Dag 20: Stewart/Hyder

Dag 20
9 augustus 2018
Stewart

Om 5.20 uur gaat de wekker. Snel tik ik hem uit en sta op. Thee zetten, broodjes smeren en aankleden. Frédérique wordt wakker en wil mee, even later komt ook Erik er uit. De rest slaapt rustig door. We gaan al vroeg naar het platform in Alaska en zijn er om 6.05 uur. Er staan al een heleboel enorme camera’s opgesteld. En evenzoveel mensen. Aan het eind van het platform is nog een plekje. We posteren ons met uitzicht over de kreek en wachten en wachten. Zien meeuwen wat pikken in dode zalmen, er vliegeneen paar visarenden over en we wachten terwijl we kijken naar de zalmen die de rivier opzwemmen en eitjes leggen.

Als we een broodje pakken horen we dat dat hier niet mag. Diek heeft honger er gaat met Erik naar de auto. Op de achterste parkeerplaats aangekomen steekt er achter op de parkeerplaats een beer over. Erik en Frédérique stappen in de auto en rijden een stuk richting de beer. De beer loopt nog een stukje op de weg en verdwijnt vervolgens in de bosjes. Erik en Frédérique rijden nog een stukje verder, eten een broodje en gaan weer terug om vervolgens Renée en alle anderen de ogen uit te steken met de beer sighting.

Op het platform gebeurt helemaal niets. Er is een bus vol Belgen gestopt, die ook allemaal druk pratend een plekje zoeken en wij hebben een heel gesprek met een Duits stel dat hun eigen camper per container naar Halifax heeft verstuurd voor 3.500 euro en nu 4,5 maand door Canada en Alaska reist en volgend voorjaar terugkomt voor een reis naar Baha California en dan de camper weer inscheept. Ze hebben al zoveel gave dieren gezien. Drie weken geleden waren ze ook hier, toen was er nog geen zalm, maar wel grizzly’s. Nu zijn de zalmen er maar geen grizzly’s. Deze zijn door het uitblijven van de zalm, wat weer te maken had met een afgebroken blok ijs dat de doorgang blokkeerde waardoor er eerst geen water in de kreek stroomde en later te veel waardoor de zalmen niet tegen de stroom in konden zwemmen, terug de bergen ingetrokken volgens de locals. Om half negen zijn we er klaar mee en rijden we terug. De Belgische bus rijdt voor ons, maar maakt gelukkig een fotostop zodat we die niet voor ons hebben bij de grens/paspoortcontrole.

Terug in ons huis gaan we ontbijten met pannenkoeken en eieren met spek. Het begint dan ook te regenen wat over gaat in spoelen en de rest van de dag wordt het niet meer droog.

We hangen de hel dag om in huis. Doen een tukje, lezen wat, ruimen wat op, de dames wassen hun haren en zitten helemaal in relax modus. Om een uur of twee eten we het restant pizza en later op de dag gaan Jan en Renée bewapend met paraplu naar de lokale supermarkt. Een kaal wit bedrijfspand wat niet uitnodigt tot impuls aankopen. Ook hebben we vandaag eindelijk tijd om een paar kaartjes te schrijven. Zal wel even duren voor ze aankomen als we ze in deze uithoek op de bus doen.
Na het avondeten tegen achten besluiten Erik en Renée de regen te trotseren en samen nog een keer naar het platform aan de kreek te rijden.eenmaal de campground in Hyder voorbij is de rechter rijbaan afgezet en staat er road closed. Dat was niet de bedoeling en dus moedigt Renée Erik aan er voorbij te rijden, temeer daar er ons ook een auto tegemoet komt. Eenmaal onderweg zien we wat de enorne hoeveelheid regen van vandaag met de stroompjes doet. Ze veranderen in kolkende rivieren. We hadden van de eigenaars van het B&B al gehoord dat het al 5 weken niet meer geregend heeft en dat de huidige warme temperaturen totaal ongebruikelijk zijn in dit deel van Canada. Ach wij vonden het wel lekker dat we al drie weken zon hebben en in shorts rondlopen.

