Dag 18 en 19 Nilaveli
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
21 Juli 2015 | Sri Lanka, Nilaveli
Dag 18
Maandag 20 juli 2015
Passikudah - Nilaveli
Gilles neemt nog een wafel als ontbijt en meldt dat dit toch wel het beste hotel van de vakantie is. Dat beamen we allemaal. En vertrekken na het ontbijt naar het Noorden. De route voert grotendeels door voormalig oorlogsgebied. Het is er erg arm en dor. Het is aan de kant van het land nu toeristisch hoogseizoen omdat het het droge seizoen is, maar alle rijstvelden staan er dor en droog bij. Soms is er een stroompje water en daarlangs is het dan meteen groen en zijn er weer groene rijstvelden. Onderweg zien we voor het eerst bordjes met tsunami zone en evacuation route en safe zone.
In Trincomalee maken we een stop bij Marble Beach, een mooi strand op een marine basis. We betalen de entree en rijden naar het strand. Eenmaal aangekomen is het er ontzettend druk. Blijkbaar hebben veel kinderen nog een dag extra vrij na het suikerfeest. Ook hier staan de gesluierde vrouwen op het strand of half in de zee en lopen mannen en kinderen in badkleding. We zijn de enige blanken hier en voelen ons wel erg wit. Erik gaat met de kinderen de zee in terwijl Jan en Grietje vanaf een bankje toekijken. Ook Renée houdt de kleren maar aan tussen alle moslims hier. Als we uitgebaddert zijn blijkt dat niet de Sri Lanka en, maar wij de toeristische attractie zijn. De kinderen zijn een zeer gewild foto object met kun witte haren en een hele familie wil met ze op de foto. Veel mensen zitten ook aan hun haren, dat gebeurt de hele reis al.
Dan door naar Fort fredricks en de Swami Rock. Het oude fort rijden we door en binnen de muren lopen vele spotted deer. De herten zie je overal. Als we verder door rijden komen we bij de Swami rots. Boven aan de weg omhoog blijkt een hindoe tempel te liggen. Dat we wisten we dan weer niet en daar zijn we ook niet op gekleed. We wilden het uitzicht bewonderen. Alleen erik en Gilles lopen door en maken foto's van de tempel.
In Trincomalee rijden we nog langs de pin omdat we ons huis cash moeten betalen en de supermarkt en gaan dan naar Nilaveli. We hadden al besloten om niet thuis te koken en nihal weet nog een bijzonder restaurantje. Het is even zoeken naar villa Nilaveli, hij blijkt best afgelegen op het strand te staan. Het is een enorm huis met 5 slaapkamers en 3 badkamers. Als we aankomen regelen we een snorkeltrip en zijn eigenlijk ook direct weer weg. Frédérique blijft bij Jan en Grietje achter bij de villa en ze gaan lekker in de zon liggen en spelletjes doen. Ook gaan ze schelpen zoeken op het strand en moet er een eekhoorn uit huis gejaagd worden. Erik, Renée en Gilles melden zich voor de snorkeltrip bij een mannetje dat ons de maskers en flippers aanmeet, toegang tot het natuurpark betalen, boothuur betalen en dan is het snel naar de boot. Best een klein ding, dus zwemvest aan. Dan wordt de boot afgeduwd en kunnen we er in. Na elke golf kunnen we een stukje verder de zee in tot de motor vrij is en we naar Pigeon Island varen dat hier voor de kust ligt.
