanbaar.

We stoppen na anderhalf uur om te gaan wandelen. Gilles blijft met Netflix op zijn telefoon en de chauffeur achter in de truck. Wij duiken de bosjes in. Max, de gids vertelt van alles over het bos, de vogels die we zien en de pantanal. Tijdens de wandeling zien we tot twee keer toe brulapen. Ook zien we rode macaw’s ( papegaaien) met een nest in een boomstam, een enorme groep ooievaar en bij het ondergaan van de zon lopen we langs koeien en een meertje met flamingo’s weer terug. Gilles vond het best saai alleen te wachten.

Inmiddels is het donker en gaat het zoeklicht aan. Het geeft een stuk minder licht dan tijdens onze nightdrive een paar avonden terug. We zien dan ook helemaal niets. Dat is echt teleurstellend. Het helpt ook niet dat er geen andere gamedrive opties zijn dan deze stoffige doorgaande weg. Eigenlijk was deze hele activiteit niet wat we er van verwacht hadden. Je komt naar de pantanal in de verwachting dieren te zien en tot noch toe zien we amper een beest.

Terug bij de poussada zitten we onder het stof. We maken onszelf wat schoon en gaan dan weer met de rest van de groep aan de wijn. Gezellig kletsen en een drankje doen. Zo’n troosteloze accommodatie is wel goed voor de bonding. Het diner buffet is wederom niet denderend. Als we opscheppen blijft de andere Nederlandse groep de pot met kip al leeg te hebben gemaakt. Er rest taaie koe. De koeien hebben hier amper vet op de botten. Dat proef je. Ook deze avond liggen we om tien uur in ons mandje. Morgen om half acht vertrekkenwe voor een boottocht.