Dag 26: Jasper - Banff

Dag 26
15 augustus 2018
Jasper - Banff

Ons huis was prima maar enorm gehorig. We kregen van alles mee van het rennende en met speelgoed gooide kind van de eigenaars. Hun bedgeheinen als de poetsbeurt waarbij alle meubels verschoven werden. Maar goed verder was het er prima toeven en fijn om een huis te hebben als je ergens drie nachten zit i.p.v. een hotelkamer.

Om iets na negen uur verrekken we voor de 280 km over de Icefield Parkway naar Banff. Gelukkig is het wat helderder dan gisteren en ook iets warmer. We zien contouren van bergen. Jammer genoeg zien we niet zoals twee dagen geleden hoe geweldig de Rockies zijn. Het eerste uur van de route kunnen we doorrijden en hoe hoger we komen hoe meer we van de bergen zien. Als we bij het Colombia Icefield komen zitten we bijna op 2.300 meter en kunnen we de gletsjer goed zien. We besluiten met zijn vieren naar de voet van de gletsjer toe te wandelen. De rit met de gletsjer bus op enorme rupsbanden hebben we tien jaar geleden al eens gedaan en slaan we over evenals de glacier walk een wandeling over een glazen vloer boven een enorme diepte. Als we weer bergafwaarts rijden, wordt ons zicht ook weer minder. Wel wordt het qua temperatuur steeds warmer.

We rijden verder en vlak na de Sunwapta pas bij de Bridalveil Falls staan er bighorn sheep naast de weg. Dus snel stoppen om foto’s te maken. Dan stoppen we bij weeping rock. Maligne Canyon is jammer genoeg afgesloten doordat de hele parkeerplaats wordt gerenoveerd. Dan door naar het mooie blauwe Peyto Lake. Vanaf de parkeerplaats moet je anderhalve kilometer bergop lopen. Met de gehandicapten parkeerkaart mogen wij door naar boven rijden en stappen vlakbij het uitkijkplatform uit. Door de rook is het beeld niet zo mooi als wanneer de zon er vol op staat, maar toch nog steeds een mooi plaatje.

De volgende stops, Bow pass, Bow Lake en de Crowfoot Glacier maken we ook. Het is hier op dezelfde hoogte minder helder als bij het Colombia Icefield. Jammer.We zoeken een picknickplek maar vinden niets. 35 Kilometer verderop bij Herbert Lake slagen we daar wel in. We eten heerlijk in het zonnetje op ons tafelkleedje met de Action kopjes, bordjes en bestekjes van 88 cent. Wat hebben we daar toch een lol van.

We rijden via de 1A naar Banff maar zien alleen vaag een hertje oversteken. Qua wildlife hadden we veel meer van de route van vandaag verwacht. Ons hotel is prima en midden in Banff. Wij gaan met z’n vieren zwemmen bij het Douglas Fir resort waar we vier weken geleden onze trip begonnen. Ze hebben hier twee glijbanen dus de kids willen er graag weer heen. Inmiddels is het ook 27 graden en schijnt de zon volop die het hier in Bsnff van de rook heeft gewonnen. Heerlijk om zo in heg zonnetje de vakantie af te sluiten na het mindere weer van de afgelopen dagen. We hebben in vier weken maar 1,5 dag regen gehad en de eerste 3 weken was het warm en zonnig dus niets te klagen. Maar de rook waardoor het koud bleef was wel jammer. Gisteren hadden we graag nog willen kanoën met dd huis kano die bij een Patricia Lake ligt. Maar door de rook bleef het koud i.p.v. de voorspelde 28 graden. Tja met 15 graden hoef ik geen ijskoud meer op.

Jan en Grietje gaan het dorpje in en gaan op het terras zitten. Komt er een blonde man langs en die kijkt en kijkt en hij loopt verder. Komt weer terug en ma ziet hem weer kijken. Op een gegeven moment komt hij weer terug en loopt dan naar hun toe en zegt Jan Pol? Ja zegt Jan dien meteen herkent. Een meneer Veen eigenaar van het bedrijf Huisman in Staphorst wat langs de snelweg zit. Pa had voor dat hun nieuwe kantoorpand er stond altijd spandoeken bij hem hangen. Ze delen reiservaringen uit. Wat ontzettend grappig kundigheid in den verre. Ondertussen loopt ook Aleid Wolfsen de oud burgemeester van Utrecht voorbij.

Als wij terug rijden van het zwembad zien we pa en ma op een bankje zitten. Ze zien ons ook en komen niet veel later terug naar het hotel. Na een douche gaan we eten bij de Coyote Grill drie deuren verder op. Het eten is er prima. Dan door het dorpje in. Pa en ma gaan bij Cows op een bankje zitten. Wij halen bij Skoki’s een crêpe voor Gilles dan nog even bij Cool as a Moose naar binnen en dan gaan wij ook naar Cows. We staan ongeveer tien minuten in de rij, maar de ijsjes zijn er heerlijk. Lekker toetje zo. Als de ijsjes op zijn, lopen we terug naar het hotel. De 25 seconden zijn te kort voor ma om kruislings over te steken, maar het wachtende verkeer gunt haar nog wat extra tijd.

In heel Canada hebben we ons verbaasd over het grote aantal daklozen dat de straten en prullebakjen afstruint. Onderweg in Prince George stond er op een gebied vol fastfoodzaken en winkels en tankstations echt op elke hoek eentje en hebben het terrein echt kris kras doorkruist. Dan realiseer je je dat ons sociale vangnet toch ook zorgt voor een dak boven je hoofd. Je hebt niet veel. Maar de problematiek hier is best confronterend. Velen verzamelen lege flessen en blikjes voor het staatsiegeld van 5 tot 20 cent.

Terug op de kamer pakken we de laatste spullen in de koffers. Morgen terug naar huis. Frédérique kan niet wachten.