Wanaka - Fox & Franz Jozef Glacier - Westport
Door: Renee Pol
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
15 November 2010 | Nieuw Zeeland, Westport
14 November: Wanaka Franz Jozef
Het heeft de hele nacht enorm gewaaid, de camper schudde alle kant op en het snerpende geluid van de wind om ons camper op de vlakte houdt ons zo nu en dan wakker. Tegen de ochtend begint het ok nog eens enorm te regenen. Dat zal wel een lekker dagje worden denken we, maar om een uur of zeven wordt het droog. We willen op tijd weg en dus hadden we allemaal de dag er voor al gedoucht. De route voert langs Lake Hawea en Lake Wanaka wat erg mooie plaatjes oplevert. De meren met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen. In de buurt van de Haast pas is er een 30 minuten heen en weer wandeling naar de Blue Pools. Volgen de plaatjes moet het water uit de beide rivieren op het punt waar het samenkomt ijsblauw en zo helder zijn dat je de forellen ziet zwemmen. We wandelen door het regenwoud en over een hangbrug naar de blue pools die door alle regen eerder greypools zijn. Het plaatje is wel aardig, maar het stikt er van de sandflies en dat gecombineerd met het grijzen in plaats van blauwe water, maakt dat we vlug weer terug lopen.
Als we de Haast Pass over gaan stoppen we diverse malen voor foto’s van rivieren, de Thunder Creek Falls en andere mooie uitzichten. Eenmaal over de pas veranderd de omgeving weer in een meer hevelachtig gebied. Het is apart hoe regenwoud hier gecombineerd wordt met een heuvellandschap met op de achtergrond besneeuwde bergen. We stoppen bij Lake Moeraki. We willende de 1,5 uur return wandeling lopen naar Monroe beach waar pinguins en zee robben zouden zitten. We smeren broodjes, pakken de rugzaken als Gilles vertelt dat hij helemaal geen zin heeft om te wandelen naar diertjes en liever door wil blijven rijden. Tja, de dieren willen we voor hem voor de afwisseling bezoeken en dus eten we een broodje en ruimen de boel weer op.
Dan rijden we door naar de Fox Glacier. Het is een return wandeling van een uur naar de voet van de gletsjer die we vanaf de parkeerplaats al in de verte zien liggen. We hijsen de kinderen op onze ruggen en gaan op pad. We moeten eerst over stenen stappen die in het riviertje liggen. Dit gaat vast regelmatig mis denken we. Onderweg naar de gletsjer komen we hordes Japanners tegen die allemaal erg vertederd zijn bij de aanblik van onze kindertjes in de rugzak. We zien hier geen andere draagzakken, in Canada zagen we ze regelmatig. Veel mensen willen de kinderen aanraken of op de foto zetten. Met hun mutsen op hebben ze nog niet gezien dat ze blond zijn dat geeft vaak nog meer effect bij de Japanners.
We wandelen flink door en komen na nog een paar riviertjes die we over moeten steken bij devoet van de gletsjer. We kunnen er redelijk dicht bij komen tot op een meter of 80. Het is alleen erg jammer dat het zulk zwaar bewolkt weer is. We kunnen de top van de gletsjer niet zien en ook de steile wanden langs de oude loop van de gletsjer zouden indrukwekkender zijn met een bleuwe hemel op de achtergrond. het weer is echter niet erg mooi. Na het bezoek aan de Fox Glacier rijden we door naar Franz Jozef waar we om een uur of vier zijn.
We rijden naar de Rainforrest Retreat, een campsite midden in het dorp die in het regenwoud gebouwd is en er erg gaaf uitziet. Het is net of we omringd worden door het regenwoud. Er zijn gratis spa’s en voor de kinderen een leuke speeltuin waar we eerst maar eens uit gaan waaien terwijl wij genieten van het zonnetje wat in Franz Jozef wel schijnt. Tja de andere kant van de berg doet soms wonderen voor het weer. Later blijkt dat de campsite en alle huisjes helemaal vol zijn, we hebben dus geluk dat we niet veel later zijn gekomen.
In het dorp doen we boodschappen, kopen een regenjas voor Erik en als we langs Glacier Helicopters lopen wil Renee toch vragen wat het kost om met vier man 20 minuten met de helicopter boven de gletsjer te vliegen. Erik dekt dat het veel te duur wordt en hoeft niet zo nodig, maar Renee loopt toch naar binnen en dan blijken kinderen tot vier jaar oud gratis te zijn, omdat ze mee op schoot kunnen. Dan wordt het voor Erik opeens ook een ander verhaal en voor 215 dollar p.p. boeken we een helicopter vlucht voor 11 uur de volgende ochtend. En nu maar hopen dat het weer goed is, want vanmiddag wordt er niet gevlogen.
