Dag 16 Kanchanaburi - Kui Buri
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
28 Juli 2019 | Thailand, Kui Buri
Dag 16
28 juli 2019
Kanchanaburi- Kui Buri
Het is hier vandaag de verjaardag van de Koning. Het hotel heeft de vlag uithangen en de receptioniste vertelt dat veel mensen geel aantrekken, men tot en met maandag vrij is en het overal wel druk zal zijn. In de stad staat een podium met stoelen staan overal bij de afbeeldingen van de koning die door het hele land bij alle grotere bedrijven staan, bloemen en hangen overal extra geel witte vlaggetjes en doeken.
We gaan op tijd weg uit Kanchanaburi want we hebben een druk programma vandaag met veel reistijd. Tegen acht uur rijden we bij ons hotel weg. We komen weer langs de graven van de overzeese krijgsgevangenen en net buiten de stad liggen er ook hele velden vol graven van krijgsgevangenen. Dat kan ook niet anders als er meer dan 100.000 omgekomen zijn.
Als we een stukje buiten Kanchanaburi zijn, is de weg afgesloten en zie we een enorme hoge tempel gelegen op een berg de Wat Than Sua. Als we aan dd achterkant rijden zien we hordes mensen naar een uitkijktoren rijden die op de tempel uitkijkt. De tempel zelf blijkt op een rots gebouwd te zijn.
We rijden weer tientallen kilometers langs een kanaal. Hier is voor Bert Jan nog genoeg werk te doen. Want de betonnen beschoeiing ligt over een kilometer of 30 volledig aan stukken en is weggegleden.
We rijden weer door rijst, suikerriet en maïs en soms wat groente. De velden zijn wel wat groter hier. Na twee uur bereiken we Damnoen Saduak.
Hier bezoeken we de drijvende markt. We rijden door bij alle lokkende dames die ons hun parkeerterrein op willen laten rijden en parkeren overdekt naast de markt. Aan twee zijden van de overkapping vindt de markt plaats. Bootjes met eten vaak staan er complete bbq’s of een wok op de smalle bootjes, toeristen spulletjes, groenten en fruit worden er verhandeld dn er varen tientallen bootjes met toeristen doorheen die allen vechten voor een plekje en allemaal tegen elkaar aan botsen. Giethoorn is er niets bij. Natuurlijk willen wij dit ook beleven. Grietje gaat mensen en bootjes kijken terwijl de rest er met zijn vijven in eentje stapt. Jan houdt zich aan de zijkant van de boot vast, maar krijgt tot twee keer toe te horen dat de vingers binnen boord moeten. Met alle gebots een goede raad.
Wat is het druk op het kanaaltje en dan varen er ook nog boten tussen door die niet peddelen naar een motor hebben. Een automotor die achterop de boot staat met een lange aandrijfas het water in die een schoep aan drijft. Hier in de smalle doorgang zijn die boten amper te besturen. In Bangkok en Sai Yok hebben we ook in bootjes met zo’n auto motor als aandrijving gezeten, maar daar heb je de ruimte en is alles veel wendbaarder. Natuurlijk vallen ook wij voor de verkoopwaar. De kromme waaier die wij al eerder hebben gezien, blijkt geen waaier, maar is een opvouw hoedje. Als we interesse tonen haalt de verkoopster een lange haak te voorschijn waarmee ze ons bootje naar de hare toe trekt. We betalen meer dan dat we in Kanchanaburi hebben gedaan voor een echt leuke zonnehoed. Maar je moet natuurlijk ook wat kopen en afdingen op zo’n markt. Dan kopen we nog een oerlelijk goudkleurig boeddhatje voor bij Pa en ma op het toilet. Als we uit de drukte van de markt zijn varen we tussen de huizen en krijgen we wat mee van het leven daar en zien we verschillende watervaranen. Ook moeten we een wat breder kanaal over en de boot klotst enorm heen en weer op de golven als er een boot met motor passeert. Gelukkig blijft Jan die niet kan zwemmen rustig. Dan zijn we terug bij de markt en stappen uit. Het gaat nog bijna mis als Jan zijn voet op de rand van de boot zet in plaats van op de kade en het gevaarte opeens wel heel sterk overhelt. Maar de mannetjes grijpen snel in. Grietje heeft ook volop verhalen over alles wat zij gezien heeft. Voor 100 Baht kopen we nog de foto die van ons boottochtje gemaakt is en afgedrukt is op een houten floating market lijstje. Frédérique wil hem erg graag hebben. Lekker kitsch!
