Drakensbergen - Lesotho
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
11 Augustus 2016 | Lesotho, Maseru
Dag 20 Donderdag 11 augustus 2016
Drakensbergen - Maseru (Lesotho)
Renée is als eerste wakker en geniet van een geweldig uitzicht vanuit de slaapkamer. De bergen kleuren rood van de zojuist opgekomen zon. De rest staat om een uur of acht op en als we na het ontbijt de auto inpakken komt er een enorme baviaan van ons dak gerend en hij grist het houten beeld van een giraffe achter uit de auto. Erik rent er zonder nadenken achteraan en het dier laat het beeld en later de tas waar het in zat vallen. Had hij wel nagedacht dan had hij vast niets gedaan want dit is één van de grootste bavianen die we ooit gezien hebben met enorme tanden en zoals hij er uitziet vast sterker dan Erik. We beschermen de auto als we rest inpakken en nemen afscheid van ons heerlijke huis. We rijden naar de Mahai campsite voor een wandeling langs de Cascades. Snel stromend water en veel stenen waar de kinderen op kunnen klimmen. We zien meteen al 3 bosbokjes die in de bosjes verdwijnen als we dichterbij komen. De kinderen rennen en klauteren en kunnen hun energie lekker kwijt voor de lange rit door Lesotho. We hadden nog verder door kunnen lopen naar de Tiger Falls, watervallen waar je achter kunt staan maar we moeten nog minstens 5,5 uur rijden dus gaan we terug naar de auto. Onderweg komen we een Nederlandse groepsreis tegen die wel naar de watervallen gaat.
We rijden door Golden Gates NP een park met mooie uitzichten waar we één keer stoppen voor een foto. Na het park naderen we de grens, maar als we in Fouriesburg willen tanken is overal de diesel op. Dat is niet fijn als je nog 250 km kunt rijden en de hoofdstad van Lesotho ook ongeveer nog zo ver weg is. We gaan bij Caledonspoort de grens over. Het is hier heel erg rustig. Ook bij vertrek uit Zuid Afrika hebben we de geboortebewijzen nodig zegt een nors kijkende man, dus snel terug naar de auto. Bij de Lesotho grens gaat het helemaal snel en dan zijn we Lesotho. In Butha-Buthe blijkt het eerste tankstation niet langer in gebruik. Gelukkig heeft het volgende tankstation diesel een zorg minder. We zien nergens toeristen of blanken en voelen ons de hele dag wel erg wit. Onderweg worden we twee keer aangehouden door de politie die niks kan vinden om ons voor te laten betalen en zich niet zo goed raad lijken te weten met de toeristen die ze hebben aangehouden.
Het landschap lijkt wel een beetje op Amerika, afgezien van de piepkleine cementen en soms blikken huisjes waarin men woont. Het land is verdeeld in kleine lapjes grond en overal lopen herders met koeien of schapen en ze hebben een dikke deken om tegen de kou. We zijn blij dat we het noordelijke deel van Lesotho doorkruizen en zo ook echt wat van het land mee krijgen. We hadden ook bij Maseru waar we overnachten de grens over kunnen steken.
Met een voorgeprogrammeerde route in google maps vinden we ook nu weer onze accommodatie. Het heet Shoeshoe gardens en blijkt een groot huis te zijn met vier kamers gelegen in een buurt met allemaal kleine arme huisjes. Als we het terrein op rijden is het toch even slikken van slapen we hier. Eenmaal binnen zien de kamers er prima uit. Een airco waar ook warme lucht uit komt,, koelkast en elektrische dekens. Achter het huis ligt een voetbalveld en Erik en Gilles gaan een balletje trappen. Al gauw komt de lokale FC om te trainen. Er zijn blijkbaar twee teams jeugd en een eerste elftal. Iedereen kleed zich om naast het veld dat een hobbelige zandvlakte is. Als je valt zie je ook dat men de knieën van de grond probeert te houden.
Wij hebben flink bekijks. Witte mensen zien ze hier niet vaak en al helemaal niet op hun voetbalveld. Het duurt niet lang voor we met een stuk of zes buurtkindertjes aan het voetballen zijn. Twee leggen hun zelfgemaakte speelgoed, een ring met een stuk ijzerdraad er aan waardoor het rond draait als je er mee loopt, aan de kant om ook mee te doen. De jongens van het eerste hebben allemaal voetbalschoenen, bij de jeugd niemand. De kindjes met wie wij voetballen lijken op afstand goed in de kleren te zitten, maar van dichtbij zie je dat de schoenen stuk zijn en de kleren versleten. Als we stoppen met voetballen vragen ze "can we keep the ball?" Tja de bal blijft hier wel, maar Gilles wil er graag nog vaker mee spelen, dus we gaan iemand anders er blij mee maken.
Dan naar de Pioneer Mall. Hier zit een Spurs restaurant. Dat is in Swaziland goed bevallen. Voor de kinderen is er weer een gamehoek en een speeltoestel en een entertainment mevrouw die lekker met ze dondert. Na het eten gaat Renée alleen boodschappen doen in de Pick n Pay de kids willen niet mee die blijven liever spelen in de Spurs. Vlees voor de BBQ voor morgen wordt hem niet alle vlees hier bestaat vooral uit veel bot en zwoerd. Morgen in Cradock maar kijken of de supermarkt daar beter vlees heeft.
Terug bij onze accommodatie is het inmiddels erg koud, dus de elektrische dekens gaan aan. Het wordt vannacht een paar graden onder nul. Gilles en Erik gaan in de ene kamer slapen en de meiden in de andere.
