Frankfurt - Dubai - Colombo - Unawatuna
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
06 Juli 2015 | Sri Lanka, Unawatuna
Dag 1 en 2
Vrijdag 3 juli 2015 en zaterdag 4 juli 2015
Frankfurt - Dubai -Colombo
Om een uur of één vertrekken we vanaf de Dagpauwoog. Eerst de vissen nog bij George afleveren. Als we stoppen, rijden Mark en Jeanette achter ons. Zij zijn op weg naar Düsseldorf en vertrekken vanaf daar naar Dubai en Bali. Wie weet zien we elkaar nog in Dubai.
Dan langs Grevin& Greving om de brillen van de kids op te halen die klaar zijn, maar zo snel mogelijk wennen..... En dan naar Frankfurt. Zo'n 100 kilometer voor Frankfurt staat 9 kilometer file door wegwerkzaamheden. We besluiten van de weg af te gaan en parallel te rijden. De eerste twee kilometer staan we ook hier vast door de vele stoplichten, maar daarna kunnen we vlot doorrijden en komen precies na de werkzaamheden de snelweg weer op.
In Frankfurt staan we in de parkeergarage onder onze terminal, ideaal al is het voor ma nog wel een stukje lopen. Als we in de rij aansluiten om in te checken vraagt iemand van de luchthaven of een bepaalde rugzak van iemand is. Iedereen antwoord negatief en dan weet je al wat er gaat gebeuren. Steeds meer politiemensen komen bij de rugzak staan en als de dame van Emirates ons paspoort pakt om in te checken, wordt de hal ontruimt en moeten we achter het lint wachten. Ze beloven ons dat we straks als eerste mogen inchecken.
En dus wachten we 30 minuten terwijl er röntgen opnames van de tas worden gemaakt. Het blijkt loos alarm te zijn en dus mogen eerst de mensen die werken en vervolgens ook de reizigers weer langs de afzetting. We mogen inderdaad als eerste inchecken. Vervolgens regelt de dame van de incheckbalie een rolstoel voor Grietje waarmee ze onder begeleiding naar de gate wordt gebracht. Het was echter maar een klein stukje lopen dus dat had ze prima zelf gekund. Tegenover de gate zit een Japans restaurant waar we een lekkere wokmaaltijd nuttigen terwijl de kids frites en een milkshake van de Burger King eten.
Eenmaal in het vliegtuig zitten we prima; jongens bij de jongens en meisjes bij de meisjes. Eenmaal in Dubai is het om zes uur 's ochtends al 34 graden. We moeten de vliegtuigtrap aflopen en met de bus verder. Grietje mag met de lift mee maar dat duurt erg lang. Eenmaal in de terminal geven ze aan haar ook met een karretje te kunnen brengen. Jan blijft bij haar terwijl de rest door de controles naar de gate gaat. Omdat we Jan en Grietje daar verwachten, gaan we niet op zoek naar Mark en Jeanette. Deze blijken 40 minuten na onze aankomst al weer verder te vliegen.
Na anderhalf uur wachten zien we Jan en Grietje nog niet en worden we ongerust. Erik gaat op zoek en vindt ze een verdieping lager in een speciale wachtruimte. Tegen de regels in gaan ze te voet verder naar ons toe. Dan snel wat eten en door naar ons vliegtuig. Dit keer gaat Grietje gewoon de vliegtuigtrap op. Op de terugweg kiezen we wel voor lopen. Met alle roltrappen kan dat ook prima. We vertrekken met vertraging omdat er koffers uit moeten van mensen die te laat bij de gate zijn. Ook nu gaat de vlucht relatief snel voorbij en we komen om half vijf 's middags in Colombo aan.
Bij de paspoort controle moeten we een tijdje wachten. Een andere Jan Pol staat op een zwarte lijst, dus er moet apart toestemming voor Jan verleend worden. Na 10 minuten kunnen we verder.
