Drie dagen Hermanus

Vrijdag 28 december 2012
Kaapstad - Hermanus

We ontbijten nog rustig met verse harde bolletjes en de laatste eieren en yoghurtjes, pakken de laatste dingen in en rijden dan om een uur of tien weg. In Kaapstad rijden we eerst nog naar de Bo-Kaap in de bustour kwamen we er alleen langs, maar we willen iets meer zien van de felgekleurde huisjes van de slaven die vrij waren en die dat uiten door hun huis in een felle kleur te verven. Het is erg mooi weer en de tafelberg ligt niet in de wolken en dus probeert Renée al rijdend nog een foto te maken.In de buurt van het vliegveld komen we langs de sloppenwijken, Kayelitsha, hier wonen een miljoen mensen in golfplaten en zelfgetimmerde bouwsels.

We nemen de N2 richting Gordons Bay om er vlak bij Sir Lowrie's Pass af te slaan richting Gordon's Bay voor een geweldig mooie rit langs de kust. Onderweg bij Hangkliff proberen we een zandpad rond een rots te volgen, op de kaart loopt de weg door, maar na een kilometerr of negen komen we bij een natuurreservaat en moeten we terug. Wel een mooi stukje route.

We stoppen bij de pinguïn kolonie in Betty's Bay. We kijken wederom onze ogen uit de entree is 10 rand per persoon en we zien zo'n 20.000 pinguïns te zien. De dieren zijn in de rui en daarom zitten ze allemaal op het land en kunnen ze niet naar zee om vis te halen, anders hadden we er heel wat minder gezien. vorig jaar was het ook al zo overweldigend om zo veel pinguïns bij elkaar te zien. Je loopt er over houten wandelpaden en aan het eind op de rotsen zit een enorme kolonie aalscholvers te broeden. Met de woeste zee op de achtergrond ook een bijzonder gezicht.

We rijden weer verder en zijn tegen half drie het het Aloë House in Hermanus. We hebben een heerlijk ruim appartement met twee slaapkamers, twee badkamers een grote living met bank en stoelen en voor de kinderen is er een slaapbank opgemaakt. Ook hebben we een tuin met een tafel en 8 stoelen. We hebben hier geen keuken, maar wel een koelkast en magnetron. De kinderen willen meteen naar het zwembad, maar wij besluiten eerst wat te eten in Hermanus.

We rijden het plaatsje in en eten bij de Burgundy een heerlijke lunch. We vragen nog eens naar de mogelijkheden om daar te eten en ze geven aan dat als we op tijd zijn we wel buiten kunnen zitten, maar binnen is alles vol. Als we op het terras zitten komt er bericht binnen dan alle boottripjes naar Dyer Island gecanceld zijn in verband met het weer, het waait flink. We geven aan dan graag voor zondag weer een reservering te willen plaatsen. We gaan terug naar het Aloë House en gaan lekker nog anderhalf uur aan het zwembad liggen. De kinderen vermaken zich enorm in het zwembad. Grietje belt met Janny en hoort dat Piet na een nacht op de intensive care na zijn operatie van Eindhoven naar Amsterdam is vervoerd. Dat is fijn nieuws en dat geeft ook hier weer wat rust.

Om half zeven hebben we gereserveerd bij de Fisherman's Cottage een visrestaurant met een Belgische eigenaar. We eten er allen vis met gamba's en friet terwijl de kinderen een pannenkoek krijgen. Gilles ontdekt een geweldige klimboom op het pleintje bij het restaurant en die zien we de hele avond niet meer. Op en gegeven moment moet ook Erik mee de boom in. Jan ziet in. De verte een helder licht op een berg en denkt dat dit een vuurtoren is. Het blijkt brand te zijn. Men verteld dat er aan de andere kant van de berg een groot gebied in brand staat, blijkbaar is het overgeslagen naar deze kant.

Thuis nemen we nog een limoncello en dan gaan de oogjes toe.


Zaterdag 29 december 2012
Hermanus

Voor vandaag hebben we weinig programma. We slapen uit, ontbijten in alle rust en besluiten naar het strand te gaan. John vertelt dat de brand in de heuvels bij Grotto Beach woedt. er is van alles afgebrand, de weg naar Gansbaai is afgesloten en het Grotto Beach strand zit waarschijnlijk onder de as en rook. Hij adviseert ons om maar het Onus strand de andere kant op, te rijden. Dit doen we terwijl we nog steeds rook van de helling zien komen. We roken het gisteravond ook.