Als we de stad uit willen rijden staan we dik 20 minuten klem om door een stoplicht te komen. Telkens kunnener een paar auto’s door die vervolgens stil staan op de kruising op dat het in de volgende straat ook stil staat en dan is het weer 150 seconden wachten voor hij weer op groen gaat zoals het stoplicht zo mooi aangeeft.
We willen nu door naar Kui Buri National Park om een safari te doen en we weten dat je over moet stappen op een auto met gids en dat dit pas vanaf 14 uur mogelijk is. Inmiddels zegt de navigatie dat het na half drie wordt dat we aankomen en op de wegen is het smoordruk op dd Koningsdag. We hopen dat er niet te veel Thai bedacht hebben dat ze ook olifantjes willen zien zodat er nog een safari auto voor ons over is. We hadden al gelezen dat we de borden wildlife watching moesten volgen en doen dat ook. We komen aan bij een grote parkeerplaats. Eerst moeten we links naar het ranger station waar je voor 850 Bht edn suto met gids betaalt en voor de volwassenen 200 en voor de kinderen 100 Bht entree. Vervolgens weer helemaal rechtdoor op de parkeerplaats blijkt een slagboom te staan waarachter de pick-ups met bankjes klaar staan. Gelukkig zijn Jan en Grietje in de auto blijven zitten die vlak bij de slagboom staat. We lopen door dd slagboom en moeten dan door een desinfecterend bad lopen. Er staan nog 3 pick- ups en met ons komt nog een groep binnen. Dat komt goed. Grietje gaat voorin zitten en de rest klimt achterop de bankjes. Er gaat ook een meisje mee achter op die gaat spotten. Zowel dd gids als de chauffeur spreken zo goed als geen Engels allen woorden als elephant, go back end of trip en yes en no. We rijden achter meerdere pick-ups aan dezelfde route. Voor een mooie blauw groene vogel wordt niet gestopt. We komen langs een observatie toren of we er uit willen. Ze zegt no elephant dus we blijven maar zitten. Op een gegeven moment staan meerdere auto’s stil en zien we tussen de bomen door 8 olifanten die gras eten. Er zitten ook kleintjes bij. Ze zijn nog best ver weg, maar wel erg gaaf dat we ze eindelijk in het wild zien.
Dan rijden we langs het ranger station nog steeds achter allemaal andere auto’s aan. We rijden regelmatig langs open velden en ook het bos is hier veel opener dan in Khao Yai. Maar het is nog steeds bloedheet, 38 graden toen we de auto uitstappen dus we zien geen enkel dier. Dan komen we op een punt waar je uit de auto mag om over open grasland uit te kijken. End of tour zegt ze ik vraag of we nu terug gaan naar het visitor centre en het antwoord is yes. Als ik vraag of we dan nog rondrijden krijg ik no U turn te horen . We zien het wel want hier valt niet mee te communiceren.
De vlakte is mooi om te zien, maar er lopen geen dieren. Na een paar foto’s gaan we terug naar de auto. Als we bij de plek van de olifanten komen, lopen er nog twee en stoppen we weer. Dan rijden we zowaar een pad naar links in langs twee waterpoeltjes. We stoppen bij een open plek waar meerdere auto’s staan. Ze zegt wait for elephant. De chauffeur zet de wagen overdwars voor alle andere langs zodat Grietje ook zicht heeft, zet zijn stoel achterover en gaat slapen. Met de lens en verrekijker zien we achter tegen dd bosrand de eerste grijze contouren verschijnen. Er komen steeds meer pick-ups bij en de olifanten komen steeds iets meer uit het bos tot we ze alle acht zien grazen. Ze zijn nog steeds zo’n 150 meter bij ons vandaan. We kijken een dik half uur terwijl ze tergend langzaam dichterbij komen. Er staan inmiddels zo’n 80 man naast onze auto te kijken naar de olifanten. Als dd eerste auto’s wegrijden besluiten ook wij te gaan. We blijven op dezelfde paden rijden als op de heenweg. Geen enkele afslag rijden we in. Bij de observatietoren zien we een cow zoals de gids zegt en dus gaan we de auto uit en klimmen omhoog. Jan blijft beneden. Het is een Gaur die water heeft gedronken en weer het bos in verdwijnt. Het is een mooie plek om de hele vlakte te overzien. Gilles spot op een gegeven moment een neushoornvogel. Prachtige vogels met hun dubbele gele snavel.
