Monterey

Dag 23; 26 juli 2014 San Francisco - Monterey

We staan in alle rust op en rijden na het ontbijt weg. We hebben besloten om toch niet de kust route te nemen, maar naar Gilroy te rijden waar we naar de Premium Outlets gaan. Het belangrijkste doel zijn Adidas en Nike? Bij Adidas zijn de schoenen voor Frédérique er weer niet in haar maat. Ze zijn er wel voor Gilles in het zwart. Omdat het 2 paar voor 80 euro is besluiten we ze nog niet te kopen, maar in LA nog bij de outlets te kijken. Bij Nike koopt Renée een nieuw knalgeel hardlooptenue met verschillende shirts. Om half twee rijden we weer. Via een mooie pas op de 152 komen we bij Watsonville en onze KOA camping Santa Cruz- Monterey.

De camping is helemaal geweldig voor de kinderen. Ik had gevraagd om een plek met zicht op de speeltuin. We blijken aan de speeltuin te zitten en recht voor ons is het grote springkussen. De kinderen lopen heen en weer tussen beide. Als Erik gaat zwemmen met de kinderen doet Renée de was in het naastgelegen gebouw. Bij de receptie blijken ze ze Haribo te verkopen en meer dan alleen de gummiberen. De kinderen worden nog dun hier aangezien ze de Amerikaanse snoepjes niet lusten. Wel vallen de muffins en naturel chips in de smaak. Bij de receptie en het washok is goede wifi ontvangst en dus blijft Renée bij de drogers achter.

We hebben onderweg in Gilroy boodschappen gedaan bij de Walmart en dus gaat de BBQ vanavond weer aan en het kampvuur. De kinderen spelen tot het springkussen uit gaat op het springkussen en verhuizen dan met zaklamp naar de speeltuin. Gilles speelt met twee oudere Nederlandse jongetjes en Frédérique holt er achteraan in haar princessenjurk. Als het te donker wordt en dus gevaarlijk halen we ze op om te douchen en slapen.

Dag 24; 27juli 2014 Monterey

Vandaag gaan we walvissen kijken vanaf Moss Landing de haven bij Monterey. Onze boot van Sanctuary Cruises vertrekt om tien uur en we moeten om half tien aanwezig zijn. Van te voren hadden we een e-mail ontvangen waarin stond dat de jaarlijkse antiekmarkt gehouden werd in de haven en dat dat parkeerproblemen zou kunnen geven. We zorgen dat we er op tijd zijn. Er is dan nog betaald parkeren mogelijk op de parkeerplaats gelegen aan het Dock waar we moeten zijn, maar onze camper past er niet op. De man die alles regelt is zo aardig het het tegenover de parkeerplaats open te gooien. Hier is een boten stalling en we mogen daar gratis parkeren.

Dit is 50 meter lopen van waar we moeten zijn, dus helemaal super. Er staan al meer mensen te wachten en om half tien wordt gecheckt of iedereen er is en krijgen we onze instructies. We lopen nog even terug naar de camper om naast de jassen toch ook de vesten mee te nemen want het is niet zo heel warm, vanmorgen vroeg regende het zelfs, en ook de lunch wraps blijken nog in de koelkast te liggen. Dan aan boord. Met wat hulp van Erik en de heren van de boot komt ook ma aan boord.

We hebben speciale armbandjes tegen zee ziekte besteld die een elektrische puls geven. Grietje wil er geen en voor Erik en Gilles die nooit last van zeeziekte hebben, had ik er al geen besteld. Als we de haven uitvaren zien we vele dikke zeerobben op de vlonders liggen ook zien we zeeotters en pelikanen. Als we bijna de haven uit zijn zie ik dat de bioloog die mee is, geld verliest dat overboord waait als hij zijn telefoon uit zijn broekzak pakt. We varen terug in de hoop dat het is blijven drijven, maar zien natuurlijk niets. We zien ook dat er meteen bij het uitgaan van de haven een walvis is. Daar varen we uiteindelijk ook heen.

Het blijken een moeder en haar jong te zijn en ze zwemmen vlak bij de kust. Dat geld voor alle walvissen om ons heen want overal zien we walvissen spuiten. Normaal gesproken vaar je een flink stuk de kust uit, maar sinds twee weken zijn ze vlak bij de kust. We hebben een trip van een uur of vier a 4,5 uur geboekt en al die tijd zijn we nooit verder dan 300 meter uit de kust geweest. Op het strand en de havenhoofden staat het vol met mensen. We hadden ons de kosten van de trip dus kunnen besparen, al komen wij wel net wat dichter bij. Verschillende boten die een twee uur durende trip aanbieden zien we komen en gaan terwijl wij steeds blijven liggen. Op een gegeven moment wordt het heel erg gaaf. De walvissen komen met hun bek uit het water om grote happen kril en ansjovis te nemen. 'Lunchfeeding' noemen ze het. Echt heel erg gaaf en dan begint de echte pret. De walvissen duiken naar beneden en komen springend weer boven. En als ze dat doen, herhalen ze het meteen ook weer een paar keer. Ooit hebben we een walvissen zien springen in de baai in Kaapstad vanuit de bus naar het vliegveld, maar dit zo gaaf. Meerdere bultruggen springen. Eentje zelfs vlak voor ons. Er zijn ook verschillende kajakkers waar ze soms flink dichtbij komen. Wat is dit genieten zeg. Gilles vind het wel leuk maar was graag nog een stuk gaan varen. Maar dat zit er niet in als er zo dichtbij al zo veel walvissen zijn. Vier uur lang zitten we nooit zonder. Als een walvis een hap kril en ansjovis neemt en boven komt wordt het wateroppervlak direct gevuld met zeerobben en vogels die een hapje ansjovis mee proberen te pikken. Om diktwee uur varen we terug naar de haven. Wat een gave trip zeg en niemand van ons is zeeziek geworden. Op de boot waren er wel een paar ziek.

Terug op de camping gaan we lekker naar het zwembad. Het is inmiddels al weer flink warm geworden. Er zijn weer verschillende Nederlandse kindjes en Diek kletst volop met een vier jaar ouder meisje. Als we uitgezwommen zijn gaan Erik en Renée hardlopen terwijl de kinderen de speeltuin induiken. We lopen naar het strand, maar daarvoor moeten we nog flink omhoog en omhoog over het duin heen. Langs het strand ligt het nog vol mensen. Erik loopt op zijn eigen tempo en presteert het 2 kilometer verder te lopen in dezelfde tijd. Ik was al blij met 9,4 km.
Eenmaal terug bestellen we telefonisch pizza's die door de lokale pizzabakker keurig bij de camper afgeleverd worden. Jan had tijdens het hardlopen pannenkoeken gebakken voor Gilles en Frédérique. Wat over is eten we met ijs als toetje. De kinderen spelen ook nu weer tot het donker wordt in de speeltuin. Diek trekt weer op met het oudere Nederlandse meisje terwijl Gilles net zo lang op het springkussen springt tot het leeg is. Wij zitten lekker vanaf ons kampvuur toe te kijken.