Het restaurant naast de helicopter opertor; Speights landing ziet er erg leuk uit en dus besluiten we daar te gaan eten. We bestelen spare ribs die ontzettend lekken blijken te zijn. De kinderen gedragen zich super en een de meegebrachte broccoli. Op tafel staat een bordje waarop staat dat we een kortingsbon van 10 dollar voor de helicoptervluchten bij Glacier Helicopters kunnen vragen en dus vragen we twee bonnen, dat scheelt weer want we hebben nog niet betaald.
Eenmaal terug gaan we op tijd onder de wol. Ons AIC internet werkt hier niet en we hebben geen interenet van de campsite genomen en dus gaan we nog wat lezen en dan naar bed.
15 November: Franz Jozef - Westport
We staan op tijd op zodat we vanmorgen eerst naar de voet van de Franz Jozef Glacier kunnen lopen. De gletsjer parkeerplaats ligt vier kilometer uit het dorp en om kwart over acht beginnen we aan de anderhalf uur heen en terug. Het weer is goed de lucht is grotendeels blauw en de zon schijnt. Dat geeft toch mooiere plaatjes. De Franz Jozef gletsjer is toch een stuk commercieler dan de Fox. Er zijn hier bruggetjes in plaats van stenen, het pad is netjes aangestampt met zand, we komen zelfs een wandelwagen tegen en ook de hordes mensen is hier groter. Toch is deze gletsjer mooier dan de Fox gletsjer je kunt verder omhoog kijken en ondanks dat we op 200 meter van de voet van de gletsjer moeten blijven, zijn we blij dat we eerst Fox hebben gedaan. Ook de rivier die uit de voet van de gletsjer komt is breder en indrukwekkender.
Als we terug wandelen trekt de lucht steeds verder dicht, maar de helicopters zoemen nog steeds om ons hoofd. We hopen dat onze helicopter ook nog zal gaan. Eenmaal terug in het dorp eten we snel wat fruit en gaan dan naar Glacier Helicopters. Ze accepteren zonder problemen onze kortingsbonnen en betalen en gaan dan naar de helicopter toe. Er gaan nog vier toeristen mee. De kinderen lijken het spannend te vinden. Zodra we bij de helicopter komen zetten we ze de koptelefoon op en die laten ze ook op. Eenmaal in de helicopter zit Gilles bij Erik op schoot bij het linkerachterraam en Frederique zit bij Renee. Zonder dat we het merken stijgen we op en al gauw vliegen we via de rechterkant van de gletsjer naar boven. We zitten dus precies aan de goede kant bij het linkerraam. Het uitzicht op de gletsjer en de omgeving is helemaal gaaf.
Bovenaan de gletsjer zet de piloot de helicopter in de sneeuw en mogen we er uit. Frederique vindt de sneeuw maar niets ze vat er steeds in om. Haar kleine schoentjes zijn ook wel erg verstopt in de sneeuw. Gilles heeft zijn snowboots aan en rent door de sneeuw heen en weer en gooit sneeuwballen. Hij vind het helemaal geweldig. Boven de wolken schijnt de zon volop en dus allemaal een zonnebril op. De bergen om ons heen zin redelijk goed te zien. Mt Cook zien we niet, maar wel Mt Tasman.
Na een minuut of tien moeten we weer in stappen en vliegen we langs de andere kant van de gletsjer terug naar beneden. Ook nu zitten we precies goed aan het linkerraam voor wat betreft het zicht op de gletsjer. Wij vonden de helicoptervlucht echt helemaal het geld waard en ook Gilles vond het leuk.
Terug in Franz Jozef besluiten we wat te eten en dan weer verder te rijden. In een kleinen twee uur zijn we in Hokitika waar we even door het jade stadje wandelen, we kopen voor 10 dollar een stukje jade aan een touwtje, het kan ook voor 100 in de veel duurder ogende winkels maar we doen er vast nooit weer wat mee. Dan rijden we door en besluiten Greymouth onze geplande bestemming over te slaan en door te rijden naar Westport. Onderweg stoppen we bij de pancake rotsen waar we een ijsje eten en een half uur door het park lopen. De in laagjes ge-erodeerde rotsen met de ruige kust op de achtergrond zijn erg mooi. De gehele kust is erg fraai. Vooral de route van Greymouth tot Punakaiki was abembenemend. We zien meerdere bordjes die waarschuwen voor overstekende pinguins, maar zien ook op de stranden geen ginguins. Dan de laatste 50 kilometer naar Westport. We zoeken een plaatsje op de Holiday Top 10 die op 10 minuten rijden van de zeehonden kolonie in Tauranga Bay zit, onze eerste bestemming voor morgenochtend.
