June Lake
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
22 Juli 2014 | Verenigde Staten, June Lake
Dag 19; 22 juli 2014 Las Vegas - June Lake
Als we vanmorgen uit Las Vegas wegrijden hebben we een huilend meisje in de auto dat niet weg wil uit Vegas en het Flamingo zo mooi vond. Ze blijft maar huilen, pas als we vertellen dat ze niet naar Disneyland gaat gaat als we hier blijven, wordt ze rustig. We halen een broodje bij de subway en slaan flink wat water in bij het tankstation, want vandaag gaan we door Death Valley. De route gaat eerst door het rustige deel van Death Valley linksaf bij Shoshone. We komen amper een auto tegen en zien dan een coyote op straat staan. Die hadden we hier zeker niet verwacht. Het is hier zo dor, heet en droog dat we alleen slangen en hagedissen hadden verwacht. Het dier blijft staan en loopt een rondje om de camper. Als we verder rijden zien we een tweede coyote die ook blijft staan als we stoppen. Als we verder rijden komen we in Badwater uit. Het laagste punt in de USA zo'n honderd meter onder zeeniveau. Er staan een klein laagje water en er ligt een zoutvlakte waar het zo'n 49 graden is. Gilles blijft bij Grietje boven achter terwijl de rest het zout op loopt. Vanaf Badwater rijden we langs diverse uitzichtpunten naar het visitor Centre. Daar lezen we dat het daar 46 graden is. Bloedheet dus we drinken wat af. Via een foto van de zandduinen, Gilles vind het te warm en blijft in de camper achter met Grietje, rijden we Death Valley weer uit. We hebben geen enkele ander camper, auto met trailer of caravan o.i.d. Gezien vandaag. De route door Death Valley is op eigen risico. De route er weer uit begint met een bord waarop staat dat je de komende 20 mijl (32 km) de airco uit moet zetten. 32 kilometer aan stuk klimmen is best lang en met nog 2000 voet hoogte verschil te gaan loopt de temperatuurmeter van de koelvloeistof in het rood. Erik zet de camper naast de weg om af te koelen. De temperatuurmeter slaat nu door helemaal naar rechts, verder kan niet. Motorkap open en op mijn advies de motor uit. We wapperen wat boven de motor, maar die staat in de volle 46 graden zon dus dat helpt niet. De koelvloeistof zit vol en de motor lijkt niet extreem heet te zijn. Als we de auto weer willen starten slaat de paniek toe. Hij start niet meer. Daar sta je dan in de bloedhitte. Nog een keer en nog een keer proberen. De noodstartknop werkt ook niet er maar weer uit is er dan toch iets kapot. Nee we hebben hier ook geen telefonisch bereik, wat nu? Erik baalt dat hij de auto uitgezet heeft. En dan ziet hij in een helder moment dat de automaat nog in drive staat en die start alleen in de park stand. Starten lopen, alle paniek voor niets. Nu in lage versnelling en laag tempo de rest van de berg op. De temperatuurmeter zakt ook weer, het lijkt wel of hij vast zat in het rood. Als we over de top zijn, zijn we toch wel blij al was er weinig aan de hand en was even stoppen gewoon goed.
Onderweg komen we allemaal hardlopers met volgauto's tegen. Het blijkt 's werelds zwaarste lange afstandshardloopwedstrijd te zijn, de badwater.com 217 kilometer door de bloedhete woestijn en Death Valley met finish op een berg. Wel respect voor deze mensen hoor.
We besluiten zo ver mogelijk door te rijden zodat we morgen in alle rust naar Yosemite kunnen gaan. In Bishop doen we boodschappen bij de Vonns en rijden dan door tot June Lake waar overnachten met full hook-up bij het Pine Cliff Resort. Een camping in het bos aan een mooi meer. Toen we gedurende 5 minuten telefonisch bereik hadden, gebeld voor een plekje, ze reserveerden niet, maar er was wel plek. We hebben 3 telefoons bij ons zelfs met Amerikaanse simkaart, maar er is alleen in de grote steden goed bereik verder zijn we dagen van bereik verstoken.
In June Lake aangekomen is het een mooie plek waar we staan. We worden weer voor beren gewaarschuwd. De kinderen spelen wat en volgen de vele eekhoorntjes die hier zitten. Als Erik na het eten in de schemering nog even het grey water wil dumpen roept de man in de camper achter ons hem toe: " hey partner get in your car, there's a bear coming" Erik loopt naar de voorkant van de camper en ziet de beer aan komen lopen. Hij gaat snel naar binnen. Ik lag al te slapen en ben niet wakker genoeg om direct uit het juiste raam te kijken om de beer te zien. Ook de rst ziet de beer niet terwijl Erik hem door het voorraam van de camper weg ziet lopen. Daarna zijn we allemaal klaarwakker en blijven we nog een tijd in het donker naar buiten turen om een beer te spotten, maar we zien niets meer.
