Dag 15 Kanchanaburi (River Kwai)
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
27 Juli 2019 | Thailand, Kanchanaburi
Dag 15
27 juli 2019
Kanchanaburi
Om negen uur rijden we naar het JEATH War Museum. JEATH staat voor de eerste letters van de landen waaruit de krijgsgevangenen kwamen die om zijn gekomen. De T zal dan wel voor Thailand en The Netherlands staan. In het museum zijn overblijfselen van de eerste houten brug over de River Kwai, voertuigen van de Japanners, treinwagons, krantenknipsels, verhalen van overlevenden. Dagelijks kwamen er 75 krijgsgevangenen om door ziekte en uitputting bij het werk aan de spoorverbinding tussen Bangkok en Birma, het bouwe van de brug en het uithakken van de hellfire pass. In totaal zijn 100.000 krijgsgevangenen omgekomen. Van het museum heb je ook een mooi uitzicht op de brug die er vlak bij ligt. Jan en Grietje blijven bij het uitzicht punt zitten als de rest de brug overloopt.
Bij het begin van dd brug staan allemaal verkoopkraampjes en is het enorm druk. Op de brug ook. Er liggen drie metalen platen tussen en naast de rails waar je over moet lopen. Maar er zitten ook de nodige gaten naast de platen waar prima een voet door past. En de zijkanten van de brug zijn op dus een kind of iemand die struikelt kan eenvoudig naar beneden vallen. Maar zo zie je wel de oude brugdelen goed. Het middelste deel van de brug is ‘nieuw’, omdat de brug in 45 gebombardeerd is. Op de brug moet je steeds heen en weer stappen tussen de verschillende platen omdat het er zo druk is.
Op de tegenoverliggende oever hebben ze een aantal zogenaamd oude US armytrucks staan waar je mee op de foto kunt en ook hier weer de nodige eet en souvenir stalletjes. Eenmaal terug aan de overkant halen we Jan en Grietje op zodat ook zijn het begin van dd brug kunnen zien.
Hierna rijden we naar Don Rak Allied War Cemetry. Een begraafplaats midden in de stad waar de overblijfselen van buitenlandse krijgsgevangenen en soldaten die tot krijgsgevangen gemaakt zijn. Er liggen hier ook 2830 Nederlanders begraven. Echt indrukwekkend om te zien. Er ligt ook een W. Visser maar Grietje weet niet van familieleden die hier omgekomen zijn. Terwijl we langs dd graven lopen worden we meerdere keren geraakt door de sproeiers die het gras nat houden. Bij temperaturen van dik 35 graden ben je ook zo weer droog.
Om een uur of twaalf rijden we nog langs de Big C supermarkt en gaan dan terug naar het hotel waar we de middag bij en in het zwembad doorbrengen. Heerlijk zo’n middagje niets doen. Aan het einde van de middag borrelen met bier, wijn en smirnov ice bij Jan en Grietje op het terras. Erik doet niet mee want we hebben Gilles en Frédérique McDonald’s beloofd. Wij eten weer heerlijke curry bij Meat & Cheese aan de overkant van de straat.
27 juli 2019
Kanchanaburi
Om negen uur rijden we naar het JEATH War Museum. JEATH staat voor de eerste letters van de landen waaruit de krijgsgevangenen kwamen die om zijn gekomen. De T zal dan wel voor Thailand en The Netherlands staan. In het museum zijn overblijfselen van de eerste houten brug over de River Kwai, voertuigen van de Japanners, treinwagons, krantenknipsels, verhalen van overlevenden. Dagelijks kwamen er 75 krijgsgevangenen om door ziekte en uitputting bij het werk aan de spoorverbinding tussen Bangkok en Birma, het bouwe van de brug en het uithakken van de hellfire pass. In totaal zijn 100.000 krijgsgevangenen omgekomen. Van het museum heb je ook een mooi uitzicht op de brug die er vlak bij ligt. Jan en Grietje blijven bij het uitzicht punt zitten als de rest de brug overloopt.
Bij het begin van dd brug staan allemaal verkoopkraampjes en is het enorm druk. Op de brug ook. Er liggen drie metalen platen tussen en naast de rails waar je over moet lopen. Maar er zitten ook de nodige gaten naast de platen waar prima een voet door past. En de zijkanten van de brug zijn op dus een kind of iemand die struikelt kan eenvoudig naar beneden vallen. Maar zo zie je wel de oude brugdelen goed. Het middelste deel van de brug is ‘nieuw’, omdat de brug in 45 gebombardeerd is. Op de brug moet je steeds heen en weer stappen tussen de verschillende platen omdat het er zo druk is.
Op de tegenoverliggende oever hebben ze een aantal zogenaamd oude US armytrucks staan waar je mee op de foto kunt en ook hier weer de nodige eet en souvenir stalletjes. Eenmaal terug aan de overkant halen we Jan en Grietje op zodat ook zijn het begin van dd brug kunnen zien.
Hierna rijden we naar Don Rak Allied War Cemetry. Een begraafplaats midden in de stad waar de overblijfselen van buitenlandse krijgsgevangenen en soldaten die tot krijgsgevangen gemaakt zijn. Er liggen hier ook 2830 Nederlanders begraven. Echt indrukwekkend om te zien. Er ligt ook een W. Visser maar Grietje weet niet van familieleden die hier omgekomen zijn. Terwijl we langs dd graven lopen worden we meerdere keren geraakt door de sproeiers die het gras nat houden. Bij temperaturen van dik 35 graden ben je ook zo weer droog.
Om een uur of twaalf rijden we nog langs de Big C supermarkt en gaan dan terug naar het hotel waar we de middag bij en in het zwembad doorbrengen. Heerlijk zo’n middagje niets doen. Aan het einde van de middag borrelen met bier, wijn en smirnov ice bij Jan en Grietje op het terras. Erik doet niet mee want we hebben Gilles en Frédérique McDonald’s beloofd. Wij eten weer heerlijke curry bij Meat & Cheese aan de overkant van de straat.
-
29 Juli 2019 - 09:09
Piet Visser:
Renée,
zie jouw email: ik weet wie W. Visser is, maar dat is te gênant voor tout monde! -
29 Juli 2019 - 09:07
Piet Visser:
Jawel, jawel, Grietje: dat was een achterneef van heit, Wobbe Visser (Wobbe-om) uit Trijnwouden [daarom wou die sukkel naar een Jappenkamp om gratis trein te rijden (no tabé. Eabeltsje-fanke, sei hy tjsin syn wiif Iebel), en verdween in november 1942, enkele reis, naar de eeuwige jachtvelden van Tailand! Het was een koartkop, een kullebiter en koetsebeiprûmker die vrijwel met niemand omgang had. Niemand treurde dan ook om zijn dood, waar men pas in 1948, april meen ik, via het Rode Kruis achter kwam. "'k Woe datse it mei nea ferteld hienen", eamele Iebeltsje: "Dy sokses koe it bushokje op de Kanterlânskewei nei Semarreheide net iens fine - hy stie altyt oan de ferkearde kant fan de wei, en belânne dan yn Peasens en Moddergat, dy sokses!" -
29 Juli 2019 - 09:11
Piet Visser:
er volgt nog meer - zie email
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