Bij Pigeon Island aangekomen laten we onze toegangskaartjes zien en dan met jongen van de boot de zee in. Die ook in de zee onze gids blijkt te zijn. Iemand van het natuurpark vertelt dat we het beste aan de kant waar we aangekomen zijn, kunnen snorkelen omdat daar meer te zien is. De gids gaat ons voor het water in. Gilles heeft alleen gesnorkeld in de badkuip en met de vele golfslag komt er steeds water in zijn pijpje ook is zijn masker eigenlijk net te groot en loopt daar water in. De gids gaat terug naar de boot om een zwemvest te halen. Als hij dat aan heeft gaat het een stuk beter. Zo nu en dan is het wel trappelen en hoofd boven water omdat zijn masker volloopt maar dan gaat het even af, pijpje leegblazen en verder. De gids houdt Gilles vast aan het zwemvest en neemt hem mee het rif over. Erik en Renée zwemmen er achteraan. Dichtbij de kust is er heel veel koraal stuk maar verder uit de kust is het nog prachtig en zien we veel gele en paarse kleuren, anemonen, papegaai en maanvissen, visjes met gele blauwe en rode strepen een school tonijn, trompet vissen en dan spotten we een zeeschildpad van een centimeter of 70 groot. We volgen het dier een hele tijd. Als we weg zwemmen zien we een zwartpuntrifhaai van circa 2,5 meter. Erik mist het dier omdat hij een hap water binnen krijgt. Iets verderop zien we weer een haai zwemmen nu dichter bij. Wat ontzettend gaaf en wat ook prachtig om dit met Gilles samen te beleven. Hij krijgt wel een erg gave eerste snorkeltrip. Als Gilles weer een hap water binnenkrijgt wil hij wel graag naar het strand en dus gaan we terug. Er is blijkbaar een vaste in en uit route waar je langs moet waar het iets dieper is en je het koraal niet raakt. Hier is ook alle koraal afgestorven door voeten die op het koraal gaan staan.
Eenmaal op het strand vraagt de gids of we nu naar de andre kant van het eiland zullen gaan om te snorkelen. Gilles zegt meteen van ja. Hier is de zee een stuk rustiger, er is amper stroming en golfslag. Je merkt dat het in de luwte van het eiland ligt. We zijn amper onderweg of Gilles ziet een flinke morene. Afgezien van groot breinkoraal anemomen en heel mooi andre koraal en prachtige vissen zien we hier geen spectaculaire dingen meer. Terug op het strand zijn de meeste bootjes al weer vertrokken. Wij waren vrij laat op onze snorkeltrip en om half zes sluit het marine park. Dus ook wij stappen in de boot en gaan terug waar Nihal op ons staat te wachten. Gilles is helemaal enthousiast over wat hij allemaal gezien heeft, het was ook echt heel erg mooi.
We rijden eerst naar het restaurant, wat een soort home cooking is bijeen moslim gezin aan het water. erik gaat mee uit de auto om te zien of hij het wat vind en het seafood hem aan staat. We geven aan later vanavond terug te komen. Dan naar de villa waar we nog even bij kletsen over een ieders belevenissen om dan te douchen en om te kleden voor het eten.
Het restaurant is bijna niet te vinden. Voor de brug over de rivier ga je naar links en dan door allemaal hele smalle steegjes en dan dan opeens sta je op een klein parkeerplaatsje. Als we het terras oplopen blijkt Djoser of Koning Aap of zo het plekje ook te kennen want er is ook een busreis Nederlanders neergestreken. Verder is er niemand. De maaltijd is erg bijzonder. We krijgen grote schalen rijst, groente, tijgergarnalen, krab, inktvis en barracuda. Het is wel erg veel voor ons allemaal, maar vreemd genoeg gaat alle vis, behalve de inktvis op. Het is heerlijk.na het eten praten we nog een tijdje met de eigenaar en zijn vrouw. Over het restaurant, de oorlogstijd waar ze midden in de vuurlinie zaten omdat de brug een strategisch punt was en ze dus in een vluchtelingen kamp verbleven en over de kinderen en kleinkinderen. Dan gaan we terug naar de villa waar we nog een glaasje liqor 43 nemen. Als we willen gaan slapen en de afstandsbediening van de airco zoeken blijkt deze niet in de villa te liggen. We hadden op airbnb wel gelezen dat je 10 dollar per dag per kamer moet betalen voor de airco, wat bezopen is gezien de 260 euro die we al betalen voor 1 nacht in de villa. We bellen de beheerder en kloppen aan, maar blijkbaar slaapt hij al. Uiteindelijk krijgen Jan en Grietje een extra ventilator op de kamer en gooien Erik en Renée de luiken open, maar het is niet ideaal zo.
