Dag 19 Koh Samui

Dag 19
31 juli 2019
Koh Samui

We liggen nog lekker in bed als we beneden gerommel horen. Als we uiteindelijk beneden komen, blijkt het onze villamanager mevrouw Hong te zijn die al druk met de voorbereidingen voor het ontbijt bezig is. Volgens Gilles die er op tijd uit was, was ze er al om half acht, terwijl we aan hadden gebleven dag we om half tien wilden ontbijten.

Als we aan tafel zitten, blijkt dat ze verschillende soorten fruit heeft gesneden in mooie vormen, we krijgen spek , worstjes en roerei en omelet, groente, toast, verschillende soorten serial en ik weet nog wat nog meer. De hele tafel staat vol.
Wat overblijft gaat de koelkast in voor de lunch. Na het ontbijt wandelen Erik en Renée naar twee stranden hier in de buurt. Eenmaal terug bij de villa moeten we eerst met Frédérique winkelen. We hebben haar een pool floatie beloofd. Het wordt een opblaas pelicaan war je op kunt liggen. Omdat we bang zijn dat je er mee onze infinity pool uitdrijft en de diepte in stort, leggen we hem met touw aan een pilaar van het huis vast.
De rest van de dag brengen we in en om het zwembad door. Lekker hoor zo’n villa. Grietje gaat nog een uur zwarte wieven met Gilles en Frédérique. Jan leest en geniet op een ligbed in de schaduw.

Aan het einde van de dag boeken we voor de volgende dag een snorkeltrip naar Koh Tao en Koh Nangyuan. Jan en Grietje blijven dan thuis.
Als we voor het avond eten richting Chaweng rijden besluiten we nog even door te rijden zodat de kids Burger King kunnen krijgen. Een dom besluit. De Burger King zit aan een enorm drukke éénrichtingsverkeerweg weg en als Renée zonder telefoon uitstapt is het de bedoeling dat Erik ergens drie keer naar rechts gaat om haar weer op te pikken. Maar dat was zonder een politie cordon gerekend dat de weg afzette voor een delegatie die er langs moest waarna het verkeer muurvast stond. Op een gegeven moment heeft Erik de auto geparkeerd om Renée lopend op te halen, maar geraakte door de wirwar van weggetjes niet waar hij moest wezen en ging dus maar terug naar de auto. De kinderen vonden het allemaal niet zo leuk meer. Eerst mama weg, toen papa weg. Ondertussen waren friet en burger allang klaar. Had Renée ook nog een crêpe gescoord voor Gilles en is ze na 20 minuten wachten maar eens aan een taxi chauffeur gaan vragen hoe lang het rondje duurt. Tien minuten was het antwoord, maar de ervaring is dat dat keer twee moet. Dus rustig blijven wachten. Één voordeel dat het hier zo warm is, is dat het eten niet echt koud wordt. Met de kinderen hebben we de afspraak dat als ze ons kwijt zijn, ze moeten blijven wachten op de plek waar we elkaar het laatst gezien hebben. Want als je gaat lopen heb je geen idee meer maar je moet zoeken en dus houdt ook Renée zich aan die afspraak. En na dik 30 minuten komt eindelijk het witte busje met wit blauwe kentekenplaten de straat inrijden (hier heeft iedereen gele platen. Erik neemt een direct een weg naar rechts een heel smal weggetje tussen allemaal kroegen door het lijkt soms of we door de kroeg rijden, maar we ontwijken wel de drukte en besluiten terug te rijden naar Choeng Mon om daar te eten. Bij het uitspappen knapt Renée’s slipper, dus eerst een nieuw paar gescoord. Want die hebben we morgen wel nodig met het snorkelen. Na het eten nog even buiten gezeten met een drankje terwijl Frédérique nog eens het zwembad in springt.