Als we buiten komen staat Shehan ons op te wachten. Hij gaat mee tot de bank, vraagt bevestiging voor wat zaken in het programma en na de helft van de kosten voor vervoer en chauffeur aanbetaald te hebben laat hij ons achter bij Nihal onze chauffeur voor de komende 3 weken.
Nihal brengt ons naar ons hotel, Cinnamon Red, er is voor hem daar geen plek en dus krijgt hij volgens afspraak 1.500 roepies voor een overnachting (10 euro). In het hotel hebben twee ruime kamers met een tussendeur. We halen frites met hamburgers in het afhaal restaurant, pakken de tassen uit want er zit een gat in de tas van Jan en Grietje, het hengsel is er afgescheurd. Zij krijgen een tas van Erik en de spullen die we weinig gebruiken gaan in de kapotte tas. Dan slapen. De kids stuiteren nog een tijdje, maar uiteindelijk wordt het stil.
Dag 3
Zondag 5 juli 2015
Colombo - Unawatuna
De wekker staat op half acht en we zijn allemaal nog in diepe slaap als deze gaat. Douchen inpakken en dan naar het restaurant voor ontbijt. Het ontbijt is enorm uitgebreid en uiteindelijk zijn we 20 minuten later dan afgesproken bij Nihal. We rijden dwars door Colombo. Gisteravond zagen we al 2 rotondes met een stoepa en beeld die we herkenden uit Wie is de mol. Nu herkenden we wederom gebouwen. Via de kustweg rijden we naar het zuiden. Onderweg zien we allemaal vervallen huizen veelal de betonnen muren, overblijfselen van de tsunami die hier 50.000 mensen gedood heeft. We komen ook langs een herdenkingsmonument. Onderweg stoppen we bij een schildpaddenopvang. Hier liggen enorm veel eieren begraven onder het zand te wachten tot ze uitkomen, de jongen worden 3 dagen opgevangen en dan uitgezet in zee. De misvormde en blinde exemplaren worden niet uitgezet maar blijven op de opvang. De eieren worden van vissers gekocht die er een hogere prijs voor krijgen dan op de zwarte markt. Ook zijn er verschillende gewonde schildpadden die hier aansterken ok als ze poten missen, voor altijd moeten blijven. Het is erg indrukwekkend en natuurlijk houden we ook nog een schildpad vast. Dit kan vanaf 3 dagen omdat dan hun navel is dichtgegroeid.
Vervolgens rijden we langs een 40 meter hoog boeda beeld en stoppen we voor een boottocht over een rivier en meer vol eilandjes begroeid met mangrove bos. We zoen een visarend en stoppen bij kaneel eiland waar we uitleg krijgen hoe kaneel geproduceerd wordt. Ook zijn er reservoirs met vissen waar je de vissen voor 100 roepie mag laten knabbelen aan je voeten. In één van de bakken zit een 10 maanden oude krokodil die onze mini Freek mag vasthouden.
Als we weer verder varen stoppen we bij een tempel, schoenen uit doek om om de boeda's te bekijken. Een monnik geeft ons touwtjes voor geluk en dus moeten we doneren.
Grietje blijft in de boot en treft een boos kindje als ze hem geen geld wil geven.
Als we terugkomen nemen we de op de heenweg bestelde pizza's en patat mee in de auto.
We slaan de maskers in Ambalangoda over. Frédérique wil maar 1 ding en dat is zwemmen.
Wel rijden we nog langs de langste slapen de boeda van Azië, een beeld van zo'n 40 meter.
In Hikkaduwa staan we een tijd stil, als we uiteindelijk door mogen rijden staan er rijen dik publiek enmogen we langs een optocht rijden die voorafgegaan wordt door kinderen met versierde fietsen. Ze hebben een soort boom op hun fiets met versierselen er aan. Daarna volgende dansgroepen in traditionele kledij en groepen op muziek instrumenten. In de parade lopen ook twee olifanten mee die prachtige doeken en versierselen om hebben. Er zijn wel twintig dansgroepen als het er niet meer zijn en de parade is wel een kilometer lang. Tussen de dansgroepen in lopen kinderen in hun mooiste kleding met versieringen in hun handen en groepen volwassenen in steeds dezelfde kleur kleding. Onze gids verteld dat hij dit nog nooit eerder heeft gezien in de 30 jaar dat hij met klanten rijdt. We hebben dus erg veel geluk.
