Dag 24 en 25 Phuket - Dubai - Düsseldorf - Meppel

Dag 23
4 augustus 2019
Khao Sok - Phuket

Wat een slechte nacht zeg. We hebben een hele dikke matras, maar het voelt alsof je op 2 cm zacht materiaal ligt en dan een plank. Renée’s nek is helemaal stijf en pijnlijk en ook Frédérique heeft ongeveer elk uur rechtop in bed gezeten. Maar goed we zijn allemaal wel ruim op tijd om om half zeven een stukje te gaan varen met de gids op zoek naar dieren.

Als we de IPads bij Jan en Grietje brengen (er zit geen slot op de deur , je kunt hem alleen van binnenuit sluiten), zijn zij ook al wakker. We varen nu langzaam, dus geen opspattend water en varen één voor één de inhammen in de buurt af. Bij de eerste zien we een neushoornvogel en makaken aapjes. Een klein aapje probeert achter zijn moeder aan naar beneden te klimmen langs een liaan, maar is niet zwaar genoeg en blijft te hoog boven de grond hangen wat een koddig gezicht. Weer om hoog, weer naar beneden, wiebelen. Uiteindelijk laat hij zich in het hoge gras vallen en rent achter zijn moeder aan. Als we verder varen zien we twee kleine visarenden. Ook zien we nog langoeren. Ook apen. Deze blijven meer tussen de takken. In de laatste inham zitten weer makaken. Inmiddels zijn er nog 3 boten. Wel lekker dat we zo vroeg waren en er toen nog niemand anders op pad was.

We schuiven om acht uur met zijn allen aan voor het ontbijt bij het Prai Wan float house waar we verblijven: Pannenkoeken, fruit, toast, omelet en rijst voor Frédérique. Om negen uur gaan we met z’n vieren wandelen naar de Coral Cave. We varen zo’n 400 meter en lopen dan het Khlongsaeng Wildlife Sanctuary in. Dit is niet Khao Sok NP dus weer entree betalen. Buitenlanders betalen 200 Baht en locals 20. Sowieso zijn de prijzen best wel Westers hier. Zeker op Koh Samui bij de restaurants en in de hotels betaal je voor een maaltijd al gauw 15 euro en een cocktail is hier ook 8 euro. We wandelen over een glibberig pad omhoog. Het is heel erg stil in het bis dus we horen heel veel geluiden van vogels, krekels, gibbons en langoeren, maar zien niets anders dan mieren en paden waar de olifanten langskomen. Soms enorm stijl naar beneden dat je je afvraagt hoe die liggen beesten daar langs kunnen komen. Na een kilometer komen we bij een meer met huisjes en hele bijzondere lange boten. Ze zijn gemaakt van aan elkaar geknoopt bamboe. Een soort vlit met een motor. In de huisjes blijken de rangers te wonen.Toen de dam er nog niet was kon je door een grot naar de andere kant van de berg lopen naar het meertje. Vroeger was het meer een riviertje van 5 meter diep. Door het water wat nu door de grot komt, is het een meer van 30 meter diep geworden.

We worden met een vlot naar de overkant van het meer gebracht. Daar gaan we omhoog een grot in. Er komen net twee mensen met hun gids uit, dus we hebben de grot voor ons alleen. Hij is zo’ 70 meter diep en echt prachtig. Helemaal vol met stalagmieten en stalactieten, koraalvormige afzettingen die lijken op elfenbankjes, op haar of welke vorm en omvang ook de hele grot hangt en staat vol met de mooiste druipsteen afzettingen die schitteren als je er met een lamp op schijnt. Het is echt heel mooi.