Drakensbergen - Maseru (Lesotho)
Renée is als eerste wakker en geniet van een geweldig uitzicht vanuit de slaapkamer. De bergen kleuren rood van de zojuist opgekomen zon. De rest staat om een uur of acht op en als we na het ontbijt de auto inpakken komt er een enorme baviaan van ons dak gerend en hij grist het houten beeld van een giraffe achter uit de auto. Erik rent er zonder nadenken achteraan en het dier laat het beeld en later de tas waar het in zat vallen. Had hij wel nagedacht dan had hij vast niets gedaan want dit is één van de grootste bavianen die we ooit gezien hebben met enorme tanden en zoals hij er uitziet vast sterker dan Erik. We beschermen de auto als we rest inpakken en nemen afscheid van ons heerlijke huis. We rijden naar de Mahai campsite voor een wandeling langs de Cascades. Snel stromend water en veel stenen waar de kinderen op kunnen klimmen. We zien meteen al 3 bosbokjes die in de bosjes verdwijnen als we dichterbij komen. De kinderen rennen en klauteren en kunnen hun energie lekker kwijt voor de lange rit door Lesotho. We hadden nog verder door kunnen lopen naar de Tiger Falls, watervallen waar je achter kunt staan maar we moeten nog minstens 5,5 uur rijden dus gaan we terug naar de auto. Onderweg komen we een Nederlandse groepsreis tegen die wel naar de watervallen gaat.
We rijden door Golden Gates NP een park met mooie uitzichten waar we één keer stoppen voor een foto. Na het park naderen we de grens, maar als we in Fouriesburg willen tanken is overal de diesel op. Dat is niet fijn als je nog 250 km kunt rijden en de hoofdstad van Lesotho ook ongeveer nog zo ver weg is. We gaan bij Caledonspoort de grens over. Het is hier heel erg rustig. Ook bij vertrek uit Zuid Afrika hebben we de geboortebewijzen nodig zegt een nors kijkende man, dus snel terug naar de auto. Bij de Lesotho grens gaat het helemaal snel en dan zijn we Lesotho. In Butha-Buthe blijkt het eerste tankstation niet langer in gebruik. Gelukkig heeft het volgende tankstation diesel een zorg minder. We zien nergens toeristen of blanken en voelen ons de hele dag wel erg wit. Onderweg worden we twee keer aangehouden door de politie die niks kan vinden om ons voor te laten betalen en zich niet zo goed raad lijken te weten met de toeristen die ze hebben aangehouden.
Het landschap lijkt wel een beetje op Amerika, afgezien van de piepkleine cementen en soms blikken huisjes waarin men woont. Het land is verdeeld in kleine lapjes grond en overal lopen herders met koeien of schapen en ze hebben een dikke deken om tegen de kou. We zijn blij dat we het noordelijke deel van Lesotho doorkruizen en zo ook echt wat van het land mee krijgen. We hadden ook bij Maseru waar we overnachten de grens over kunnen steken.
Met een voorgeprogrammeerde route in google maps vinden we ook nu weer onze accommodatie. Het heet Shoeshoe gardens en blijkt een groot huis te zijn met vier kamers gelegen in een buurt met allemaal kleine arme huisjes. Als we het terrein op rijden is het toch even slikken van slapen we hier. Eenmaal binnen zien de kamers er prima uit. Een airco waar ook warme lucht uit komt,, koelkast en elektrische dekens. Achter het huis ligt een voetbalveld en Erik en Gilles gaan een balletje trappen. Al gauw komt de lokale FC om te trainen. Er zijn blijkbaar twee teams jeugd en een eerste elftal. Iedereen kleed zich om naast het veld dat een hobbelige zandvlakte is. Als je valt zie je ook dat men de knieën van de grond probeert te houden.
Wij hebben flink bekijks. Witte mensen zien ze hier niet vaak en al helemaal niet op hun voetbalveld. Het duurt niet lang voor we met een stuk of zes buurtkindertjes aan het voetballen zijn. Twee leggen hun zelfgemaakte speelgoed, een ring met een stuk ijzerdraad er aan waardoor het rond draait als je er mee loopt, aan de kant om ook mee te doen. De jongens van het eerste hebben allemaal voetbalschoenen, bij de jeugd niemand. De kindjes met wie wij voetballen lijken op afstand goed in de kleren te zitten, maar van dichtbij zie je dat de schoenen stuk zijn en de kleren versleten. Als we stoppen met voetballen vragen ze "can we keep the ball?" Tja de bal blijft hier wel, maar Gilles wil er graag nog vaker mee spelen, dus we gaan iemand anders er blij mee maken.
Dan naar de Pioneer Mall. Hier zit een Spurs restaurant. Dat is in Swaziland goed bevallen. Voor de kinderen is er weer een gamehoek en een speeltoestel en een entertainment mevrouw die lekker met ze dondert. Na het eten gaat Renée alleen boodschappen doen in de Pick n Pay de kids willen niet mee die blijven liever spelen in de Spurs. Vlees voor de BBQ voor morgen wordt hem niet alle vlees hier bestaat vooral uit veel bot en zwoerd. Morgen in Cradock maar kijken of de supermarkt daar beter vlees heeft.
Terug bij onze accommodatie is het inmiddels erg koud, dus de elektrische dekens gaan aan. Het wordt vannacht een paar graden onder nul. Gilles en Erik gaan in de ene kamer slapen en de meiden in de andere.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