Het heeft de hele nacht enorm gewaaid, de camper schudde alle kant op en het snerpende geluid van de wind om ons camper op de vlakte houdt ons zo nu en dan wakker. Tegen de ochtend begint het ok nog eens enorm te regenen. Dat zal wel een lekker dagje worden denken we, maar om een uur of zeven wordt het droog. We willen op tijd weg en dus hadden we allemaal de dag er voor al gedoucht. De route voert langs Lake Hawea en Lake Wanaka wat erg mooie plaatjes oplevert. De meren met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen. In de buurt van de Haast pas is er een 30 minuten heen en weer wandeling naar de Blue Pools. Volgen de plaatjes moet het water uit de beide rivieren op het punt waar het samenkomt ijsblauw en zo helder zijn dat je de forellen ziet zwemmen. We wandelen door het regenwoud en over een hangbrug naar de blue pools die door alle regen eerder greypools zijn. Het plaatje is wel aardig, maar het stikt er van de sandflies en dat gecombineerd met het grijzen in plaats van blauwe water, maakt dat we vlug weer terug lopen.
Als we de Haast Pass over gaan stoppen we diverse malen voor foto’s van rivieren, de Thunder Creek Falls en andere mooie uitzichten. Eenmaal over de pas veranderd de omgeving weer in een meer hevelachtig gebied. Het is apart hoe regenwoud hier gecombineerd wordt met een heuvellandschap met op de achtergrond besneeuwde bergen. We stoppen bij Lake Moeraki. We willende de 1,5 uur return wandeling lopen naar Monroe beach waar pinguins en zee robben zouden zitten. We smeren broodjes, pakken de rugzaken als Gilles vertelt dat hij helemaal geen zin heeft om te wandelen naar diertjes en liever door wil blijven rijden. Tja, de dieren willen we voor hem voor de afwisseling bezoeken en dus eten we een broodje en ruimen de boel weer op.
Dan rijden we door naar de Fox Glacier. Het is een return wandeling van een uur naar de voet van de gletsjer die we vanaf de parkeerplaats al in de verte zien liggen. We hijsen de kinderen op onze ruggen en gaan op pad. We moeten eerst over stenen stappen die in het riviertje liggen. Dit gaat vast regelmatig mis denken we. Onderweg naar de gletsjer komen we hordes Japanners tegen die allemaal erg vertederd zijn bij de aanblik van onze kindertjes in de rugzak. We zien hier geen andere draagzakken, in Canada zagen we ze regelmatig. Veel mensen willen de kinderen aanraken of op de foto zetten. Met hun mutsen op hebben ze nog niet gezien dat ze blond zijn dat geeft vaak nog meer effect bij de Japanners.
We wandelen flink door en komen na nog een paar riviertjes die we over moeten steken bij devoet van de gletsjer. We kunnen er redelijk dicht bij komen tot op een meter of 80. Het is alleen erg jammer dat het zulk zwaar bewolkt weer is. We kunnen de top van de gletsjer niet zien en ook de steile wanden langs de oude loop van de gletsjer zouden indrukwekkender zijn met een bleuwe hemel op de achtergrond. het weer is echter niet erg mooi. Na het bezoek aan de Fox Glacier rijden we door naar Franz Jozef waar we om een uur of vier zijn.
We rijden naar de Rainforrest Retreat, een campsite midden in het dorp die in het regenwoud gebouwd is en er erg gaaf uitziet. Het is net of we omringd worden door het regenwoud. Er zijn gratis spa’s en voor de kinderen een leuke speeltuin waar we eerst maar eens uit gaan waaien terwijl wij genieten van het zonnetje wat in Franz Jozef wel schijnt. Tja de andere kant van de berg doet soms wonderen voor het weer. Later blijkt dat de campsite en alle huisjes helemaal vol zijn, we hebben dus geluk dat we niet veel later zijn gekomen.
In het dorp doen we boodschappen, kopen een regenjas voor Erik en als we langs Glacier Helicopters lopen wil Renee toch vragen wat het kost om met vier man 20 minuten met de helicopter boven de gletsjer te vliegen. Erik dekt dat het veel te duur wordt en hoeft niet zo nodig, maar Renee loopt toch naar binnen en dan blijken kinderen tot vier jaar oud gratis te zijn, omdat ze mee op schoot kunnen. Dan wordt het voor Erik opeens ook een ander verhaal en voor 215 dollar p.p. boeken we een helicopter vlucht voor 11 uur de volgende ochtend. En nu maar hopen dat het weer goed is, want vanmiddag wordt er niet gevlogen.