In Unawatuna hebben we hotel Flower garden geboekt. We krijgen een welkomstdrankje en de kids liggen al gauw in het zwembad. Als we de sleutel van onze cabanas hebben volgt ook Erik. De rest blijft op het terras met uitzicht op het zwembad zitten en uiteindelijk gaat dat bna vele drankjes over in eten. We eten allemaal iets uit de zee; haai, garnalen, botervis en kreeft. Gilles is stoer en proeft van alles.om een uur of negen vertrekken we naar onze huisjes om wat bij te slapen.
Dag 4
Maandag 6 juli 2015
Unawatuna - Galle - Unawatuna
Vanmorgen collectief uitgeslapen. Na het ontbijt zijn we om half elf naar Galle gereden. Een oud fort gebouwd door de Nederlanders zo'n 400 jaar geleden. De eerste stop was bij het Closenberg hotel. Een oud herenhuis gebouwd door de Engelse kapitein Bayley nog in traditionele koloniale sfeer ingericht. Vandaar door naar het Fort. De enorme muren zijn indrukwekkend. We bezoeken de oude Nederlandse kerk met ernaast de bibliotheek, de vuurtoren, clocktower, lijnbaan straat en Galle museum in een oud Nederlands huisje met een enorme collectie porselein en oude gebruiksvoorwerpen. We lunchen bij het Galle Fort Hotel. Als we wegrijden verteld Nihal dat het Fort geen enkele schade heeft gehad van de Tsunami. het busstation wat er naast ligt buiten de muren is volledig weggevaagd en vele bussen met passagiers zijn de zee in gesleurd door het wassende water. Na de lunch doen we een rondje Unawatuna en gaan we terug naar ons hotel. We liggen de rest van de middag bij het zwembad en genieten van zon en niets doen.
Vrijdag 3 juli 2015 en zaterdag 4 juli 2015
Frankfurt - Dubai -Colombo
Om een uur of één vertrekken we vanaf de Dagpauwoog. Eerst de vissen nog bij George afleveren. Als we stoppen, rijden Mark en Jeanette achter ons. Zij zijn op weg naar Düsseldorf en vertrekken vanaf daar naar Dubai en Bali. Wie weet zien we elkaar nog in Dubai.
Dan langs Grevin& Greving om de brillen van de kids op te halen die klaar zijn, maar zo snel mogelijk wennen..... En dan naar Frankfurt. Zo'n 100 kilometer voor Frankfurt staat 9 kilometer file door wegwerkzaamheden. We besluiten van de weg af te gaan en parallel te rijden. De eerste twee kilometer staan we ook hier vast door de vele stoplichten, maar daarna kunnen we vlot doorrijden en komen precies na de werkzaamheden de snelweg weer op.
In Frankfurt staan we in de parkeergarage onder onze terminal, ideaal al is het voor ma nog wel een stukje lopen. Als we in de rij aansluiten om in te checken vraagt iemand van de luchthaven of een bepaalde rugzak van iemand is. Iedereen antwoord negatief en dan weet je al wat er gaat gebeuren. Steeds meer politiemensen komen bij de rugzak staan en als de dame van Emirates ons paspoort pakt om in te checken, wordt de hal ontruimt en moeten we achter het lint wachten. Ze beloven ons dat we straks als eerste mogen inchecken.
En dus wachten we 30 minuten terwijl er röntgen opnames van de tas worden gemaakt. Het blijkt loos alarm te zijn en dus mogen eerst de mensen die werken en vervolgens ook de reizigers weer langs de afzetting. We mogen inderdaad als eerste inchecken. Vervolgens regelt de dame van de incheckbalie een rolstoel voor Grietje waarmee ze onder begeleiding naar de gate wordt gebracht. Het was echter maar een klein stukje lopen dus dat had ze prima zelf gekund. Tegenover de gate zit een Japans restaurant waar we een lekkere wokmaaltijd nuttigen terwijl de kids frites en een milkshake van de Burger King eten.