Als we vanmorgen uit Las Vegas wegrijden hebben we een huilend meisje in de auto dat niet weg wil uit Vegas en het Flamingo zo mooi vond. Ze blijft maar huilen, pas als we vertellen dat ze niet naar Disneyland gaat gaat als we hier blijven, wordt ze rustig. We halen een broodje bij de subway en slaan flink wat water in bij het tankstation, want vandaag gaan we door Death Valley. De route gaat eerst door het rustige deel van Death Valley linksaf bij Shoshone. We komen amper een auto tegen en zien dan een coyote op straat staan. Die hadden we hier zeker niet verwacht. Het is hier zo dor, heet en droog dat we alleen slangen en hagedissen hadden verwacht. Het dier blijft staan en loopt een rondje om de camper. Als we verder rijden zien we een tweede coyote die ook blijft staan als we stoppen. Als we verder rijden komen we in Badwater uit. Het laagste punt in de USA zo'n honderd meter onder zeeniveau. Er staan een klein laagje water en er ligt een zoutvlakte waar het zo'n 49 graden is. Gilles blijft bij Grietje boven achter terwijl de rest het zout op loopt. Vanaf Badwater rijden we langs diverse uitzichtpunten naar het visitor Centre. Daar lezen we dat het daar 46 graden is. Bloedheet dus we drinken wat af. Via een foto van de zandduinen, Gilles vind het te warm en blijft in de camper achter met Grietje, rijden we Death Valley weer uit. We hebben geen enkele ander camper, auto met trailer of caravan o.i.d. Gezien vandaag. De route door Death Valley is op eigen risico. De route er weer uit begint met een bord waarop staat dat je de komende 20 mijl (32 km) de airco uit moet zetten. 32 kilometer aan stuk klimmen is best lang en met nog 2000 voet hoogte verschil te gaan loopt de temperatuurmeter van de koelvloeistof in het rood. Erik zet de camper naast de weg om af te koelen. De temperatuurmeter slaat nu door helemaal naar rechts, verder kan niet. Motorkap open en op mijn advies de motor uit. We wapperen wat boven de motor, maar die staat in de volle 46 graden zon dus dat helpt niet. De koelvloeistof zit vol en de motor lijkt niet extreem heet te zijn. Als we de auto weer willen starten slaat de paniek toe. Hij start niet meer. Daar sta je dan in de bloedhitte. Nog een keer en nog een keer proberen. De noodstartknop werkt ook niet er maar weer uit is er dan toch iets kapot. Nee we hebben hier ook geen telefonisch bereik, wat nu? Erik baalt dat hij de auto uitgezet heeft. En dan ziet hij in een helder moment dat de automaat nog in drive staat en die start alleen in de park stand. Starten lopen, alle paniek voor niets. Nu in lage versnelling en laag tempo de rest van de berg op. De temperatuurmeter zakt ook weer, het lijkt wel of hij vast zat in het rood. Als we over de top zijn, zijn we toch wel blij al was er weinig aan de hand en was even stoppen gewoon goed.
Onderweg komen we allemaal hardlopers met volgauto's tegen. Het blijkt 's werelds zwaarste lange afstandshardloopwedstrijd te zijn, de badwater.com 217 kilometer door de bloedhete woestijn en Death Valley met finish op een berg. Wel respect voor deze mensen hoor.
We besluiten zo ver mogelijk door te rijden zodat we morgen in alle rust naar Yosemite kunnen gaan. In Bishop doen we boodschappen bij de Vonns en rijden dan door tot June Lake waar overnachten met full hook-up bij het Pine Cliff Resort. Een camping in het bos aan een mooi meer. Toen we gedurende 5 minuten telefonisch bereik hadden, gebeld voor een plekje, ze reserveerden niet, maar er was wel plek. We hebben 3 telefoons bij ons zelfs met Amerikaanse simkaart, maar er is alleen in de grote steden goed bereik verder zijn we dagen van bereik verstoken.
In June Lake aangekomen is het een mooie plek waar we staan. We worden weer voor beren gewaarschuwd. De kinderen spelen wat en volgen de vele eekhoorntjes die hier zitten. Als Erik na het eten in de schemering nog even het grey water wil dumpen roept de man in de camper achter ons hem toe: " hey partner get in your car, there's a bear coming" Erik loopt naar de voorkant van de camper en ziet de beer aan komen lopen. Hij gaat snel naar binnen. Ik lag al te slapen en ben niet wakker genoeg om direct uit het juiste raam te kijken om de beer te zien. Ook de rst ziet de beer niet terwijl Erik hem door het voorraam van de camper weg ziet lopen. Daarna zijn we allemaal klaarwakker en blijven we nog een tijd in het donker naar buiten turen om een beer te spotten, maar we zien niets meer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