Dag 19
Dinsdag 21 juli
Nilaveli - Anuradhapura
De villa is prachtig, maar het comfort wat minder. De nacht was erg onrustig en warm zonder airco. Renée is er al vroeg uit en komt er achter dat de beheerder om vijf uur ook al de tuin staat te sproeien dus snel de bikini aan ipv het adamskostuum. Dan de wasmachine aan want daarvoor hadden we de villa gehuurd. Zo gauw de tuindeuren opengaan vliegen ook de libellen naar binnen. Ze verschuilen zich achter het huis voor de wind er vliegen er minstens 100 rond. Er wordt opgeruimd, was opgehangen, nieuwe was aan. Even naar zee gelopen en dan verschijnen er opeens allemaal families aan de doorgang van onze tuin naar de zee. Ze staan zich te vergapen aan de blijkbaar rijke blanken. Als ze later in de zee zijn, blijven de gesluierde vrouwen op het strand achter. Renée en Frédérique brengen de kleinste kindertjes de Emirates kleurboekjes en kleurtjes. Hadden we beter niet kunnen doen want nu blijven er kindjes voor de tuin staan in de hoop dat ze ook wat krijgen. Om toen uur vertrekken we weer met een schone en droge was.
Op naar Anuradhapura. We rijden via Trincomalee waar Nihal nog wat moet ophalen. We besluiten niet te stoppen in Kanya bij de warmwaterbronnen, maar door te rijden. We rijden door een prachtig landschap met mooie natuur en groene rijstvelden. We komen langs Mihintale waar we ook niet stoppen er zijn veel te veel trappen en rijden dan in Anuradhapura naar het grand Hotel voor de lunch waar we nasi goreng eten met uitzicht op het meer en Mihintale.
Dan via de supermarkt door naar ons hotel, het Gamodt Citadel Resort. Wat een erg aangenaam hotel blijkt te zijn. Het ligt nogal afgelegen en er is eerst geen kamer beneden voor Jan en Grietje. uiteindelijk krijgen zij de familiekamer beneden aan het zwembad en boeken we er boven een tweede familiekamer bij voor 8 euro extra per nacht.
De middag brengen we aan het zwembad door. Er zijn Nederlanders met een zoon Thimo van 11 en een dochter Aimee van 5. De kinderen spelen wat af en we hebben er geen omkijken naar.
Als we gaan eten is het patatjes wegwerken en weer spelen. Het eten in het hotel is prima. We nemen alleen wat soep of pasta na de flinke lunch van vandaag.
Maandag 20 juli 2015
Passikudah - Nilaveli
Gilles neemt nog een wafel als ontbijt en meldt dat dit toch wel het beste hotel van de vakantie is. Dat beamen we allemaal. En vertrekken na het ontbijt naar het Noorden. De route voert grotendeels door voormalig oorlogsgebied. Het is er erg arm en dor. Het is aan de kant van het land nu toeristisch hoogseizoen omdat het het droge seizoen is, maar alle rijstvelden staan er dor en droog bij. Soms is er een stroompje water en daarlangs is het dan meteen groen en zijn er weer groene rijstvelden. Onderweg zien we voor het eerst bordjes met tsunami zone en evacuation route en safe zone.
In Trincomalee maken we een stop bij Marble Beach, een mooi strand op een marine basis. We betalen de entree en rijden naar het strand. Eenmaal aangekomen is het er ontzettend druk. Blijkbaar hebben veel kinderen nog een dag extra vrij na het suikerfeest. Ook hier staan de gesluierde vrouwen op het strand of half in de zee en lopen mannen en kinderen in badkleding. We zijn de enige blanken hier en voelen ons wel erg wit. Erik gaat met de kinderen de zee in terwijl Jan en Grietje vanaf een bankje toekijken. Ook Renée houdt de kleren maar aan tussen alle moslims hier. Als we uitgebaddert zijn blijkt dat niet de Sri Lanka en, maar wij de toeristische attractie zijn. De kinderen zijn een zeer gewild foto object met kun witte haren en een hele familie wil met ze op de foto. Veel mensen zitten ook aan hun haren, dat gebeurt de hele reis al.
Dan door naar Fort fredricks en de Swami Rock. Het oude fort rijden we door en binnen de muren lopen vele spotted deer. De herten zie je overal. Als we verder door rijden komen we bij de Swami rots. Boven aan de weg omhoog blijkt een hindoe tempel te liggen. Dat we wisten we dan weer niet en daar zijn we ook niet op gekleed. We wilden het uitzicht bewonderen. Alleen erik en Gilles lopen door en maken foto's van de tempel.
