Kaikoura, Oamaru en Dunedin

8 November : Kaikoura

We worden om kwart voor vijf gewekt door Diek. Om 7.15 uur zou Renee mee met een walvisboottocht. Whale Whatch blijkt recht achter de campsite te liggen aan de andere kant van het spoor. Vanuit onze camper kunnen we het gebouw zien liggen. Er blijkt na 50 meter op het weggetje naast de campsite een gat in een hek te zitten en dan over het spoor heen lopen en dan ben je binnen een minuut bij Whale Watch. Eenmaal bij de walvis operator Whale Watch bleek dat de tocht pas om een uur of acht weg ging en dat er om kwart voor acht een safety video was. De tijd van 7.15 uur was voor het afhalen van de tickets. Het was er al flink druk, maar er nog standby plaatsen voor de tour van 7.15 uur en mogelijk zou de tour van kwart voor twee ‘s middags, waar Gilles en Erik op zouden gaan, niet door gaan vanwege verwacht slecht weer. Dus terug over het spoor en door het hek naar de camper om Gilles te vragen of hij vanmorgen al mee wilde. Dat wilde hij graag dus iedereen al vroeg in de kleren en toen met zijn allen weer naar de ticket office en hopen dat er om kwart voor acht plaats voor Gilles zou blijken te zijn. Dat was er en dus ging Gilles mee. 

Er was een waarschuwing voor zeeziekte afgegeven en dus propte Gilles’ bezorgde moeder een halve primatour in zijn mond, met als gevolg dat hij deze zo vies vond dat hij in de bus naar de boot zijn hele maaginhoud er uit kiepte. Eenmaal op de boot had Gilles helemaal geen last van zijn maag. Zijn moeder echter....... heeft 1 potvis gezien en snel een fotootje gemaakt om vervolgens weer doodziek in een plastic zakje te duiken op het benedendek. Kortom Renee was zeeziek en heeft van de hele tocht vooral de binnenkant van een papieren zakje gezien. Gelukkig was er een aardig jong Duits stel dat Gilles steeds mee nam naar buiten om de walvissen, zeehonden en de albatrossen te zien. Renee kreeg door het raam zo nu en dan nog een staart of albatros mee. Gilles heeft er dus zo'n 3 gezien ipv 1. Al met al een leuke tocht voor Gilles.

Eenmaal terug bij de camper bleek dat Erik geregeld dat hij mee zou kunnen met de walvistocht van 10.30 uur als wij op tijd terug zouden zijn (we konden niet met z'n allen tegelijk omdat kinderen onder de 3 niet mee mochten) Erik heeft op zijn walvistocht ook 3 potvissen gezien en een aantal albatrossen. Hebben we toch de foto's nog voor Renee. 's Avonds waren we toch wel erg moe en ondanks alle berichten dat de kreeft zo goed moet zijn in Kaikoura toch besloten een afhaalpizza te halen in het dorpje en weer vroeg naar bed te gaan. De kinderen waren ook total loss. Gilles sliep om 18.00 uur al en Frederique sliep al om een uur of vier ‘s middags en is nog even wakker geweest voor 8 hapjes eten en al etende weer in slaap gevallen om de volgende ochtend pas weer wakker te worden..


9 November: Kaikoura - Oamaru

Om kwart over vier wordt Frederique wakker, die heeft dus nog wat last van de jetlag. Dat gaf ons wel de mogelijkheid deze ochtend al vroeg naar een groep zeehonden te kijken. We wandelen vanaf de lookout aan het einde van Fyffe Quay omhoog over de rotsen en langs de kust. Direct bij de parkeerplaats lag al een groep zeerobben op de rotsen en tijdens de wandeling waarbij we de kinderen in de draagrugzakken hebben, zien we ook albatrossen balanceren in de wind. Het uitzicht is geweldig. Eenmaal terug bij de camper blijkt er op vijf meter naast de camper een zeerob op een muurtje te zitten. Dit vond Gilles natuurlijk helemaal geweldig. hij kon er maar geen genoeg van krijgen.

