Dag 12 dinsdag 1 augustus Ujong Kulon NP - Jakarta

Dag 12 dinsdag 1 augustus Ujong Kulon NP - Jakarta - Yogyakarta

De nacht op de zachte matrassen was een verademing, ware het niet dat één van de Japanners in de kamer naast ons alles aan elkaar snurkte. Om kwart over zes zijn Erik en Renée wel klaar met slapen. Dankzij de vochtige washandjes zijn we ook weer schoon. Kleren aan lakenzakken opruimen, kids wakker maken en de laatste spulletjes opruimen. We zijn ruim op tijd bij de boot. Maar daar is het ontbijt nog niet klaar. Uiteindelijk zijn we om 7:20 uur zo ver dat we kunnen gaan, na een ontbijt van pannenkoeken en gebakken aardappelen.

We waren eerst weer een hele tijd parallel aan Handeleum Island, maar niet zo ver als Citeger River. Dan steken we de open stuk zee over. Gelukkig is het een stuk beter weer en zijn de golven een dikke meter lager dan eerder deze week. We houden de voeten vandaag droog.

Na dik drie uur varen, zijn we terug in de haven vsn Sumur die nu vol ligt met visserschepen. Het stinkt er enorm naar vis. Het gondel ootje wat ons naar het strand brengt ligt vol dode rotte visjes. We zijn blij dat de chauffeur er al staat en dat we snel in kunnen stappen. Adjourn gaat ook mee, want onze koffers staan in Carita Beach. Dat is een 1:15 uur rijden. De route is mooi en voert langs de kust waar de nodige hotels zijn gebouwd. Veel vergane glorie.

In Carita Beach trekken we schone kleren en andere schoenen aan. Dan gaan we richting het vliegveld. Waar de heenweg 5 uur duurde, zijn we nu al om half vier op het vliegveld voor een binnenlandse vlucht. Heel erg op tijd dus. Maar liever dat dan nipperdenip. We hebben nog niet geluncht, dus dat gaan we eerst maar eens doen. Daarna de vuile en natte was in de koffer i.p.v. in de handbagage, camera, lens en verrekijker weer in de cameratas en dan is het tijd om in te checken. In terminal 2 blijken achter de incheckbalies ook allemaal restaurantjes te zitten. Dat had dus anders gekund.

We lopen door naar gate E2 en gaan door de bagegecheck. Vreemd genoeg mogen we onze flesjes water die we van de boot mee hadden genomen, gewoon mee nemen.

Terwijl we wachten boeken we tickets voor de trein van het vliegveld naar Yogyakarta. De laatste trein van vanavond gaat om 21:24 dat zou moeten lukken als de bagage er niet uren over doet. De taxi doet er 1:20 over de trein 0:40. Dus het zou mooi zijn als we de trein redden.

Als Erik na een uur nog eens naar de hal loopt, ziet hij staan dat we bij gate E1 moeten zijn. Dus wij laten onze plekjes vooraan achter en vinden nog net 4 stoelen bij gate E1. We zitten er nog geen 10 minuten als iedereen opstaat en terug naar de hal loopt. Wij erachteraan, maar ze gaan naar E3 een hele andere stad. Wij weer vragen. Nee, we moeten bij E2 zijn. Dus wij weer weg. Bijna alle stoelen zijn bezet. Maar dan gaat de vlucht van zes uur boarden en ontstaat er ruimte. Met ons is er ook nog een Frans stel dat er niets meer van begrijpt. We gaan weer vragen. Nee we zitten goed. Op onze tickets staat boarden om 18:30. Als om 8:45 er nog geen beweging is gaan we maar eens vragen. De vlucht lijkt ook wel erg leeg te zijn zo weinig mensen er zitten. Nee ze gaan zo beginnen met boarden. Na ons loopt ongeveer iedere buitenlander na de balie. Geduld zit blijkbaar minder in onze genen. Tot onze grote verbazing worden we als we gaan boarden naar gate E1 geleid waar het hartstikke druk is. Dus toch een vol vliegtuig. En toch gate E1.

We zitten op rij 5 dus mooi vooraan. Zelfs om 19:25 uur komen er nog mensen binnen, dus vertrekken we met een half uur vertraging.Nu hopen dat we de trein halen. Om 20:30 landen we. Eenmaal op de luchthaven is de vierde koffer van ons en ook de rest volgt snel. Dan naar buiten bordjes trein volgen. Als we daar aankomen, mag iedereen net kaartjes scannen en het perron op. Niet veel later komt de trein aanrijden. We vinden een plekje met bankjes tegen over elkaar. We moeten nog 15 minuten wachten en gaan dan op weg naar de stad.

De 40 minuten vliegen om. De spoor is alleen maar recht uit. Eenmaal op het hoofdstation zou het 9 minuten lopen moeten zijn naar ons hotel. Maar google maps zegt nu 19 minuten en we hebben geen idee aan welke kant we staan. Frédérique zegt we kunnen toch ook een taxi nemen? Als we het station uitlopen komt er direct een mannetje op ons of met de vraag you need taxi? We vragen hoeveel het is baar ons hotel, het Harper Malioboro. Hij zegt 60.000 dat is 3 euro en 60 cent. Daar gaan we niet voor lopen.

Als we inchecken, blijken we niet de beloofde kamers naast elkaar the hebben. Morgen wordt het geregeld en dus slapen de kids op de 5e en wij op de 8e verdieping. We slapen hier 3 nachten. Heerlijk een king size bed en een goede douche. Na die douche duiken we het bed in. Nog 10 minuten wakker blijven, want om twaalf uur is Erik jarig. Gelukt en dan vallen we als een blok in slaap.