We rijden nog iets verder en zien de reden van de wegafsluiting. Door alle water is er een boom omgevallen van dd rotsachtige zijkant van de weg en op een bovengrondse elektriciteitskabel terechtgekomen het geheel hangt nu half boven de weg. Als de kabel breekt is dd weg verspert met boom en gevaarlijke elektriciteitskabel. We rijden er snel langs. Niet zo verstandig misschien

Het water in de stroom naast ons kolkt en staat flink hoog. Er is weinig over van het kabbelende beekje waar men in stond te vissen de afgelopen dagen. Bij het observatie platform aangekomen is de parkeerplaats verlaten en het toegangshokje leeg. Erik vindt het maar niks, maar Renée trekt de regencape aan en gaat de auto uit. Het hek naar het 200 meter lange platform langs de kreek is open. En dus gaat ze naar binnen. Omdat de regencape knal geel is kan Erik mij volgen vanuit de auto. Het water kolkt door het kreekje heen. Was het eerst een stroompje van 10 cm diep waar de zalmen moesten worstelen om een paar meter verder te komen. Nu staat er meer dan een meter snelstromend water waar de zalmen amper tegen in kunnen zwemmen je ziet er maar een paar en die gaan eerder meters achter uit dan dat ze vooruit komen. Op de kant ligt 1 dode ontvelde zalm, de beren eten alleen het vel, pas als alle zalmen dood zijn vreten ze de restjes op. Het vel blijkt de meeste voedingsstoffen te bevatten. Verder is alles weggespoeld. Beren gaan zo ook niets vangen en ik zie verder niets. Ik loop terug en maak nog een foto van het meertje bij de ingang dat er met zijn bijzondere waterkleur en het omringende groen wel erg mooi uit ziet. Op de heen weg had ik al gezien dat de otters er niet zijn, maar nu beweegt er toch wat in het plaatje. Links vooraan ligt mij van onder de struiken een wolf aan te kijken. Hij is ‘vlak’bij en bekijkt wat ik doe. Wat ontzettend gaaf. Hij ligt er bij als een herdershond. Ik maak snel een paar foto’s en wenk Erik dan. Gelukkig ziet hij mijn enthousiaste gezwaai en blijft de wolf rustig liggen terwijl Erik ook zijn regen tenue aan trekt, want het spoelt nog steeds.ook Erik vindt het prachtig, maar wil hier ook graag weg omdat we dubbel in overtreding zijn. Okee nog 1 foto en dan gaan we. Wat fantastisch dat hadden we echt niet gedacht nog te gaan zien. Renée zet haar sighting natuurlijk nog even op het bord, ook al mochten we hier niet zijn.

We rijden snel terug naar waar het bord road closed staat. Dan wordt Erik weer ook weer wat relaxter en enthousiast over de wolf. We besluiten dan maar wat te drinken bij de Glacier Inn, maar deze blijkt ‘s avonds om acht uur te sluiten. Bij de Canadese grens worden we natuurlijk weer ondervraagd wT we gedaan hebben. We vertellen dat we naar het platform wilden, maar dat de weg dicht was en dus wat door Hyder hebben gereden. En horen dat de boom morgenvroeg verwijderd wordt. Misschien niet om zes uur, maar wel op tijd. Dat is mooi dan kunnen we misschien een laatste keer met zijn allen terug als we vertrekken. Morgen zal het namelijk weer droog en warm worden. Terug in Stewart rijden we nog wat rond op zoek naar beren als we bij een stuk weg komen waar het water onder door spoelt en aan beide zijdes al een anderhalve meter zand is weggeslagen. Er staat een local bij die ons adviseert terug te rijden en vertelt dat er bij de dam in Hyder vaak zwarte beren rondlopen. Dat gaan we morgen dan ook nog proberen. Nu zijn we op tijd weer thuis en doen ons verhaal. De kids balen dat ze niet mee mochten.