uMkhuze - St. Lucia

Dag 15 Zaterdag 6 augustus 2016
UMkhuze - St. Lucia

Iedereen wordt uit zichzelf wakker, nog steeds op tijd omdat we er ook niet laat in liggen en om acht uur rijden we weg. We stoppen bij een schuilhut die fantastisch ligt bij een waterhole, maar er is niets te zien. Verderop zien we weer veel nyala en impala, maar we zien vooral werklui. Meer dan de helft van het park is afgesloten vanwege werkzaamheden. Ook de schuilhutten worden allemaal vernieuwd. Het wordt vast prachtig, maar nu is alle wild ver weg van alle kabaal. We rijden rechtstreeks naar de gate en laten Mkuze game reserve achter ons. Eenmaal op de N2 probeert men langs de weg een soort dienbladen of schalen van hout te vetkopen. Tientallen stalletjes met hetzelfde product. En grote borden langs de weg dat het verboden is te kopen en verkopen.

Bij Hluhluwe willen we naar Damazulu Traditional Village. Google Maps leidt ons een heuvel op tussen allemaal kleine hutjes, kinderen met kapotte en compleet versleten kleren. Er loopt een oude vrouw met allemaal lege watertanks. We vragen haar de weg, maar ze spreekt geen Engels. De kinderen vinden haar erg interessant want in haar oorlellen zitten gaten ter grootte van een eierdopje. Ze roept iemand en er komt een jongen die wel Engels spreekt. Hij nog nooit van het Zulu dorpje gehoord dus we rijden maar terug naar de N2 en gaan naar St. Lucia.

We herkennen de houtindustrie in het gebied bij de afslag. De souvenir markt is er niet meer. Als we een half uur later in St. Lucia aankomen gaan we op zoek naar Lakeview Cabanas. Het zou ergens aan het einde moeten zitten, maar na wat rondjes van de zaak blijkt het midden in het centrum schuin tegenover ons favoriete restaurant van 4 jaar geleden te zijn. We hadden het slechter uit kunnen zoeken. Ondanks dat het nog vroeg is, kunnen we er al in.

Het is een fijn huis met ruime living. Wel heeft men hier door de droogte watertekort en is er zowel 's ochtends als 's avonds alleen van 6-10 uur water. Het zwembad heeft daar geen last van en Gilles en Frédérique liggen er al gauw in. Wij gaan wat eten bij Alfredo's dat uitzicht heeft op ons zwembad. Na een tijdje komen de kinderen ook en eten een ijsje mee.

Om drie uur willen we bij het Crocodile Centre zijn, een opvang voor zieke en gewonde krokodillen en dieren die om andere redenen niet terug de natuur in kunnen. Iedere zaterdag om drie uur worden ze gevoerd. Iedere krokodil heeft zijn verhaal en dat wordt met smaak verteld, gemangeld door een olifant, door een storm, vrouw met kind opgegeten, strik van stropers, ziek uitgezet en een week later gewond bij de poort om alsjeblieft weer naar binnen te mogen, staart er af etc. Ook mochten we nog een 18 maanden oude croc vasthouden. Ze kregen kip te eten wat ze met veel geschud met hun kop in kleinere stukjes breken, waardoor de ingewanden in het rondvlogen en er ook een klein stukje op Eriks shirt belandde brrr vies.

Terwijl we staan te kijken facetimed Bert Jan. Wat fijn om Jan even te zien en te horen. Gelukkig zet het herstel door en kon hij goed verstaanbaar praten. Heel fijn om te zien. Na dik twee uur, veel later dan verwacht, verlaten het het Croc Centre. Erik gaat nog even hardlopen zolang het licht is en de nijlpaarden de straten nog niet onveilig maken. We gaan eten bij Reef en Dine en overal om ons heen zitten Nederlandse gezinnen. Blijkbaar zijn er twee trucks met Djoser familie reizen in town. Leuk voor de kids die spelen met andere Nederlandse kinderen in het speeltuintje van het restaurant. Bij de crocs waren ook al meerdere Nederlandse families. Zuid Afrika is populair deze zomer. Na het eten facetimen we nog even met Ruinen zodat pap de kleinkinderen en Erik ook kan zien. Morgenavond moet hij terug naar het ziekenhuis na zijn weekendverlof.