Dag 18: Prince Rupert - Stewart
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
07 Augustus 2018 | Canada, Stewart
Dag 18
7 augustus 2018
Prince Rupert - Stewart
We hebben gelukkig nog een paar uur kunnen slapen. De kids maken we na achten wakker. Als we beneden komen, horen we dat de boot de vandaag van Prince Rupert naar Port Hardy zou gaan, geannuleerd is. De ferry is nog steeds stuk en de boot die wij hadden voer de Haida Gwaii route vanaf Prince Rupert en is voor twee dagen uit de vaart genomen. Maar er zitten nu dus al 2 dagen mensen vast in Skidegate en Prince Rupert en die moeten daar ook weg. We realiseren ons dat wij onwijs veel geluk hebben gehad dat er een vervangende ferry voor ons is ingezet. Als we twee dagen later hadden geboekt hadden we dus dik pech gehad en en nieuw programma moeten bedenken.
We nemen koffie, thee en muffins mee en halen broodjes yoghurt en andere boodschappen bij de Save on Foods. Het hotel is prima, maar we zijn niet zo’n fan van het continental breakfast en dus eten we stokbrood met ham en kaas in de auto eten.
De weg die we vandaag afleggen is echt prachtig. Direct buiten Prince Rupert begint het al met een doorkijkje naar een open zee verbinding. Nou zo gaan we het wel zes uur volhouden. En de route blijft prachtig. Enorme meren, bergen met besneeuwde toppen, bos heel veel bos en nog meer meer Douglas sparren , Sitkca sparren en Thuja sparren en witte els en witte abelen (populier) volgen Jan die elke boom kent. Dieren zien we niet afgezien van een doodgereden stekelvarken.
We stoppen weer voor een picknick lunch. Onze picknick bank zit vlak bij het bos en ma kijkt steeds achterom of er niet stiekem een beer uit het bos komt. We eten de lunch rustig op zonder beren en verrekken weer. Er staat hier amper een huis. Terrace is het enig plaatsje van enige omvang waar we doorkomen. Er is er zelfs een Boston pizza en een Danny’s. Als we na Meziadine Junction afslaan naar Stewart, zien we een zwarte beer langs de weg. Omdat hij net na een bocht in de berm loopt en er een hele zware vrachtauto achter ons reedt rijdt Erik eerst door naar een veiliger plek om te keren. Als we bij de beer terug zijn verdwijnt hij net in de struiken. Wel goed dat Erik rijdt. Ik zou vol geremd hebben en niet eens over die vrachtauto na hebben gedacht.
Halverwege deze weg komen we bij de Bear Glacier. Wat ontzettend gaaf. Deze komt naast de weg uit in een meer. Ervoor en na zien we meerdere watervallen en kleinere gletsjers. Echt prachtig!
Eenmaal in Stewart zien we al gauw bordjes van B&B Austria House. Eenmaal daar blijkt dat we de gehele bovenverdieping van het huis aan de overkant van de straat hebben. Van binnen ziet het er super uit. Twee grote slaapkamers, een enorme keuken met living en eettafel en buiten een dakterras. Jammer genoeg is de jacuzzi alleen in winter aan. Bij de Bed en breakfast staan 9 fietsen die we kunnen pakken en dus rijden Erik en Renée op de fiets naar de supermarkt. Later gaan de jongens nog samen op de fiets naar het voetbalveld.
Na het eten rijden we naar Hyder, Alaska en maken de nodige foto’s van de grensbordjes daar. Op de grens is geen Amerikaanse douane, deze is alleen aan Canadese zijde, dus we rijden het land zo uit. Hyder zelf is oude bende. Heel veel verlaten huizen of gammele huizen. Vroeger was het hier levendig door de goudmijnen nu die dicht zijn is het er erg stil. Een spook stadje. De campground staat wel boordevol met toeristen in enorme motorhomes.
Maar daar komen we niet voor. We willen naar het Wild Creek Observation Platform in Tongass National Forrest Eenmaal daar kopen we een 3 daagse pas waarmee we 3 dagen in 2018 terug kunnen komen het hoeven geen 3 achtereen volgende dagen te zijn. We zijn er om kwart voor negen en om tien uur gaat het dicht.
Er is een viewing platform aangelegd van een paar honderd meter vanwaar je zicht hebt op op een stroompje met maximaal 10 cm water, waarin tientallen en tientallen zalmen stroomopwaarts proberen te zwemmen. Ze zoeken een mannetje en als ze niet verder kunnen. Leggen de vrouwtjes hun eitjes die de mannetjes bevruchten. Uiteindelijk sterven ze. Er zijn twee soorten zalm de ene gaat na twee jaar terug naar de geboortegrond en de andere na 5 jaar. Ze leveren een enorme strijd om tegen de stroom in te zwemmen. We horen dat er eerder op de avond een wolf is geweest. Wij zien verder niets dan zalm en tegen tienen wordt iedereen gevraagd het platform te verlaten.
Als we bij de Canadese grens komen worden onze paspoorten gescand en krijgen we de vraag of we: drank, tabak, bearspray, pepperspray, geweren of explosieven bij ons hebben en wat we gedaan hebben. We mogen door en pakken thuis nog een drankje.
