Grand Canyon
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
19 Juli 2014 | Verenigde Staten, Grand Canyon Village
Dag 15; 18 juli 2014 Lake Powell - Monument Valley - Grand Canyon
Vandaag staan we weer om half zeven op. Het plan is om om acht uur weg te gaan en dat redden we. We hebben best een flinke dag voor de boeg omdat we eerst naar Monument Valley willen en daarna een groot deel dezelfde weg terug om door te rijden naar de Grand Canyon.
Na twee uur en twintig minuten zijn we bij Monument Valley. We stoppen langs de weg bij kilometer paal 413 voor wat overzichtsfoto's en gaan dan door naar het visitor centre. Hier zijn vooral heel veel Indian crafts stalletjes die sierraden, kleden, potterie en dromenvangers verkopen. We gaan door naar de ingang naar Monument Valley. Er is hier heel wat veranderd sinds we er 15 jaar terug waren. Toen was er een stoffige parkeerplaats waar allemaal pick-up trucks stonden waar men leurde om een ritje langs de monuments. Nu is er een groots hotel genaamd The View, een winkel en bezoekerscentre, de wegen zijn geasfalteerd, netjes aangelegde parkeerplaatsen en je hebt mooi uitzicht op de vallei met de rotsformaties. Je kunt met je eigen auto beneden rondrijden tegen betaling, maar dat is niet echt handig met de camper. We hebben sowieso heel mooi zicht op de rotsen en zien de toegevoegde waarde van een anderhalf uur rondrit met fluit en zang niet zo zitten en dus gaan we verder.
In Kayenta stoppen we bij de Mc Donalds. de kinderen werden gisteren zo enthousiast bij het zien van de M. Dus twee frites en drie milkshakes ingeslagen en weer verder. Na de afslag naar Page moet rechts van de weg White Mesa Arch te zien zijn. De witte rotsformaties liggen erg ver van de weg en met de verrekijker is het al rijdend ook lastig te zien maar uiteindelijk ontwaar ik de natuurlijke brug. Na Tuba City komen we door de painted desert een stuk woestijn met veel zwart en rood en geel zand. Eigenlijk oerlelijk. In Cameron tanken we en eten we wat en rijden dan langs de Little Colorado River.
We stoppen bij een scenic viewpoint. De Navajo Indianen zijn ook hier weer slim in het geld verdienen. Er staat een toegangshokje en je mag een donatie doen, maar de toegangs is gratis. En dus doet iedereen een donatie. We gaan allemaal uit de auto en lopen langs het uitzicht op de Canyon van de Little Colorado River, die zich verder op bij zijn grote broer de Colorado River voegt om door de Grand Canyon te stromen. Het is maar een armetierig hekje dat er staat en dus houden we de kinderen dichtbij ons. Als we aan het einde zijn lopen Gilles en Erik terug om de camper op te halen, Jan loopt naar het uitzicht ietsje naar beneden en De rest loopt langs de verschillende stalletjes met Indiaans handwerk. We zien Jan nergens en dus loop ik terug. Ook bij de het hek langs de afgrond is hij niet. Hij is ook niet bij Erik en Gilles en dus bekruipt de angst dat hij naar beneden is gevallen. Ik ren snel terug naar de camper en als ik Erik vraag of Jan bij hun is, komt hij opeens tussen de verkoopstalletjes tevoorschijn. View wat een opluchting. Te snel in paniek geraakt.
Wij rijden door naar de oost ingang van de Grand canyon en spotten meteen en elk met jong. dan gaan we door naar het desert viewpoint voor een eerste blik op de Canyon. Het is wederom adembenemend. Grietje blijft beneden achter terwijl wij de watchtower beklimmen voor een mooi uitzicht op de Canyon.
We stoppen daarna nog bij verschillende uitzichtpunten en komen steeds dichter bij Grand canyon village waar we in Trailer village een Full hook-up hebben geboekt. de Mather campground heeft ook geen douches en ook geen full hook-ups. Ons plekje in de C- street is prima. We staan een beetje scheef, maar met wat hout onder de wielen staan we al een stuk rechter. Morgen gaan we de zonsondergang wel bekijken, nu even lekker niets doen. De kinderen spelen kwartet, uno, dammen, 4 op een rij en mens erger je niet met oma, terwijl Renée op de fiets naar de supermarkt gaat voor BBQ kooltjes. Toch maar weer BBQ- en, het blijft gezellig. De supermarkt is aan het einde van de straat rechts. Er naar toe loopt het naar beneden en dus heb ik geen één keer moeten trappen. Omhoog gaat het in de eerste versnelling. Weer een mini workout gehad vandaag.