In Trincomalee rijden we nog langs de pin omdat we ons huis cash moeten betalen en de supermarkt en gaan dan naar Nilaveli. We hadden al besloten om niet thuis te koken en nihal weet nog een bijzonder restaurantje. Het is even zoeken naar villa Nilaveli, hij blijkt best afgelegen op het strand te staan. Het is een enorm huis met 5 slaapkamers en 3 badkamers. Als we aankomen regelen we een snorkeltrip en zijn eigenlijk ook direct weer weg. Frédérique blijft bij Jan en Grietje achter bij de villa en ze gaan lekker in de zon liggen en spelletjes doen. Ook gaan ze schelpen zoeken op het strand en moet er een eekhoorn uit huis gejaagd worden. Erik, Renée en Gilles melden zich voor de snorkeltrip bij een mannetje dat ons de maskers en flippers aanmeet, toegang tot het natuurpark betalen, boothuur betalen en dan is het snel naar de boot. Best een klein ding, dus zwemvest aan. Dan wordt de boot afgeduwd en kunnen we er in. Na elke golf kunnen we een stukje verder de zee in tot de motor vrij is en we naar Pigeon Island varen dat hier voor de kust ligt.
Bij Pigeon Island aangekomen laten we onze toegangskaartjes zien en dan met jongen van de boot de zee in. Die ook in de zee onze gids blijkt te zijn. Iemand van het natuurpark vertelt dat we het beste aan de kant waar we aangekomen zijn, kunnen snorkelen omdat daar meer te zien is. De gids gaat ons voor het water in. Gilles heeft alleen gesnorkeld in de badkuip en met de vele golfslag komt er steeds water in zijn pijpje ook is zijn masker eigenlijk net te groot en loopt daar water in. De gids gaat terug naar de boot om een zwemvest te halen. Als hij dat aan heeft gaat het een stuk beter. Zo nu en dan is het wel trappelen en hoofd boven water omdat zijn masker volloopt maar dan gaat het even af, pijpje leegblazen en verder. De gids houdt Gilles vast aan het zwemvest en neemt hem mee het rif over. Erik en Renée zwemmen er achteraan. Dichtbij de kust is er heel veel koraal stuk maar verder uit de kust is het nog prachtig en zien we veel gele en paarse kleuren, anemonen, papegaai en maanvissen, visjes met gele blauwe en rode strepen een school tonijn, trompet vissen en dan spotten we een zeeschildpad van een centimeter of 70 groot. We volgen het dier een hele tijd. Als we weg zwemmen zien we een zwartpuntrifhaai van circa 2,5 meter. Erik mist het dier omdat hij een hap water binnen krijgt. Iets verderop zien we weer een haai zwemmen nu dichter bij. Wat ontzettend gaaf en wat ook prachtig om dit met Gilles samen te beleven. Hij krijgt wel een erg gave eerste snorkeltrip. Als Gilles weer een hap water binnenkrijgt wil hij wel graag naar het strand en dus gaan we terug. Er is blijkbaar een vaste in en uit route waar je langs moet waar het iets dieper is en je het koraal niet raakt. Hier is ook alle koraal afgestorven door voeten die op het koraal gaan staan.
Eenmaal op het strand vraagt de gids of we nu naar de andre kant van het eiland zullen gaan om te snorkelen. Gilles zegt meteen van ja. Hier is de zee een stuk rustiger, er is amper stroming en golfslag. Je merkt dat het in de luwte van het eiland ligt. We zijn amper onderweg of Gilles ziet een flinke morene. Afgezien van groot breinkoraal anemomen en heel mooi andre koraal en prachtige vissen zien we hier geen spectaculaire dingen meer. Terug op het strand zijn de meeste bootjes al weer vertrokken. Wij waren vrij laat op onze snorkeltrip en om half zes sluit het marine park. Dus ook wij stappen in de boot en gaan terug waar Nihal op ons staat te wachten. Gilles is helemaal enthousiast over wat hij allemaal gezien heeft, het was ook echt heel erg mooi.
We rijden eerst naar het restaurant, wat een soort home cooking is bijeen moslim gezin aan het water. erik gaat mee uit de auto om te zien of hij het wat vind en het seafood hem aan staat. We geven aan later vanavond terug te komen. Dan naar de villa waar we nog even bij kletsen over een ieders belevenissen om dan te douchen en om te kleden voor het eten.