7 augustus 2018
Prince Rupert - Stewart
We hebben gelukkig nog een paar uur kunnen slapen. De kids maken we na achten wakker. Als we beneden komen, horen we dat de boot de vandaag van Prince Rupert naar Port Hardy zou gaan, geannuleerd is. De ferry is nog steeds stuk en de boot die wij hadden voer de Haida Gwaii route vanaf Prince Rupert en is voor twee dagen uit de vaart genomen. Maar er zitten nu dus al 2 dagen mensen vast in Skidegate en Prince Rupert en die moeten daar ook weg. We realiseren ons dat wij onwijs veel geluk hebben gehad dat er een vervangende ferry voor ons is ingezet. Als we twee dagen later hadden geboekt hadden we dus dik pech gehad en en nieuw programma moeten bedenken.
We nemen koffie, thee en muffins mee en halen broodjes yoghurt en andere boodschappen bij de Save on Foods. Het hotel is prima, maar we zijn niet zo’n fan van het continental breakfast en dus eten we stokbrood met ham en kaas in de auto eten.
De weg die we vandaag afleggen is echt prachtig. Direct buiten Prince Rupert begint het al met een doorkijkje naar een open zee verbinding. Nou zo gaan we het wel zes uur volhouden. En de route blijft prachtig. Enorme meren, bergen met besneeuwde toppen, bos heel veel bos en nog meer meer Douglas sparren , Sitkca sparren en Thuja sparren en witte els en witte abelen (populier) volgen Jan die elke boom kent. Dieren zien we niet afgezien van een doodgereden stekelvarken.
We stoppen weer voor een picknick lunch. Onze picknick bank zit vlak bij het bos en ma kijkt steeds achterom of er niet stiekem een beer uit het bos komt. We eten de lunch rustig op zonder beren en verrekken weer. Er staat hier amper een huis. Terrace is het enig plaatsje van enige omvang waar we doorkomen. Er is er zelfs een Boston pizza en een Danny’s. Als we na Meziadine Junction afslaan naar Stewart, zien we een zwarte beer langs de weg. Omdat hij net na een bocht in de berm loopt en er een hele zware vrachtauto achter ons reedt rijdt Erik eerst door naar een veiliger plek om te keren. Als we bij de beer terug zijn verdwijnt hij net in de struiken. Wel goed dat Erik rijdt. Ik zou vol geremd hebben en niet eens over die vrachtauto na hebben gedacht.
Halverwege deze weg komen we bij de Bear Glacier. Wat ontzettend gaaf. Deze komt naast de weg uit in een meer. Ervoor en na zien we meerdere watervallen en kleinere gletsjers. Echt prachtig!
Eenmaal in Stewart zien we al gauw bordjes van B&B Austria House. Eenmaal daar blijkt dat we de gehele bovenverdieping van het huis aan de overkant van de straat hebben. Van binnen ziet het er super uit. Twee grote slaapkamers, een enorme keuken met living en eettafel en buiten een dakterras. Jammer genoeg is de jacuzzi alleen in winter aan. Bij de Bed en breakfast staan 9 fietsen die we kunnen pakken en dus rijden Erik en Renée op de fiets naar de supermarkt. Later gaan de jongens nog samen op de fiets naar het voetbalveld.
Na het eten rijden we naar Hyder, Alaska en maken de nodige foto’s van de grensbordjes daar. Op de grens is geen Amerikaanse douane, deze is alleen aan Canadese zijde, dus we rijden het land zo uit. Hyder zelf is oude bende. Heel veel verlaten huizen of gammele huizen. Vroeger was het hier levendig door de goudmijnen nu die dicht zijn is het er erg stil. Een spook stadje. De campground staat wel boordevol met toeristen in enorme motorhomes.
Maar daar komen we niet voor. We willen naar het Wild Creek Observation Platform in Tongass National Forrest Eenmaal daar kopen we een 3 daagse pas waarmee we 3 dagen in 2018 terug kunnen komen het hoeven geen 3 achtereen volgende dagen te zijn. We zijn er om kwart voor negen en om tien uur gaat het dicht.
Er is een viewing platform aangelegd van een paar honderd meter vanwaar je zicht hebt op op een stroompje met maximaal 10 cm water, waarin tientallen en tientallen zalmen stroomopwaarts proberen te zwemmen. Ze zoeken een mannetje en als ze niet verder kunnen. Leggen de vrouwtjes hun eitjes die de mannetjes bevruchten. Uiteindelijk sterven ze. Er zijn twee soorten zalm de ene gaat na twee jaar terug naar de geboortegrond en de andere na 5 jaar. Ze leveren een enorme strijd om tegen de stroom in te zwemmen. We horen dat er eerder op de avond een wolf is geweest. Wij zien verder niets dan zalm en tegen tienen wordt iedereen gevraagd het platform te verlaten.
Als we bij de Canadese grens komen worden onze paspoorten gescand en krijgen we de vraag of we: drank, tabak, bearspray, pepperspray, geweren of explosieven bij ons hebben en wat we gedaan hebben. We mogen door en pakken thuis nog een drankje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