Dag 16; 19 juli 2014 Grand Canyon
De dag begint ook vandaag met een workout. Om vijf uur wordt ik wakker en aangezien om 5.25 de zon op komt besluit ik naar Mather Point te fietsen. Er loopt een pad door het bos dat de eerste kilometer alleen maar berg op gaat. Daarna gaat het nog een kilometer deels op en neer. Bij Mather Point zijn er nog dik 100 man die vroeg opgestaan zijn voor de zonsopkomst. En na de inspanning op de fiets ben ik terwijl ik sta te wachten toch wel blij dat ik mijn warme jas aan heb. De lucht kleurt oranje en roze maar het duurt tot half zes voor de eerste stralen over de Canyon rand tevoorschijn komen. Echt heel spectaculair is het niet.
Als ik naar de andere kant van de lookout loop zit er een grote zwarte vogel op de rots. Met de fotocamera kan ik niet vergenoeg inzoomen om te zien wat voor vogel het is. Met de filmcamera zie ik een rode kale kop en een bordje met J4 aan één van de vleugels. Dan vliegt het dier van de rots de bosjes onder me in en zie ik dat het een dier aan het opeten is. De man naast me denk dat het een gier is, maar uiteindelijk blijkt het een Californische Condor te zijn. Als ik terug fiets zie ik een vrouwtjes Wapiti hert en bij de campground fiets ik bijna bovenop een mannetje met een flink gewei. Na een foto ga ik terug naar de camper waar het ook om zes uur nog aardig rustig is, alleen Erik is wakker. Nog even het bed in, maar slapen lukt niet meer. Uiteindelijk gaan Erik en ik hardlopen. We lopen dezelfde route al eerder vanmorgen en bij Mather Point lopen we linksaf langs de Canyon. Wat een ontzettend mooie route. Zeker één van de mooiste hardlooproutes ooit. Het is zwaarbewolkt wat. Het lopen ondanks de vele stuken heuvel op en af een stuk aangenamer maakt dan eerder deze week. We lopen dik negen kilometer.
Om een uur of elf gaan we we vanaf de campsite met de shuttlebus. Bij de supermarkt stappen we over op de bus naar de west rim. En dan stappen we nog eens over. De shuttle bussen komen om de toen minuten. We stoppen achtereenvolgend bij Maricopa Point en Powell Point, vanaf daar lopen wij naar Hopi Point terwijl Jan en Grietje weer met de bus gaan en stoppen dan nog bij MohavePoint, Pima Point en Hermits Rest. We drinken veel water omdat het inmiddels al weer flink warm is geworden. Vanaf Hermits Rest nemen we de shuttle terug naar Village aroute Transfer om daar weer op de blauwe lijn te stappen. Bij de Maswik Lodge is een foodcourt en dus stappen we uit voor wat eten. We bestellen een burrito en krijgen zo'n vol bord dat we vanavond niet nog eens uitgebreid hoeven te eten. Dan nemen we de bus voor de rit naar Trailer Village.
Vanmorgen hadden we Frédérique's juf Frédy die vandaag ook in de Grand Canyon is, een mail gestuurd via dataroaming waar we zitten. Tijdens de wandelvierdaagse kwamen we er achter dat we deze zomer beide naar de Verenigde Staten op vakantie zouden gaan. En we zouden 1 dag hebben dat we beide op dezelfde lokatie zijn en dat is vandaag. Omdat de telefoons hier zeer slecht bereik hebben en wifi er al helemaal niet in zit had ik ook maar de plek op de camping doorgegeven. Onderweg hebben we steeds gekeken of we hun misschien bij een lookout zagen, maar dat zou teveel toeval zijn geweest. En wie verschijnen op een gegeven moment bij onze camper? Frédy met haar man twee zonen en dochter. Wat ontzettend leuk dat ze ons op komen zoeken. Frédérique is erg enthousiast en druk. We drinken wat samen en wisselen reiservaringen uit. Zij gaan nu eerst naar Zion en Bryce en reizen dan weer een beetje achter ons aan. De kinderen voetballen samen, de jongens kunnen wel erg goed trucjes met de bal en Gilles krijgt er een flink rood hoofd van om mee te doen. Als ze vertrekken met de shuttlebus brengt Frédérique nog even een loom bandje voor haar juf. Wat toch leuk om ze hier aan de andere kant van de wereld te zien.