Het restaurant is bijna niet te vinden. Voor de brug over de rivier ga je naar links en dan door allemaal hele smalle steegjes en dan dan opeens sta je op een klein parkeerplaatsje. Als we het terras oplopen blijkt Djoser of Koning Aap of zo het plekje ook te kennen want er is ook een busreis Nederlanders neergestreken. Verder is er niemand. De maaltijd is erg bijzonder. We krijgen grote schalen rijst, groente, tijgergarnalen, krab, inktvis en barracuda. Het is wel erg veel voor ons allemaal, maar vreemd genoeg gaat alle vis, behalve de inktvis op. Het is heerlijk.na het eten praten we nog een tijdje met de eigenaar en zijn vrouw. Over het restaurant, de oorlogstijd waar ze midden in de vuurlinie zaten omdat de brug een strategisch punt was en ze dus in een vluchtelingen kamp verbleven en over de kinderen en kleinkinderen. Dan gaan we terug naar de villa waar we nog een glaasje liqor 43 nemen. Als we willen gaan slapen en de afstandsbediening van de airco zoeken blijkt deze niet in de villa te liggen. We hadden op airbnb wel gelezen dat je 10 dollar per dag per kamer moet betalen voor de airco, wat bezopen is gezien de 260 euro die we al betalen voor 1 nacht in de villa. We bellen de beheerder en kloppen aan, maar blijkbaar slaapt hij al. Uiteindelijk krijgen Jan en Grietje een extra ventilator op de kamer en gooien Erik en Renée de luiken open, maar het is niet ideaal zo.
Dag 19
Dinsdag 21 juli
Nilaveli - Anuradhapura
De villa is prachtig, maar het comfort wat minder. De nacht was erg onrustig en warm zonder airco. Renée is er al vroeg uit en komt er achter dat de beheerder om vijf uur ook al de tuin staat te sproeien dus snel de bikini aan ipv het adamskostuum. Dan de wasmachine aan want daarvoor hadden we de villa gehuurd. Zo gauw de tuindeuren opengaan vliegen ook de libellen naar binnen. Ze verschuilen zich achter het huis voor de wind er vliegen er minstens 100 rond. Er wordt opgeruimd, was opgehangen, nieuwe was aan. Even naar zee gelopen en dan verschijnen er opeens allemaal families aan de doorgang van onze tuin naar de zee. Ze staan zich te vergapen aan de blijkbaar rijke blanken. Als ze later in de zee zijn, blijven de gesluierde vrouwen op het strand achter. Renée en Frédérique brengen de kleinste kindertjes de Emirates kleurboekjes en kleurtjes. Hadden we beter niet kunnen doen want nu blijven er kindjes voor de tuin staan in de hoop dat ze ook wat krijgen. Om toen uur vertrekken we weer met een schone en droge was.
Op naar Anuradhapura. We rijden via Trincomalee waar Nihal nog wat moet ophalen. We besluiten niet te stoppen in Kanya bij de warmwaterbronnen, maar door te rijden. We rijden door een prachtig landschap met mooie natuur en groene rijstvelden. We komen langs Mihintale waar we ook niet stoppen er zijn veel te veel trappen en rijden dan in Anuradhapura naar het grand Hotel voor de lunch waar we nasi goreng eten met uitzicht op het meer en Mihintale.
Dan via de supermarkt door naar ons hotel, het Gamodt Citadel Resort. Wat een erg aangenaam hotel blijkt te zijn. Het ligt nogal afgelegen en er is eerst geen kamer beneden voor Jan en Grietje. uiteindelijk krijgen zij de familiekamer beneden aan het zwembad en boeken we er boven een tweede familiekamer bij voor 8 euro extra per nacht.
De middag brengen we aan het zwembad door. Er zijn Nederlanders met een zoon Thimo van 11 en een dochter Aimee van 5. De kinderen spelen wat af en we hebben er geen omkijken naar.
Als we gaan eten is het patatjes wegwerken en weer spelen. Het eten in het hotel is prima. We nemen alleen wat soep of pasta na de flinke lunch van vandaag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
