Dunedin - Te Anau

11 November: Dunedin - Te Anau

Om kwart over vijf was Frederique klaar met slapen en dus toch weer vroeg. Maar dat gaf niet want we hebben een druk programma. Om acht uur rijden we eerst naar de Countdown supermarkt om vervolgens via de Octagon (het centrale plein van het gezellige centrum van Dinedin) naar het oude trein station te rijden. Een enorm mooi gebouw in Victoriaanse stijl. Daarna door naar de Otago Peninsula. We nemen eerst de Portobelo Road naar het einde van de Peninsula waar de Albatros kolonie zit. Kaartjes om de albatrossen te zien nestelen kosten 40 dollar p.p. en we hadden ze ook al gezien in Kaikoura en dus slaan we ze over. Ook de andere attracties aan het einde van de Peninsula zijn tegenvallers: Pilot Beach is afgesloten en er liggen ook geen zeerobben zoals gemeldin de Lonely planet en Penguin Beach blijk alleen bereikbaar voor de touroperator die er zijn tour company heeft zitten. Tot hier was de trip zonde van de tijd, maar eenmaal terug in Portobello nemen we de Highcliff Road. En deze leidt langs de rustige andere kant van de Peninsula waar vrij weinig toeristen komen. We willen naar Sandfly Beach omdat ook hier zeerobben en geeloog pinguins zouden zitten. We wilden de trail van 40 minuten vanuit Seal Point Rd nemen die als makkelijk te boek staat, maar nemen de verkeerde afslag en komen op Ridge Rd, waar volgens de Lonely Planet de zware wandeling van 40 minuten naar Sandfly Beach vandaan vertrekt.

We zetten de camper bij een paar schapen op een smal stuk gras naast een karrenspoor waar maximaal 2 auto’s kunnen staan, laden de rugzakken met de kinderen op onze rug en wandelen naar het strand. In 20 minuten zijn we er en zo zwaar was het niet. Op het strand liggen verspreid over een kilometer zo’n 20 zeerobben. Verder zien we op ruime afstandin een pinguin naar de zee lopen en in de verte verdwijnen. Als we eenmaal ter hoogte van de pinguin broedplaatsen zijn, geven we Frederique daar haar fruitje in de hoop dat er meer pinguins naar het strand zullen lopen die wel fotografeerbaar zijn, maar natuurlijk blijven de pinguins weg. Na een laatste blik op de zeerobben lopen we terug, ditmaal gaat het glooiend omhoog en het laatste stuk tussen de koeien door is een flinke oefening voor de kuitspieren, maar ook nu zijn we in 25 minuten terug van een erg mooie wandeling. De andere wandelroute zagen we ook liggen, die was wel een stuk korter maar ging door strandzand flink steil omhoog, dan was onze glooiende route tussen schapen en koeien toch beter met de kids op onze ruggen.

Dan terug naar Dunedin waar vandaan we om half drie wegrijden richting Te Anau. Onderweg was het de bedoeling eerst om naar Gore te rijden aangezien het nog 290 kilometer was tot Te Anau, maar de wegen zijn goed, Erik zit bij de kinderen om ze een beetje rustig te houden en ondanks de snelheidsbeperking van 90 kilometer per uur komen amper verkeer tegen en dus kan het best een klein beetje sneller. Het landschap is een beetje als Nederland vlak, weilanden en koeien en schapen. Zo’n 60 kilometer voor Te Anau wordt het wat heuvelachtiger en komen we door een gebied met allemaal bruin rode graspolletjes. Om zes uur zijn we na een lange reismiddag in te Anau.

Ook daar gaan we weer naar het Holiday Top 10 Park. De kinderen gaan lekker spelen en rennen en moeten echt hun energie even kwijt. Na en bord spaghetti en een douche in een badkuip in de vorm van een walrus is het slapen en ook wij zijn wel toe aan wat slaap. Onderweg naar Te Anau hebben we een trip door de Milford Sound geboekt om half twee morgenmiddag. Nu we weer en dag uit hebben gespaard in het programma kan de tour door de Milford Sound ook een dag eerder.