Op Onrus Beach worden alleen parasols verhuurt ver is er een restaurant en afhaalloket, een lagune met zoet water en een hele wilde zee, waar de golven door de harde wind flink hoog worden. We gaan liggen bij de lagune waar de kinderen de hele dag in en uit rennen. Wat een ideale plek hier. Wel jammer dat ze geen stoelen verhuren. Jan ligt de hele dag onder de parasol met één hand aan de parasolstok nadat de andere parasol al weggewaaid was. Voor lunch halen we een wrap met gerilde kip bij het afhaalloket. We krijgen een sms dat de boottrip morgen wel door gaat en dus gaan we morgen varen. Om een uur of drie wil Frédérique graag naar het zwembad en we gaan mee. We liggen nog lekker twee uurtjes bij het zwembad, voor we weer eens uit eten gaan.

We besluiten het maar gewoon te proberen bij Burgundy. Het is kwart over zes en het is er nog rustig. We gaan buiten zitten, maar al gauw geeft de manager aan wel een plekje binnen te kunnen regelen. Het loopt uiteindelijk helemaal vol en wij hebben een geweldig plekje. Het eten is er echt fantastisch. We nemen alle vier springbok carpaccio vooraf, dan een biefstuk van 300 gram die op een hete steen ligt en aan tafel op het bord geflambeerd wordt en toe een soort appeltaart. Er gaan 2 flessen wijn door en we zijn iets van 140 euro kwijt, ongelooflijk hoe goedkoop het eten is. Burgundy is het beste restaurant van Hermanus en wij geloven dat meteen. Volgens Erik is de laatste keer dat hij zo'n perfecte biefstuk gegeten heeft precies een jaar geleden ook bij dit restaurant. De kinderen krijgen bij het voorgerecht frietjes geserveerd en Diek valt bij haar laatste frietje in slaap op haar stoel. erik vangt haar netjes op en we maken een bedje voor haar onder de piano. Onze super attente ober Henry heeft het zien gebeuren en staat al klaar met twee dekens. Gilles kijkt twee filmsop de I-pad terwijl wij heerlijk eten. Bij het weggaan geven we aan de volgende avond weer te willen komen en de manager geeft aan dat hij zijn best zal doen voor een plekje als wij maar weer vroeg zijn.

Eenmaal thuis zien we dat de wegen naar Gansbaai nog afgesloten zijn en dus zoeken we een alternatief. Dit is een route via zandwegen die 1 uur en 45 minuten duurt i.p.v. Drie kwartier. We moeten pas om kwart voor elf in Gansbaai zijn voor de boottocht dus dat gaat vast lukken.


Zondag 30 december 2012
Hermanus

Vandaag is jan jarig, 74 al weer. Voor iemand die altijd zo uitgebreid zijn verjaardag viert is het wel heel erg rustig vandaag. Één voor één worden we wakker en feliciteren we Jan. Frédérique begint voor de verandering haar dag eens niet met "het is al licht hoor" maar ze loopt naar opa die zich aan het scheren is, schud aan zijn hand en hij begrijp haar niet dan geeft hij haar een hand en komt het gefeliciteerd naar boven en krijgt hij een dikke zoen op zijn net ingezeepte gezicht. Vervolgens zingt ze voor hem. Gilles brengt half slapend zijn felicitatie over en de batterij van de kusjes is leeg, dus dat zit er niet in.

We zijn redelijk op tijd want uiterlijk negen uur willen we rijden. Het lijkt er op dat de R43 nog steeds afgesloten is. Het duurt wat lang met onze eieren en spek, snel alles naar binnen gewerkt en dan op pad. De route leidt over zandwegen en aan het begin staat al een bord met een 22 kilometer detour waarschuwing omdat de Daws Pass afgesloten is. We gaan het wel zien. De Tom Tom van Dick Meier staat aan en kent de weg dus dat komt vast goed. we rijden langs verschillende wijnfarms, olijven boerderijen en tussen de bergen door.

Wat een prachtroute. Steeds zien we waterbekkens waar vogels zich verzamelen, dan wordt het allemaal wat dor en zien we blauwe kraanvogeld. Hier zien we ook wat een enorme brand het is geweest. Het gras rookt op sommige plaatsen nog na en we komen ook brandweer tegen. Sommige boerderijen zijn echt net gespaard. Één boer heeft door het gebruik van zijn sprinklerinstallatie zijn gewassen kunnen behouden tot waar de sprinkler komt is het zwart. Eenmaal bij de Daws Pass komt inderdaad detour, snel halen we onze tussen bestemming uit de Tom Tom gelukkig snijden we met dit detour zandpad een stuk af en zullen we net op tijd komen. Wel apart hoor al die hobbelige zandwegen. Dan komen we na zo 35 kilometer zandpad op de asfaltweg naar Stanford en vandaar op de R43 die we hadden willen nemen. We krijgen een sms van Marie van Dyer Island tours die ons meld dat alle wegen weer open zijn, ach we zijn nu toch al onderweg en anders hadden we een hele mooie route gemist.