Als we 's avonds de papieren voor de helicoptervlucht die we morgen gaan maken, lezen. Blijkt dat we ondanks dat alles geboekt en betaald is en de tijd vastgelegd is nog moeten bellen om onze vlucht te bevestigen. Als we bellen horen we dat de vlucht is verschoven naar 10.45. We hadden heel bewust voor 9.30 gekozen in verband met het vervolg van ons programma en eigenlijk wilden we de 9.00 uur vlucht maar die was al weg. Een echte reden kon ze me niet geven, nee eerder waren er geen mogelijkheden en ondanks dat alle vluchten na 10.15 uur 30 dollar goedkoper zijn p.p. Kregen e ook geen korting. Wel konden we de hele vlucht cancellen en ons geld terug krijgen. Ik heb aangegeven later terug te bellen (4,30 euro per minuut omdat onze Amerikaanse simkaart hier niet werkt) en te overleggen wat te doen. We hebben morgen ook nog een reis van bijna 5 uur zonder stops en daarom wilden we op tijd deze vlucht maken. We hebben ook lang getwijfeld of we wel of niet een helicoptervlucht zouden maken, het kost 1.135 dollar voor zes isman en dat is wel heel erg veel geld voor 25 minuten vliegen. Misschien heel principieel maar ik vind het belachelijk dat ze zonder telefoontje de boel zo maar verschuiven, ja hadden vanmiddag mail gestuurd maar die ontvangen we hier zonder wifi niet. Ik heb ver van te voren geboekt met reden en dan ga je voor alle mensen die gisteren hebben geboekt vind ik. Erik zit er net zo in. We laten zonder onze mening te geven Jan en Grietje bepalen wat het wordt. Dat blijkt best lastig maar zij kiezen voor cancellen en dus doe ik dat. Nu kunnen we morgen in alle rust opstaan en hebben we de hele dag om de bijna vijf uur naar Las Vegas te overbruggen. We nemen nog een glaasje liqor 43 en geen van ons heeft het gevoel dat we nu echt iets gaan missen morgen, gelukkig maar. Extra budget voor Las Vegas zullen we maar zeggen.....
Vandaag staan we weer om half zeven op. Het plan is om om acht uur weg te gaan en dat redden we. We hebben best een flinke dag voor de boeg omdat we eerst naar Monument Valley willen en daarna een groot deel dezelfde weg terug om door te rijden naar de Grand Canyon.
Na twee uur en twintig minuten zijn we bij Monument Valley. We stoppen langs de weg bij kilometer paal 413 voor wat overzichtsfoto's en gaan dan door naar het visitor centre. Hier zijn vooral heel veel Indian crafts stalletjes die sierraden, kleden, potterie en dromenvangers verkopen. We gaan door naar de ingang naar Monument Valley. Er is hier heel wat veranderd sinds we er 15 jaar terug waren. Toen was er een stoffige parkeerplaats waar allemaal pick-up trucks stonden waar men leurde om een ritje langs de monuments. Nu is er een groots hotel genaamd The View, een winkel en bezoekerscentre, de wegen zijn geasfalteerd, netjes aangelegde parkeerplaatsen en je hebt mooi uitzicht op de vallei met de rotsformaties. Je kunt met je eigen auto beneden rondrijden tegen betaling, maar dat is niet echt handig met de camper. We hebben sowieso heel mooi zicht op de rotsen en zien de toegevoegde waarde van een anderhalf uur rondrit met fluit en zang niet zo zitten en dus gaan we verder.
In Kayenta stoppen we bij de Mc Donalds. de kinderen werden gisteren zo enthousiast bij het zien van de M. Dus twee frites en drie milkshakes ingeslagen en weer verder. Na de afslag naar Page moet rechts van de weg White Mesa Arch te zien zijn. De witte rotsformaties liggen erg ver van de weg en met de verrekijker is het al rijdend ook lastig te zien maar uiteindelijk ontwaar ik de natuurlijke brug. Na Tuba City komen we door de painted desert een stuk woestijn met veel zwart en rood en geel zand. Eigenlijk oerlelijk. In Cameron tanken we en eten we wat en rijden dan langs de Little Colorado River.