Terug bij de auto vragen we de gids of het een Gaur of Banteng was. Ze snapt er niets van, maar later brengt google duidelijkheid. Het nut van een gids die geen enkel dier spot en zelfs niet kan vertellen if desnoods aanwijzen wat je ziet ontgaat ons volledig.
Om twintig over vijf zijn we terug bij de ingang. Na een toilet stop rijden we in drie kwartier naar Kui Buri naar Dhevan Dara Beach Villa’s. We hebben een pool villa met een privé zwembadje van 3x6 meter. Het blijkt een twee onder 1 kap te zijn met 3 verdiepingen. Op elke verdieping een ruime badkamer,en ruime bedden. Beneden een keukentje en buiten een ligbed, hangstoel en een eettafel. Heerlijk. De kids duiken meteen het water in. Erik en Renée lopen eerst naar het strand waar de reflectie van de ondergaande zon mooie plaatjes oplevert met de visserbootjes op de voorgrond. Dan is het tijd voor een potje volleybal in het zwembad. Een closecall maar Erik en Frédérique winnen met 2 punten verschil. Na een douche kijken we eerst de start van de formule 1 en gaan dan eten. Er is helemaal niemand in het restaurant. Eerder op de avond waren er wel veel mensen in dd poolbar voor een buffet. Nu is er een feestje aan de gang en doet men aan karaoke. Veel valser kan niet. Wij zoeken buiten een tafeltje met uitzicht op het strand. De kids halen de bal op en gaan tot het eten er is voetballen. Het eten verloopt wat chaotisch met hoofdgerechten die op tafel staan voor de loempiatjes die we als voorgerechtje hadden besteld. En Renée’s eten zijn ze vergeten dus die knabbelt dan naar van dd loempia’s. Erik gaat nog maar een potje meevoetballen als Renée ook eindelijk haar tijgergarnalen heeft. Ze zijn wel de moeite van het wachten waard. Na het eten terug naar ons huisje. We weten dat Max op kop ligt dus snel de Formule 1 verder kijken via Ziggo en hide me op de IPad. De kids liggen al weer in het zwembad. Tegen een uur of elf gaan we naar bed. Morgenochtend kunnen we rustig aan doen.
28 juli 2019
Kanchanaburi- Kui Buri
Het is hier vandaag de verjaardag van de Koning. Het hotel heeft de vlag uithangen en de receptioniste vertelt dat veel mensen geel aantrekken, men tot en met maandag vrij is en het overal wel druk zal zijn. In de stad staat een podium met stoelen staan overal bij de afbeeldingen van de koning die door het hele land bij alle grotere bedrijven staan, bloemen en hangen overal extra geel witte vlaggetjes en doeken.
We gaan op tijd weg uit Kanchanaburi want we hebben een druk programma vandaag met veel reistijd. Tegen acht uur rijden we bij ons hotel weg. We komen weer langs de graven van de overzeese krijgsgevangenen en net buiten de stad liggen er ook hele velden vol graven van krijgsgevangenen. Dat kan ook niet anders als er meer dan 100.000 omgekomen zijn.
Als we een stukje buiten Kanchanaburi zijn, is de weg afgesloten en zie we een enorme hoge tempel gelegen op een berg de Wat Than Sua. Als we aan dd achterkant rijden zien we hordes mensen naar een uitkijktoren rijden die op de tempel uitkijkt. De tempel zelf blijkt op een rots gebouwd te zijn.
We rijden weer tientallen kilometers langs een kanaal. Hier is voor Bert Jan nog genoeg werk te doen. Want de betonnen beschoeiing ligt over een kilometer of 30 volledig aan stukken en is weggegleden.
We rijden weer door rijst, suikerriet en maïs en soms wat groente. De velden zijn wel wat groter hier. Na twee uur bereiken we Damnoen Saduak.
Hier bezoeken we de drijvende markt. We rijden door bij alle lokkende dames die ons hun parkeerterrein op willen laten rijden en parkeren overdekt naast de markt. Aan twee zijden van de overkapping vindt de markt plaats. Bootjes met eten vaak staan er complete bbq’s of een wok op de smalle bootjes, toeristen spulletjes, groenten en fruit worden er verhandeld dn er varen tientallen bootjes met toeristen doorheen die allen vechten voor een plekje en allemaal tegen elkaar aan botsen. Giethoorn is er niets bij. Natuurlijk willen wij dit ook beleven. Grietje gaat mensen en bootjes kijken terwijl de rest er met zijn vijven in eentje stapt. Jan houdt zich aan de zijkant van de boot vast, maar krijgt tot twee keer toe te horen dat de vingers binnen boord moeten. Met alle gebots een goede raad.