Gilles vindt al snel de paar vleermuizen die er nog zijn. De meesten zijn naar een rustiger grot vertrokken waar geen toeristen komen. De gids vraagt ons steeds wat we zien in dd verschillende formaties. We zien een paard, draak, heks, boeddha en penis. Als we weer terug gaan horen we aan dd overkant van het meer al dat het gedaan is met de rust. We komen drie groepen luid pratende vooral Nederlandse toeristen tegen. Één groep is wel dik 30 man groot. Zal wel een busreis zijn. Maar enige kans om wild te spotten is nu wel verkeken. We horen nog een bamboe specht maar dat is het. Terug bij het drijven hotel gaan Erik en Frédérique nog even kajakken. Dan snel douchen omdat we uitchecken en gaan lunchen. Wederom rijst met curry, roerbak en vlees in zoetzure saus en fruit.
Na de lunch varen we terug. Als dd boot snelheid maakt, wordt iedereen nat van het opspattende water, maar de lucht betrekt ook helemaal, dus we vragen om de boot te stoppen. Snel de raincovers om de bagage en regencapes aan. Maar er is geen houden aan het begint enorm hard te regenen en het waait ook en we zitten op een bootje zonder dak. Alle knoopjes van dd capes gaan te makkelijk los dus met elkaar de capes naar beneden trekken zodat de wind geen vast krijgt. Hoofd onder de capuchon en hopen dat je niet te nat wordt. Renée’s advies om op dd cape te gaan zitten, levert dd mannen een kleddernat gat op. We hebben enorm veel lol, maar houden het niet droog. Op een gegeven moment schijnt de zon ook weer en worden we alleen nog nat van de spray. Ach een mooi avontuur.

Terug aan de kade lukt het om Grietje uit de boot en omhoog te krijgen langs de lange trap zonder leuningen. Met Erik als vaste begeleider en wat geduld komt ze overal. Gelukkig mag Erik de auto ophalen en boven aan de trap parkeren en hoeven Jan en Grietje niet nog verder omhoog te lopen. We nemen afscheid van de gids en moeten nog drie uur naar Karon Beach op Phuket rijden.

Het is een mooie route die volledig door het groen voert, vooral rubber, bananen en palmplantages. We zien een eekhoorn en slang oversteken en naarmate we Phuket dichter naderen wordt het steeds geciviliseerder. Phuket is edn eiland wat door een brug met het vaste land veebonden is. Wd nemen de weg langs de kust en kijken in Patong Beach onze ogen uit. Wat een drukte, wat veel massage salons en wat toeristisch. Al snel zijn we dan ook bij Karon Beach en ons hotel het Centara Grand Beach Resort Phuket. We hebben twee kamers en één van de twee kunnen we tot morgenavond aanhouden. Als alles op de kamer staat, gaan we eerst zwemmen. Dd glijbanen en de wildwaterbaan zijn al dicht, maar het zwembad zelf is tot zeven uur open en dus doen we tot zeven uur tikkertje in het water. Het hotel is aan geg strand gelegen en via de palmen aan het strand loop je zo door naar zee. Echt een mooi hotel. Onze kamer is ook super mooi. Wd hebben een upgrade gekregen naar een premium kamer met een buiten terras dat net zo groot is als binnen met 3 zitjes met lounge banken, lounge chairs en een gewoon zitje met uitzicht op het zwembad.

Om een uur of acht gaan we zonder de kids wat eten bij het Italiaanse restaurant. We genieten van cocktails en eten en onze laatste echte avond in Thailand. Morgenavond moeten we om deze tijd richting het vliegveld.

Dag 24 en 25
5 en 6 augustus 2019
Phuket - Dubai - Dusseldorf

We doen lekker rustig aan vanmorgen. Het grootste deel van de koffers is al ingepakt. Om tien uur gaat het gedeelte van het zwembad open met de rotsen waar je af kunt springen, de glijbanen en de waterbaan waar je met opblaas banden door kunt varen. Tijdens het enorm uitgebreide ontbijt zijn de kids niet meer te houden en dus gaan zij zwemmen. Wij nemen nog wat te eten en gaan dan ook richting zwembad. Er is nog keuze aan ligbedden te over. We komen uit tussen de kinderbadjes en vlakbij het glijbaan gedeelte.

We hebben nog een heerlijke dag. De kinderen zien we amper, die liggen alleen maar in het water. De badmeesters maken enorm veel lol met de kinderen en springen zo nu en dan ook in het water om te donderen. Zo nu en dan moeten wij er natuurlijk ook aan geloven om mee te springen, glijden en dobberen.

Ook gaan we nog naar de zee. Vanaf onze ligbedden ga je naar de bar en grote zwembad en dan zo door naar het strand. De golven zijn enorm sterk. Als Gilles op het droge strand ligt en er een golf komt wordt hij zo 5 meter meegesleurd. Een leuk spelletje. Echt de zee in mag niet. Overal hangen rode vlaggen.