We stoppen bij een scenic viewpoint. De Navajo Indianen zijn ook hier weer slim in het geld verdienen. Er staat een toegangshokje en je mag een donatie doen, maar de toegangs is gratis. En dus doet iedereen een donatie. We gaan allemaal uit de auto en lopen langs het uitzicht op de Canyon van de Little Colorado River, die zich verder op bij zijn grote broer de Colorado River voegt om door de Grand Canyon te stromen. Het is maar een armetierig hekje dat er staat en dus houden we de kinderen dichtbij ons. Als we aan het einde zijn lopen Gilles en Erik terug om de camper op te halen, Jan loopt naar het uitzicht ietsje naar beneden en De rest loopt langs de verschillende stalletjes met Indiaans handwerk. We zien Jan nergens en dus loop ik terug. Ook bij de het hek langs de afgrond is hij niet. Hij is ook niet bij Erik en Gilles en dus bekruipt de angst dat hij naar beneden is gevallen. Ik ren snel terug naar de camper en als ik Erik vraag of Jan bij hun is, komt hij opeens tussen de verkoopstalletjes tevoorschijn. View wat een opluchting. Te snel in paniek geraakt.
Wij rijden door naar de oost ingang van de Grand canyon en spotten meteen en elk met jong. dan gaan we door naar het desert viewpoint voor een eerste blik op de Canyon. Het is wederom adembenemend. Grietje blijft beneden achter terwijl wij de watchtower beklimmen voor een mooi uitzicht op de Canyon.
We stoppen daarna nog bij verschillende uitzichtpunten en komen steeds dichter bij Grand canyon village waar we in Trailer village een Full hook-up hebben geboekt. de Mather campground heeft ook geen douches en ook geen full hook-ups. Ons plekje in de C- street is prima. We staan een beetje scheef, maar met wat hout onder de wielen staan we al een stuk rechter. Morgen gaan we de zonsondergang wel bekijken, nu even lekker niets doen. De kinderen spelen kwartet, uno, dammen, 4 op een rij en mens erger je niet met oma, terwijl Renée op de fiets naar de supermarkt gaat voor BBQ kooltjes. Toch maar weer BBQ- en, het blijft gezellig. De supermarkt is aan het einde van de straat rechts. Er naar toe loopt het naar beneden en dus heb ik geen één keer moeten trappen. Omhoog gaat het in de eerste versnelling. Weer een mini workout gehad vandaag.
Dag 16; 19 juli 2014 Grand Canyon
De dag begint ook vandaag met een workout. Om vijf uur wordt ik wakker en aangezien om 5.25 de zon op komt besluit ik naar Mather Point te fietsen. Er loopt een pad door het bos dat de eerste kilometer alleen maar berg op gaat. Daarna gaat het nog een kilometer deels op en neer. Bij Mather Point zijn er nog dik 100 man die vroeg opgestaan zijn voor de zonsopkomst. En na de inspanning op de fiets ben ik terwijl ik sta te wachten toch wel blij dat ik mijn warme jas aan heb. De lucht kleurt oranje en roze maar het duurt tot half zes voor de eerste stralen over de Canyon rand tevoorschijn komen. Echt heel spectaculair is het niet.
Als ik naar de andere kant van de lookout loop zit er een grote zwarte vogel op de rots. Met de fotocamera kan ik niet vergenoeg inzoomen om te zien wat voor vogel het is. Met de filmcamera zie ik een rode kale kop en een bordje met J4 aan één van de vleugels. Dan vliegt het dier van de rots de bosjes onder me in en zie ik dat het een dier aan het opeten is. De man naast me denk dat het een gier is, maar uiteindelijk blijkt het een Californische Condor te zijn. Als ik terug fiets zie ik een vrouwtjes Wapiti hert en bij de campground fiets ik bijna bovenop een mannetje met een flink gewei. Na een foto ga ik terug naar de camper waar het ook om zes uur nog aardig rustig is, alleen Erik is wakker. Nog even het bed in, maar slapen lukt niet meer. Uiteindelijk gaan Erik en ik hardlopen. We lopen dezelfde route al eerder vanmorgen en bij Mather Point lopen we linksaf langs de Canyon. Wat een ontzettend mooie route. Zeker één van de mooiste hardlooproutes ooit. Het is zwaarbewolkt wat. Het lopen ondanks de vele stuken heuvel op en af een stuk aangenamer maakt dan eerder deze week. We lopen dik negen kilometer.