Eenmaal in Kleinbaai gaan we naar "The Great White House" voor onze briefing. Terwijl we er niet aankomen belt Jelle om opa te feliciteren, Jan vindt het geweldig. Dan naar de briefing. Deze begint met een verhaal over hoe de pimguïn aantallen op Dyer Island met 90% verminderd zijn in 30 jaar. Er zijn nu nog maar 900 broedparen over. Vooral meeuwen pikken de eieren stuk doordat er geen bescherming voor de nesten is. Voor 400 rand kun je huisje kopen zodat de eieren en de jongen, als de ouder de dag op zee zijn om 50 kilometer verder op vis te vangen, beschermd zijn. We vinden het een mooi verjaardagskado voor Jan die verder niets gekregen heeft vandaag en dus kopen we een pinguïn huis voor hem en hij krijgt een certificaat als bewijs.

Na de briefing krijgen we buiten een zwemvest aangemeten en krijgen we een winddichte jas mee en dan lopen we naar de boot. Het is geen hele grote boot en er zit een rubberen rand om heen, maar hij ziet er wel stevig uit. Met een tractor worden we het water ingereden en dan gaan we. We kletsen hard op de golven als we door de branding heen gaan. Daarna wordt er aangegeven dat je ook naar het bovendek mag. Erik en Gilles melden zich boven terwijl de rest benen blijven zitten. Het is wel even wennen zo op de golven te klappen en dan zijn de golven niet eens heel hoog vandaag maximaal 3 meter, maar met Jan en Renée met een goed zee ziekte verleden is het wel even spannend. Uiteindelijk gaat het goed vandaag waar tabletjes en meelkoekjes niet goed voor zijn.

We stoppen bij een groep van zo'n tien zwemmende pinguïns een bijzonder gezicht omdat de pinguïns meestal ver weg zijn voor hun voedsel en je ze dus alleen in de ochtend en avonduren ziet zwemmen als ze net vetrekken of terugkomen. Vervolgens liggen we een tijdje stil op de migratieroute van de bultruggen, maar we zien geen walvissen.

Dan door naar Geyser Rock. Voor we hier heen varen moet Gilles beneden komen zitten. De erg kundige kapitein kiest de juiste golf uit om dan op vol motorvermogen over de golven te klappen om tussen de twee eilanden in terecht te komen. We liggen tussen Dyer Island het pinguïn eiland en Geyser Rock een rots die vol ligt met Cape fur seals. We denken even dat de zee vol ligt met wier, maar dit zijn de flippers van de zeerobben. Er zitten hier zo'n 60.000 op dat hele kleine rotsje geperst. Verder zijn er heel veel jongen sommigen nog maar een paar dagen oud ze liggen bij elkaar in een soort crèche. Echt heel bijzonder zoveel zeerobben hebben we nog nooit bij elkaar gezien.

Dan door naar Dyer Island. We zien weinig van de pinguïns. Op het eiland staan huisjes voor de bewakers van de pinguïns die ook in de gaten houden of de dieren niet onder de olie zitten en zo. Men is erg begaan met het behoud van deze pinguïn kolonie.

Weer op zee varen we naar de boten van de mensen die gaan shark cage diven. Er wordt een metalen kooi het water ingelaten met luikjes aan de bovenkant. Dan staan er zo zes mensen naast elkaar in de kooi en dan gooit men een boei met een geur die de grote witte haai aantrekt in het water. Als men de boei binnenhaalt zie je de haai er soms naar happen. Wel heftig lijkt me om zo dicht bij die gemene tanden in een kooitje half onderwater met je hoofd te staan. Wij zien het ook maar wel wat min heftig, maar het is wel erg bijzonder om de witte haai te zien. Ze zijn alleen erg lastig te fotograferen.

Dan is het tijd om terug naar de haven te gaan. Eenmaal terug nemen we nog een kop soep, kopen de video en gaan dan terug naar Hermanus. We rijden langs het afgebrande gebied en zien ook dat het vuur over de weg geslagen is. Geen wonder dat de weg dicht was. Verderop zien we nog een hele groep flamingo's. Terug bij onze accommodatie gaat Erik even slapen terwijl de rest bij het zwembad gaat liggen lekker nog even wat zon pakken.

We gaan weer op tijd eten en gaan het weer proberen bij Burgundy. Het weer is veel milder dan gisteren, maar toch gaan we binnen zitten. De manager herkende ons direct en had plaats. Na het voorgerecht gaan Erik en Grietje weer voor de biefstuk terwijl Jan en Renée een enorme seafood platter krijgen die gaat met de beste wil van de wereld nooit op. Tot slot nog een taartje met ijs en dan terug naar het Aloë House. Jan en Grietje leven de hele vakantie al uit hun tassen en hoeven dus niets in te pakken, Erik en Renée maken een begin. Dan een wijntje. Jan heeft van John de eigenaar van de accommodatie een fles wijn gekregen, dezelfde die we ook bij Burgundy donken Hermanuspieterman rosé, dus die drinken we gezellig op en dan naar bed.