Eenmaal in het vliegtuig zitten we prima; jongens bij de jongens en meisjes bij de meisjes. Eenmaal in Dubai is het om zes uur 's ochtends al 34 graden. We moeten de vliegtuigtrap aflopen en met de bus verder. Grietje mag met de lift mee maar dat duurt erg lang. Eenmaal in de terminal geven ze aan haar ook met een karretje te kunnen brengen. Jan blijft bij haar terwijl de rest door de controles naar de gate gaat. Omdat we Jan en Grietje daar verwachten, gaan we niet op zoek naar Mark en Jeanette. Deze blijken 40 minuten na onze aankomst al weer verder te vliegen.
Na anderhalf uur wachten zien we Jan en Grietje nog niet en worden we ongerust. Erik gaat op zoek en vindt ze een verdieping lager in een speciale wachtruimte. Tegen de regels in gaan ze te voet verder naar ons toe. Dan snel wat eten en door naar ons vliegtuig. Dit keer gaat Grietje gewoon de vliegtuigtrap op. Op de terugweg kiezen we wel voor lopen. Met alle roltrappen kan dat ook prima. We vertrekken met vertraging omdat er koffers uit moeten van mensen die te laat bij de gate zijn. Ook nu gaat de vlucht relatief snel voorbij en we komen om half vijf 's middags in Colombo aan.
Bij de paspoort controle moeten we een tijdje wachten. Een andere Jan Pol staat op een zwarte lijst, dus er moet apart toestemming voor Jan verleend worden. Na 10 minuten kunnen we verder.
Als we buiten komen staat Shehan ons op te wachten. Hij gaat mee tot de bank, vraagt bevestiging voor wat zaken in het programma en na de helft van de kosten voor vervoer en chauffeur aanbetaald te hebben laat hij ons achter bij Nihal onze chauffeur voor de komende 3 weken.
Nihal brengt ons naar ons hotel, Cinnamon Red, er is voor hem daar geen plek en dus krijgt hij volgens afspraak 1.500 roepies voor een overnachting (10 euro). In het hotel hebben twee ruime kamers met een tussendeur. We halen frites met hamburgers in het afhaal restaurant, pakken de tassen uit want er zit een gat in de tas van Jan en Grietje, het hengsel is er afgescheurd. Zij krijgen een tas van Erik en de spullen die we weinig gebruiken gaan in de kapotte tas. Dan slapen. De kids stuiteren nog een tijdje, maar uiteindelijk wordt het stil.
Dag 3
Zondag 5 juli 2015
Colombo - Unawatuna
De wekker staat op half acht en we zijn allemaal nog in diepe slaap als deze gaat. Douchen inpakken en dan naar het restaurant voor ontbijt. Het ontbijt is enorm uitgebreid en uiteindelijk zijn we 20 minuten later dan afgesproken bij Nihal. We rijden dwars door Colombo. Gisteravond zagen we al 2 rotondes met een stoepa en beeld die we herkenden uit Wie is de mol. Nu herkenden we wederom gebouwen. Via de kustweg rijden we naar het zuiden. Onderweg zien we allemaal vervallen huizen veelal de betonnen muren, overblijfselen van de tsunami die hier 50.000 mensen gedood heeft. We komen ook langs een herdenkingsmonument. Onderweg stoppen we bij een schildpaddenopvang. Hier liggen enorm veel eieren begraven onder het zand te wachten tot ze uitkomen, de jongen worden 3 dagen opgevangen en dan uitgezet in zee. De misvormde en blinde exemplaren worden niet uitgezet maar blijven op de opvang. De eieren worden van vissers gekocht die er een hogere prijs voor krijgen dan op de zwarte markt. Ook zijn er verschillende gewonde schildpadden die hier aansterken ok als ze poten missen, voor altijd moeten blijven. Het is erg indrukwekkend en natuurlijk houden we ook nog een schildpad vast. Dit kan vanaf 3 dagen omdat dan hun navel is dichtgegroeid.