Om een uur of elf gaan we we vanaf de campsite met de shuttlebus. Bij de supermarkt stappen we over op de bus naar de west rim. En dan stappen we nog eens over. De shuttle bussen komen om de toen minuten. We stoppen achtereenvolgend bij Maricopa Point en Powell Point, vanaf daar lopen wij naar Hopi Point terwijl Jan en Grietje weer met de bus gaan en stoppen dan nog bij MohavePoint, Pima Point en Hermits Rest. We drinken veel water omdat het inmiddels al weer flink warm is geworden. Vanaf Hermits Rest nemen we de shuttle terug naar Village aroute Transfer om daar weer op de blauwe lijn te stappen. Bij de Maswik Lodge is een foodcourt en dus stappen we uit voor wat eten. We bestellen een burrito en krijgen zo'n vol bord dat we vanavond niet nog eens uitgebreid hoeven te eten. Dan nemen we de bus voor de rit naar Trailer Village.
Vanmorgen hadden we Frédérique's juf Frédy die vandaag ook in de Grand Canyon is, een mail gestuurd via dataroaming waar we zitten. Tijdens de wandelvierdaagse kwamen we er achter dat we deze zomer beide naar de Verenigde Staten op vakantie zouden gaan. En we zouden 1 dag hebben dat we beide op dezelfde lokatie zijn en dat is vandaag. Omdat de telefoons hier zeer slecht bereik hebben en wifi er al helemaal niet in zit had ik ook maar de plek op de camping doorgegeven. Onderweg hebben we steeds gekeken of we hun misschien bij een lookout zagen, maar dat zou teveel toeval zijn geweest. En wie verschijnen op een gegeven moment bij onze camper? Frédy met haar man twee zonen en dochter. Wat ontzettend leuk dat ze ons op komen zoeken. Frédérique is erg enthousiast en druk. We drinken wat samen en wisselen reiservaringen uit. Zij gaan nu eerst naar Zion en Bryce en reizen dan weer een beetje achter ons aan. De kinderen voetballen samen, de jongens kunnen wel erg goed trucjes met de bal en Gilles krijgt er een flink rood hoofd van om mee te doen. Als ze vertrekken met de shuttlebus brengt Frédérique nog even een loom bandje voor haar juf. Wat toch leuk om ze hier aan de andere kant van de wereld te zien.
Als we 's avonds de papieren voor de helicoptervlucht die we morgen gaan maken, lezen. Blijkt dat we ondanks dat alles geboekt en betaald is en de tijd vastgelegd is nog moeten bellen om onze vlucht te bevestigen. Als we bellen horen we dat de vlucht is verschoven naar 10.45. We hadden heel bewust voor 9.30 gekozen in verband met het vervolg van ons programma en eigenlijk wilden we de 9.00 uur vlucht maar die was al weg. Een echte reden kon ze me niet geven, nee eerder waren er geen mogelijkheden en ondanks dat alle vluchten na 10.15 uur 30 dollar goedkoper zijn p.p. Kregen e ook geen korting. Wel konden we de hele vlucht cancellen en ons geld terug krijgen. Ik heb aangegeven later terug te bellen (4,30 euro per minuut omdat onze Amerikaanse simkaart hier niet werkt) en te overleggen wat te doen. We hebben morgen ook nog een reis van bijna 5 uur zonder stops en daarom wilden we op tijd deze vlucht maken. We hebben ook lang getwijfeld of we wel of niet een helicoptervlucht zouden maken, het kost 1.135 dollar voor zes isman en dat is wel heel erg veel geld voor 25 minuten vliegen. Misschien heel principieel maar ik vind het belachelijk dat ze zonder telefoontje de boel zo maar verschuiven, ja hadden vanmiddag mail gestuurd maar die ontvangen we hier zonder wifi niet. Ik heb ver van te voren geboekt met reden en dan ga je voor alle mensen die gisteren hebben geboekt vind ik. Erik zit er net zo in. We laten zonder onze mening te geven Jan en Grietje bepalen wat het wordt. Dat blijkt best lastig maar zij kiezen voor cancellen en dus doe ik dat. Nu kunnen we morgen in alle rust opstaan en hebben we de hele dag om de bijna vijf uur naar Las Vegas te overbruggen. We nemen nog een glaasje liqor 43 en geen van ons heeft het gevoel dat we nu echt iets gaan missen morgen, gelukkig maar. Extra budget voor Las Vegas zullen we maar zeggen.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