Het restaurant naast de helicopter opertor; Speights landing ziet er erg leuk uit en dus besluiten we daar te gaan eten. We bestelen spare ribs die ontzettend lekken blijken te zijn. De kinderen gedragen zich super en een de meegebrachte broccoli. Op tafel staat een bordje waarop staat dat we een kortingsbon van 10 dollar voor de helicoptervluchten bij Glacier Helicopters kunnen vragen en dus vragen we twee bonnen, dat scheelt weer want we hebben nog niet betaald.
Eenmaal terug gaan we op tijd onder de wol. Ons AIC internet werkt hier niet en we hebben geen interenet van de campsite genomen en dus gaan we nog wat lezen en dan naar bed.
15 November: Franz Jozef - Westport
We staan op tijd op zodat we vanmorgen eerst naar de voet van de Franz Jozef Glacier kunnen lopen. De gletsjer parkeerplaats ligt vier kilometer uit het dorp en om kwart over acht beginnen we aan de anderhalf uur heen en terug. Het weer is goed de lucht is grotendeels blauw en de zon schijnt. Dat geeft toch mooiere plaatjes. De Franz Jozef gletsjer is toch een stuk commercieler dan de Fox. Er zijn hier bruggetjes in plaats van stenen, het pad is netjes aangestampt met zand, we komen zelfs een wandelwagen tegen en ook de hordes mensen is hier groter. Toch is deze gletsjer mooier dan de Fox gletsjer je kunt verder omhoog kijken en ondanks dat we op 200 meter van de voet van de gletsjer moeten blijven, zijn we blij dat we eerst Fox hebben gedaan. Ook de rivier die uit de voet van de gletsjer komt is breder en indrukwekkender.
Als we terug wandelen trekt de lucht steeds verder dicht, maar de helicopters zoemen nog steeds om ons hoofd. We hopen dat onze helicopter ook nog zal gaan. Eenmaal terug in het dorp eten we snel wat fruit en gaan dan naar Glacier Helicopters. Ze accepteren zonder problemen onze kortingsbonnen en betalen en gaan dan naar de helicopter toe. Er gaan nog vier toeristen mee. De kinderen lijken het spannend te vinden. Zodra we bij de helicopter komen zetten we ze de koptelefoon op en die laten ze ook op. Eenmaal in de helicopter zit Gilles bij Erik op schoot bij het linkerachterraam en Frederique zit bij Renee. Zonder dat we het merken stijgen we op en al gauw vliegen we via de rechterkant van de gletsjer naar boven. We zitten dus precies aan de goede kant bij het linkerraam. Het uitzicht op de gletsjer en de omgeving is helemaal gaaf.
Bovenaan de gletsjer zet de piloot de helicopter in de sneeuw en mogen we er uit. Frederique vindt de sneeuw maar niets ze vat er steeds in om. Haar kleine schoentjes zijn ook wel erg verstopt in de sneeuw. Gilles heeft zijn snowboots aan en rent door de sneeuw heen en weer en gooit sneeuwballen. Hij vind het helemaal geweldig. Boven de wolken schijnt de zon volop en dus allemaal een zonnebril op. De bergen om ons heen zin redelijk goed te zien. Mt Cook zien we niet, maar wel Mt Tasman.
Na een minuut of tien moeten we weer in stappen en vliegen we langs de andere kant van de gletsjer terug naar beneden. Ook nu zitten we precies goed aan het linkerraam voor wat betreft het zicht op de gletsjer. Wij vonden de helicoptervlucht echt helemaal het geld waard en ook Gilles vond het leuk.
Terug in Franz Jozef besluiten we wat te eten en dan weer verder te rijden. In een kleinen twee uur zijn we in Hokitika waar we even door het jade stadje wandelen, we kopen voor 10 dollar een stukje jade aan een touwtje, het kan ook voor 100 in de veel duurder ogende winkels maar we doen er vast nooit weer wat mee. Dan rijden we door en besluiten Greymouth onze geplande bestemming over te slaan en door te rijden naar Westport. Onderweg stoppen we bij de pancake rotsen waar we een ijsje eten en een half uur door het park lopen. De in laagjes ge-erodeerde rotsen met de ruige kust op de achtergrond zijn erg mooi. De gehele kust is erg fraai. Vooral de route van Greymouth tot Punakaiki was abembenemend. We zien meerdere bordjes die waarschuwen voor overstekende pinguins, maar zien ook op de stranden geen ginguins. Dan de laatste 50 kilometer naar Westport. We zoeken een plaatsje op de Holiday Top 10 die op 10 minuten rijden van de zeehonden kolonie in Tauranga Bay zit, onze eerste bestemming voor morgenochtend.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