Wat is het druk op het kanaaltje en dan varen er ook nog boten tussen door die niet peddelen naar een motor hebben. Een automotor die achterop de boot staat met een lange aandrijfas het water in die een schoep aan drijft. Hier in de smalle doorgang zijn die boten amper te besturen. In Bangkok en Sai Yok hebben we ook in bootjes met zo’n auto motor als aandrijving gezeten, maar daar heb je de ruimte en is alles veel wendbaarder. Natuurlijk vallen ook wij voor de verkoopwaar. De kromme waaier die wij al eerder hebben gezien, blijkt geen waaier, maar is een opvouw hoedje. Als we interesse tonen haalt de verkoopster een lange haak te voorschijn waarmee ze ons bootje naar de hare toe trekt. We betalen meer dan dat we in Kanchanaburi hebben gedaan voor een echt leuke zonnehoed. Maar je moet natuurlijk ook wat kopen en afdingen op zo’n markt. Dan kopen we nog een oerlelijk goudkleurig boeddhatje voor bij Pa en ma op het toilet. Als we uit de drukte van de markt zijn varen we tussen de huizen en krijgen we wat mee van het leven daar en zien we verschillende watervaranen. Ook moeten we een wat breder kanaal over en de boot klotst enorm heen en weer op de golven als er een boot met motor passeert. Gelukkig blijft Jan die niet kan zwemmen rustig. Dan zijn we terug bij de markt en stappen uit. Het gaat nog bijna mis als Jan zijn voet op de rand van de boot zet in plaats van op de kade en het gevaarte opeens wel heel sterk overhelt. Maar de mannetjes grijpen snel in. Grietje heeft ook volop verhalen over alles wat zij gezien heeft. Voor 100 Baht kopen we nog de foto die van ons boottochtje gemaakt is en afgedrukt is op een houten floating market lijstje. Frédérique wil hem erg graag hebben. Lekker kitsch!
Als we de stad uit willen rijden staan we dik 20 minuten klem om door een stoplicht te komen. Telkens kunnener een paar auto’s door die vervolgens stil staan op de kruising op dat het in de volgende straat ook stil staat en dan is het weer 150 seconden wachten voor hij weer op groen gaat zoals het stoplicht zo mooi aangeeft.
We willen nu door naar Kui Buri National Park om een safari te doen en we weten dat je over moet stappen op een auto met gids en dat dit pas vanaf 14 uur mogelijk is. Inmiddels zegt de navigatie dat het na half drie wordt dat we aankomen en op de wegen is het smoordruk op dd Koningsdag. We hopen dat er niet te veel Thai bedacht hebben dat ze ook olifantjes willen zien zodat er nog een safari auto voor ons over is. We hadden al gelezen dat we de borden wildlife watching moesten volgen en doen dat ook. We komen aan bij een grote parkeerplaats. Eerst moeten we links naar het ranger station waar je voor 850 Bht edn suto met gids betaalt en voor de volwassenen 200 en voor de kinderen 100 Bht entree. Vervolgens weer helemaal rechtdoor op de parkeerplaats blijkt een slagboom te staan waarachter de pick-ups met bankjes klaar staan. Gelukkig zijn Jan en Grietje in de auto blijven zitten die vlak bij de slagboom staat. We lopen door dd slagboom en moeten dan door een desinfecterend bad lopen. Er staan nog 3 pick- ups en met ons komt nog een groep binnen. Dat komt goed. Grietje gaat voorin zitten en de rest klimt achterop de bankjes. Er gaat ook een meisje mee achter op die gaat spotten. Zowel dd gids als de chauffeur spreken zo goed als geen Engels allen woorden als elephant, go back end of trip en yes en no. We rijden achter meerdere pick-ups aan dezelfde route. Voor een mooie blauw groene vogel wordt niet gestopt. We komen langs een observatie toren of we er uit willen. Ze zegt no elephant dus we blijven maar zitten. Op een gegeven moment staan meerdere auto’s stil en zien we tussen de bomen door 8 olifanten die gras eten. Er zitten ook kleintjes bij. Ze zijn nog best ver weg, maar wel erg gaaf dat we ze eindelijk in het wild zien.