Vervolgens rijden we langs een 40 meter hoog boeda beeld en stoppen we voor een boottocht over een rivier en meer vol eilandjes begroeid met mangrove bos. We zoen een visarend en stoppen bij kaneel eiland waar we uitleg krijgen hoe kaneel geproduceerd wordt. Ook zijn er reservoirs met vissen waar je de vissen voor 100 roepie mag laten knabbelen aan je voeten. In één van de bakken zit een 10 maanden oude krokodil die onze mini Freek mag vasthouden.
Als we weer verder varen stoppen we bij een tempel, schoenen uit doek om om de boeda's te bekijken. Een monnik geeft ons touwtjes voor geluk en dus moeten we doneren.
Grietje blijft in de boot en treft een boos kindje als ze hem geen geld wil geven.
Als we terugkomen nemen we de op de heenweg bestelde pizza's en patat mee in de auto.
We slaan de maskers in Ambalangoda over. Frédérique wil maar 1 ding en dat is zwemmen.
Wel rijden we nog langs de langste slapen de boeda van Azië, een beeld van zo'n 40 meter.
In Hikkaduwa staan we een tijd stil, als we uiteindelijk door mogen rijden staan er rijen dik publiek enmogen we langs een optocht rijden die voorafgegaan wordt door kinderen met versierde fietsen. Ze hebben een soort boom op hun fiets met versierselen er aan. Daarna volgende dansgroepen in traditionele kledij en groepen op muziek instrumenten. In de parade lopen ook twee olifanten mee die prachtige doeken en versierselen om hebben. Er zijn wel twintig dansgroepen als het er niet meer zijn en de parade is wel een kilometer lang. Tussen de dansgroepen in lopen kinderen in hun mooiste kleding met versieringen in hun handen en groepen volwassenen in steeds dezelfde kleur kleding. Onze gids verteld dat hij dit nog nooit eerder heeft gezien in de 30 jaar dat hij met klanten rijdt. We hebben dus erg veel geluk.
In Unawatuna hebben we hotel Flower garden geboekt. We krijgen een welkomstdrankje en de kids liggen al gauw in het zwembad. Als we de sleutel van onze cabanas hebben volgt ook Erik. De rest blijft op het terras met uitzicht op het zwembad zitten en uiteindelijk gaat dat bna vele drankjes over in eten. We eten allemaal iets uit de zee; haai, garnalen, botervis en kreeft. Gilles is stoer en proeft van alles.om een uur of negen vertrekken we naar onze huisjes om wat bij te slapen.
Dag 4
Maandag 6 juli 2015
Unawatuna - Galle - Unawatuna
Vanmorgen collectief uitgeslapen. Na het ontbijt zijn we om half elf naar Galle gereden. Een oud fort gebouwd door de Nederlanders zo'n 400 jaar geleden. De eerste stop was bij het Closenberg hotel. Een oud herenhuis gebouwd door de Engelse kapitein Bayley nog in traditionele koloniale sfeer ingericht. Vandaar door naar het Fort. De enorme muren zijn indrukwekkend. We bezoeken de oude Nederlandse kerk met ernaast de bibliotheek, de vuurtoren, clocktower, lijnbaan straat en Galle museum in een oud Nederlands huisje met een enorme collectie porselein en oude gebruiksvoorwerpen. We lunchen bij het Galle Fort Hotel. Als we wegrijden verteld Nihal dat het Fort geen enkele schade heeft gehad van de Tsunami. het busstation wat er naast ligt buiten de muren is volledig weggevaagd en vele bussen met passagiers zijn de zee in gesleurd door het wassende water. Na de lunch doen we een rondje Unawatuna en gaan we terug naar ons hotel. We liggen de rest van de middag bij het zwembad en genieten van zon en niets doen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