Na de wandeling vertrekken we voor een hele lange reisdag. We komen er achter dat de route naar kaikoura door een geweldig mooi gebied voert. De heuvels zijn hier begroeid met bloeiende brem waardoor alles helemaal geel kleurt echt en geweldig gezicht. Ook komen we door een wijngebied. Eenmaal terug in Christchurch tanken we en kopen we alle vergeten boodschappen bij de Countdown supermarkt en dan door naar Oamaru. We besluiten het centrum van Christchurch over te slaan en ook de Banks Peninsula waar het erg mooi moet zijn slaan we over. Veel toeristen reizen vanaf christchurch rihting het Akaroa NP en Mount Cook, maar met kinderen blijkt dit minder handig te zijn en je moet keuzes maken en voor Gilles is de keuze tussen een berg en een meer of een pinguin niet zo moeilijk.

Het is 460 km rijden van Kaikoura naar Oamaru en aangezien ze hier geen snelwegen hebben, alleen tweebaans wegen waar we niet harden dan 90 km per uur over mogen rijden duurt het erg lang voor we in Oamaru zijn. Om zes uur zijn we er eindelijk. Gilles mocht kiezen op tijd stoppen of een hele lange reis en dan ‘s avonds nog pinguins kijken........

Bij de receptie van het Holiday Top 10 Park een pinguin tocht geboekt voor over een dik uur, dus snel gegeten en toen met de bus naar de pinguins. Eerst een tochtje door de stad gemaakt en daar diverse gebouwen van 150 jaar oud bewonderd die van Oamaru steen zijn gemaakt een soort van witte limestone. Oamaru is een erg mooie stad voor wat betreft de oudere gebouwen. Ook zijn we nog langs het lookout point gereden, maar het uitzicht was niet echt bijzonder.

Uiteindelijk op naar Bushy Beach waar de geeloog pinguins zitten en tussen 18.00 uur en 20.00 uur het meest actief zijn met de grootste kans om ze uit de zee te zien komen op weg naar hun jongen met een buik vol gevangen vis. We hebben een uur naar de zee gestaard en zes pinguins op een flinke afstand gespot. Toen we weer terugliepen naar de bus wezen twee mensen ons op twee jongen die op nog geen twee meter afstand in de bosjes zaten; helemaal gaaf. Toen door naar de blauwe pinguin kolonie.

Dit was een speciaal opgezet vistor centre waar 's avonds zo'n 180 pinguins aan land komen. Je mag niet filmen of foto's maken. Er staat een hele grote tribune om het schouwspel mee te maken, maar dat is dan ook een geweldig gezicht. Gedurende anderhalf uur kwam de ene na de andere groep pinguins terug van een dag op zee. de jongen hoorde je steeds luider piepen in hun nestkastjes naarmate de ouders dichter bij de kust kwamen. De blauwe pinguin is de kleinste pinguin en ze moeten echt worstelen om uit de golven te komen en tegen de rotsen omhoog te klimmen. Vanwege de veiligheid doen ze niets alleen dus ook aan land is het eerst wachten tot ze met een flinke groep zijn om dan naar hun nesten te waggelen. Gilles vond het ook helemaal super en we moesten steeds stil zijn van hem en rustig kijken. Frederique lag heerlijk te slapen in de rugzak bij beide pinguin kolonies en heeft er helemaal niets van mee gekregen. Eenmaal terug in de bus viel ook Gilles in slaap.

10 November : Oamaru - Dunedin

De kinderen werden vanmorgen om kwart over zes wakker, de jetlag lijkt dus wat over te zijn.
We zijn na een aantal fotostops in Dunedin om een uur of half tien gaan rijden. Eerst naar Moeraki voor de Moeraki Boulders waar een groep van 20 dikke ronde keien die op het strand ligt. Natuurlijk moest Renee een speciale foto hebben met als gevolg dat ze uitgleed op de natte stenen en op haar billen in de zee belandde. Gelukkig bleef de camera droog. Van daar doorgereden naar Dunedin. Als we langer rijden, worden de kids op een gegeven moment wel wat ongedurig en moet een van ons achterin bij hun komen zitten om ze te vermaken. In Dunedin weer naar een Holiday Top 10 Park. Deze bevallen goed met een zwembad en een speeltuin voor de kids en mooie faciliteiten De rest van de dag hadden we van alles kunnen doen, maar het was heerlijk weer, dus korte broek en zonnehemd aan en lekker op de camping in de speeltuin en het grasveld naast de camper gespeeld. De was gedaan en dus gewoon lekker een dagje niets.