Dan rijden we langs het ranger station nog steeds achter allemaal andere auto’s aan. We rijden regelmatig langs open velden en ook het bos is hier veel opener dan in Khao Yai. Maar het is nog steeds bloedheet, 38 graden toen we de auto uitstappen dus we zien geen enkel dier. Dan komen we op een punt waar je uit de auto mag om over open grasland uit te kijken. End of tour zegt ze ik vraag of we nu terug gaan naar het visitor centre en het antwoord is yes. Als ik vraag of we dan nog rondrijden krijg ik no U turn te horen . We zien het wel want hier valt niet mee te communiceren.
De vlakte is mooi om te zien, maar er lopen geen dieren. Na een paar foto’s gaan we terug naar de auto. Als we bij de plek van de olifanten komen, lopen er nog twee en stoppen we weer. Dan rijden we zowaar een pad naar links in langs twee waterpoeltjes. We stoppen bij een open plek waar meerdere auto’s staan. Ze zegt wait for elephant. De chauffeur zet de wagen overdwars voor alle andere langs zodat Grietje ook zicht heeft, zet zijn stoel achterover en gaat slapen. Met de lens en verrekijker zien we achter tegen dd bosrand de eerste grijze contouren verschijnen. Er komen steeds meer pick-ups bij en de olifanten komen steeds iets meer uit het bos tot we ze alle acht zien grazen. Ze zijn nog steeds zo’n 150 meter bij ons vandaan. We kijken een dik half uur terwijl ze tergend langzaam dichterbij komen. Er staan inmiddels zo’n 80 man naast onze auto te kijken naar de olifanten. Als dd eerste auto’s wegrijden besluiten ook wij te gaan. We blijven op dezelfde paden rijden als op de heenweg. Geen enkele afslag rijden we in. Bij de observatietoren zien we een cow zoals de gids zegt en dus gaan we de auto uit en klimmen omhoog. Jan blijft beneden. Het is een Gaur die water heeft gedronken en weer het bos in verdwijnt. Het is een mooie plek om de hele vlakte te overzien. Gilles spot op een gegeven moment een neushoornvogel. Prachtige vogels met hun dubbele gele snavel.
Terug bij de auto vragen we de gids of het een Gaur of Banteng was. Ze snapt er niets van, maar later brengt google duidelijkheid. Het nut van een gids die geen enkel dier spot en zelfs niet kan vertellen if desnoods aanwijzen wat je ziet ontgaat ons volledig.
Om twintig over vijf zijn we terug bij de ingang. Na een toilet stop rijden we in drie kwartier naar Kui Buri naar Dhevan Dara Beach Villa’s. We hebben een pool villa met een privé zwembadje van 3x6 meter. Het blijkt een twee onder 1 kap te zijn met 3 verdiepingen. Op elke verdieping een ruime badkamer,en ruime bedden. Beneden een keukentje en buiten een ligbed, hangstoel en een eettafel. Heerlijk. De kids duiken meteen het water in. Erik en Renée lopen eerst naar het strand waar de reflectie van de ondergaande zon mooie plaatjes oplevert met de visserbootjes op de voorgrond. Dan is het tijd voor een potje volleybal in het zwembad. Een closecall maar Erik en Frédérique winnen met 2 punten verschil. Na een douche kijken we eerst de start van de formule 1 en gaan dan eten. Er is helemaal niemand in het restaurant. Eerder op de avond waren er wel veel mensen in dd poolbar voor een buffet. Nu is er een feestje aan de gang en doet men aan karaoke. Veel valser kan niet. Wij zoeken buiten een tafeltje met uitzicht op het strand. De kids halen de bal op en gaan tot het eten er is voetballen. Het eten verloopt wat chaotisch met hoofdgerechten die op tafel staan voor de loempiatjes die we als voorgerechtje hadden besteld. En Renée’s eten zijn ze vergeten dus die knabbelt dan naar van dd loempia’s. Erik gaat nog maar een potje meevoetballen als Renée ook eindelijk haar tijgergarnalen heeft. Ze zijn wel de moeite van het wachten waard. Na het eten terug naar ons huisje. We weten dat Max op kop ligt dus snel de Formule 1 verder kijken via Ziggo en hide me op de IPad. De kids liggen al weer in het zwembad. Tegen een uur of elf gaan we naar bed. Morgenochtend kunnen we rustig aan doen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