Om half vijf gaan we terug naar Jan en Grietjes kamer die we tot zes uur aan hebben gehouden. Douchen, laatste spullen inpakken, uit checken en dan naar het restaurant. We eten voor de laatste keer een lekkere Thaise maaltijd, en dan gaan we naar het vliegveld. Dit keer rijden we via Phuket. We zien ook nu geen postkantoor meer om postzegels te kopen voor de kaartjes die we de laatste avond op Koh Samui hebben gekocht. Eerst 3 weken nergens kaartjes kunnen vinden en nu geen postzegels. Ach dan maar in Nederland op de bus.

Op Phuket International Airport kunnen we nergens het inleverpunt van de huur auto’s vinden. Het nummer dat we moesten bellen bij aankomst is continue in gesprek en dus bellen we met de 24 uurs assistentie. Jan, Grietje en de kinderen hebben we met de kinderen en bagage bij de Emirates incheckbalies op bankjes geïnstalleerd. Uiteindelijk worden we teruggebeld en blijkt dat we ons op de Domestic luchthaven die er naast ligt moeten melden bij exit 3. De dame die op ons wacht kijkt niet eens of er schade aan de auto zit, laat Erik tekenen en zorgt dat we door collega’s in onze eigen auto weer naar de International terminal worden gebracht. We hebben dik 3.600 kilometer gereden deze vakantie. Bij maximaal 90 km/u is dag nog best een heel eind.

Als we in de lange rij voor het inchecken aansluiten en zeggen dat we met z’n zessen zijn maar dat Grietje niet zo lang kan staan, worden we naar business class geleid. Er wordt een rolstoel geregeld en ook op Dubai en Düsseldorf wordt assistentie geregeld. We zijn razendsnel ingecheckt en door alle controles heen. We worden door het mannetje dat de rolstoel duwt bij de gate afgeleverd en hij meldt dat hij terugkomt om Grietje aan boord te helpen.

We maken onze laatste Bahts op aan koffie, water en chips en een fooi voor de rolstoelduwer. Ruim op tijd kunnen we aan boord. We verrekken met 20 minuten vertraging, maar in Dubai hebben we dik vijf uur overstaptijd, so no worries. Al gauw komen we in dd turbulentie terecht. De stewardessen halen de al uitgedeelde maaltijden weer op en moeten dan zelf ook gaan zitten. We moeten door/ langs tropische storm WIPHA. Na een uur of twee wordt het rustiger aan boord en slapen we wat. Alleen Erik blijft wakker om films te kijken.

Eenmaal in Dubai staat er keurig weer een rolstoel klaar. We worden het halve vliegveld over geleid, moeten met een treintje en worden bij de C gate afgezet. Als we wat te eten willen halen bij de Mac of Burger King (beloofd aan Frédérique) lopen we eerst naar het einde van C. Bij de Starbucks horen we dat er alleen een McDonalds in de B gate is. Helemaal aan het eind ook nog bij B29. We zijn een kwartier onderweg om er te komen. Het moet wel heel erg lekkere kleffe hap zijn..... maar dat valt tegen. Als we bijna een uur later terug zijn bij gate C17 met de burgers en friet, blijkt dat er 1 big mac ontbreekt. En dus gaat Renée weer heen en terug. Een half uur later kan ook Renée aan haar kleffe hap beginnen. We snappen nu wel waarom de man bij de Starbucks vroeg hoe laat onze vlucht ging. Ach je moet ook wat te doen hebben met zo veel overstaptijd.

Het vliegtuig richting Düsseldorf vertrekt op tijd en we kunnen als één van de eersten aan boord. Eenmaal in Düsseldorf staat er geen assistentie, maar het is niet zo ver en dus gaat ook Grietje lopen. We zijn snel door de douane heen. Dan nog de bagage. Één tas is er vrij vlot. De andere vier rollen als één van de laatsten van de band. Op naar de auto’s. We staan op P3 en het werkt precies zoals de meneer van de parkeerdienst heeft gezegd. We rijden naar de uitgang drukken daar op de intercom. Dan komt er iemand van parkeerbeheer die de gehandicaptenkaart controleert, gegevens opschrijft en het parkeerkaartje inneemt en de slagboom gaat open zonder te betalen. Wat een super service.
Om vijf uur zijn we weer in Meppel waarna Bert Jan en Jelle Jan en Grietje ophalen en eerst nog met ons mee eten. De vakantie zit er op.
Conclusie: een heerlijke vakantie, weinig gemerkt van het regenseizoen, niet betoverd door de natuur en dieren. Dieren zijn er wel, maar amper te zien. Hoogtepunten Sukothai, River Kwai, snorkelen Ko Tao en omgeving Phuket.