Amsterdam - Calgary
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
21 Juli 2018 | Canada, Calgary
Dag 1
21 juli 2018
Amsterdam - Calgary
Om zeven uur brengt Bert Jan pa en ma bij ons. We drinken nog een kop koffie en thee en wachten op de taxibus die ons naar Schiphol brengt. De rit verloopt voorspoedig, alleen het laatste stuk van de A4 naar de vertrekhal is erg druk en we doen er 20 minuten over om er te komen. Eenmaal bij vertrekhal 2 blijkt dat we een heel eind om moeten lopen en dan in een lange rij moeten gaan staan. We geven aan dat mama niet zo ver kan lopen en zo lang kan staan en mogen inchecken bij de priority balie en zijn direct aan de beurt. Voor mama wordt een rolstoel geregeld. Het heeft zo z’n voordelen om ma mee te nemen :o)
We gaan eerst aan de koffie met saucijzenbroodjes terwijl de kids spel kn een vliegtuigje en wat van de Mac eten. Dan nog wat shoppen en door naar de gate. Deze ligt helemaal achteraan dus wat fijn dat ma wieltjes heeft. Ze ziet zelf ook wel in dat dit beter is. Bij de controle poortjes mogen Erik, pa en ma voor terwijl Renée en de kids 20 minuten in de rij moeten staan. Andere families met rolstoel mogen wel in zijn geheel mee voor. Maar omdat Renée de paspoorten heeft staat de rest daar dus 20 minuten te wachten. Ook bij het instappen krijgen we voorrang, nu wel als gehele groep.
In het vliegtuig zitten we 2 aan 2 bij het raam. Het duurt een eeuwigheid voor we toestemming krijgen om te vertrekken en omdat de motoren nog niet aan mogen, loopt de temperatuur op naar niveau tropisch. Mensen houden het niet meer. Gelukkig hebben we water bij ons. Bijna drie kwartier later dan gepland mogen we dan toch de lucht in.
Onderweg verloopt het prima geen turbulentie en bijna negen uur films kijken vinden Erik en de kinderen helemaal prima. We vliegen over de Labradorzee die helemaal vol ligt met ijsschotsen een prachtig gezicht. Later volgen desolate eilandjes, bergen, gletsjers en grote landbouwgebieden verdeeld in grote in vierkanten verdeelde lappen grond.
Als we de ding inzetten moeten we om slecht weer heen vliegen met als gevolg een ritje dat slecht voor Renée’s maag is. Maar alles blijft binnen en met vaste grond onder de voeten trekt de misselijkheid snel weg.
Ook hier kunnen we een rolstoel krijgen en dat is maar goed ook want het is nog een heel eind lopen. Eerst naar de paspoort controle waar we ook de rijen weer over mogen slaan en vervolgens lopen we nog een halve kilometer naar Avis om de auto op te halen. We hebben een Toyota Siena een mooie ruime minivan. De rolstoel laten we achter en gaan naar ons hotel; het Best Western Premier Inn & Suites.
De kamers zijn prima en na de bagage opnieuw te hebben ingepakt (we verdelen alle kleren altijd over de koffers mocht er eens een koffer niet aankomen) zijn Erik en Renée boodschappen gaan doen. Liqor store , supermarkt en een Canadese sim kaart. We zijn om half zeven ‘s avonds terug en treffen de hele familie slapend aan.
De kids zijn niet wakker te krijgen en dus gaat Erik met ze naar onze kamer terwijl wij wat gaan eten in het restaurant van het hotel. Voor Erik laten we een maaltijd naar de kamer brengen. Om half negen heeft de dag, die 8 uur extra duurde in verband met het tijdsverschil, lang genoeg geduurd en gaan we slapen.
21 juli 2018
Amsterdam - Calgary
Om zeven uur brengt Bert Jan pa en ma bij ons. We drinken nog een kop koffie en thee en wachten op de taxibus die ons naar Schiphol brengt. De rit verloopt voorspoedig, alleen het laatste stuk van de A4 naar de vertrekhal is erg druk en we doen er 20 minuten over om er te komen. Eenmaal bij vertrekhal 2 blijkt dat we een heel eind om moeten lopen en dan in een lange rij moeten gaan staan. We geven aan dat mama niet zo ver kan lopen en zo lang kan staan en mogen inchecken bij de priority balie en zijn direct aan de beurt. Voor mama wordt een rolstoel geregeld. Het heeft zo z’n voordelen om ma mee te nemen :o)
We gaan eerst aan de koffie met saucijzenbroodjes terwijl de kids spel kn een vliegtuigje en wat van de Mac eten. Dan nog wat shoppen en door naar de gate. Deze ligt helemaal achteraan dus wat fijn dat ma wieltjes heeft. Ze ziet zelf ook wel in dat dit beter is. Bij de controle poortjes mogen Erik, pa en ma voor terwijl Renée en de kids 20 minuten in de rij moeten staan. Andere families met rolstoel mogen wel in zijn geheel mee voor. Maar omdat Renée de paspoorten heeft staat de rest daar dus 20 minuten te wachten. Ook bij het instappen krijgen we voorrang, nu wel als gehele groep.
In het vliegtuig zitten we 2 aan 2 bij het raam. Het duurt een eeuwigheid voor we toestemming krijgen om te vertrekken en omdat de motoren nog niet aan mogen, loopt de temperatuur op naar niveau tropisch. Mensen houden het niet meer. Gelukkig hebben we water bij ons. Bijna drie kwartier later dan gepland mogen we dan toch de lucht in.
Onderweg verloopt het prima geen turbulentie en bijna negen uur films kijken vinden Erik en de kinderen helemaal prima. We vliegen over de Labradorzee die helemaal vol ligt met ijsschotsen een prachtig gezicht. Later volgen desolate eilandjes, bergen, gletsjers en grote landbouwgebieden verdeeld in grote in vierkanten verdeelde lappen grond.
Als we de ding inzetten moeten we om slecht weer heen vliegen met als gevolg een ritje dat slecht voor Renée’s maag is. Maar alles blijft binnen en met vaste grond onder de voeten trekt de misselijkheid snel weg.
Ook hier kunnen we een rolstoel krijgen en dat is maar goed ook want het is nog een heel eind lopen. Eerst naar de paspoort controle waar we ook de rijen weer over mogen slaan en vervolgens lopen we nog een halve kilometer naar Avis om de auto op te halen. We hebben een Toyota Siena een mooie ruime minivan. De rolstoel laten we achter en gaan naar ons hotel; het Best Western Premier Inn & Suites.
De kamers zijn prima en na de bagage opnieuw te hebben ingepakt (we verdelen alle kleren altijd over de koffers mocht er eens een koffer niet aankomen) zijn Erik en Renée boodschappen gaan doen. Liqor store , supermarkt en een Canadese sim kaart. We zijn om half zeven ‘s avonds terug en treffen de hele familie slapend aan.
De kids zijn niet wakker te krijgen en dus gaat Erik met ze naar onze kamer terwijl wij wat gaan eten in het restaurant van het hotel. Voor Erik laten we een maaltijd naar de kamer brengen. Om half negen heeft de dag, die 8 uur extra duurde in verband met het tijdsverschil, lang genoeg geduurd en gaan we slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
