Dag 22: Burns Lake - Tete Jaune Cache
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
11 Augustus 2018 | Canada, Tête Jaune
Dag 22
11 augustus 2018
Burns Lake - Tete Jaune Cache
Het continental breakfast stelt ook hier niet veel voor. We checken uit en horen dat onze route naar Prince George brand vrij is. Gelukkig masr. Wel rijden we de eerste honderd kilometer in dichte rookmist.
Als we vlak bij Hazelton zijn, zien we dat Fort St James nog 58 km heen en terug is vanaf de snelweg. Dit is weer een soort Orvelte. Een oude handelspost waar men het leven van de tijd van de pelsjagers uitbeelden. Gezien de afstand en het feit dat wij 5,5 uur pure reistijd hebben vandaag, slaan we het over. Rond Hazelton zouden bizons moeten grazen op de boerderijen. We zien veel koeien, maar geen bizons.
In Vanderhoof begint Frédérique opeens over Sinterklaas en dat ze zich afvraagt hoe de cadeautjes in haar schoen komen. Of wij dat doen of Zwarte Piet en of wij die dan binnen laten in ons huis. Wat denk je zelf? Dat jullie het doen??? Ja dat dodn we. Oooh dus dat doet Zwarte Piet allemaal niet is dat allemaal niet echt? En Sinterklaas ook niet?Dat wij de cadeautjes betalen wist ze al wel. Vandaag volgt ook de rest van de ontdekking van het grote Sinterklaas mysterie. Dus doen jullie dat? en wanneer dan? En wie is Zwarte Piet dan? En voor hoeveel geld mag ik dan cadeautjes? De belangrijkste vraag van alle. Pffff allebei van het geloof af. Zd neemt het goed op en we beantwoorden alle vragen.
Langs de 450 km van vandaag staan gedurende zeker 300 km bordjes om ons te waarschuwen voor herten, elanden, rendieren en beren. Het enige wat we ondanks urenlang tussen de dichte bossen turen , zien zijn een paar kraaien. Als we Prince George naderen worden de boerderijen groter qua omvang en ook netter met mooie hekken er om heen.
In Prince George tanken we ( next gas station 202 km) eten we een broodje bij de Subway en gaan we weer op pad. Na Prince George balanden we in 250 kilometer onbewoond gebied met soms een skigebied en vooral heel veel bossen. Onderweg maken we nog een stop bij een restarea met speeltuin, de kids rennen alle energie er even vanaf. Om half vier zijn we bij de Tete Jaune Cache Lodge. We hebben prima kamers. Wat jammer is, is dat we de laatste 100 kilometer weer door dichte rook rijden . Op onze overnachtingsplek ruikt de lucht naar rook en de hemel en zon zijn niet zichtbaar. Op tv horen we dat heel Canada onder een rook deken ligt. Er zijn op verschillende plaatsen in het land enorme vuurhaarden. Hier in de buurt gelukkig niet, maar de rook belemmerd wel enorm ons uitzicht. Maar goed beter dat dan brand.
Van de receptioniste horen we dat we bij het bedrijf naast ons resort kunnen raften of een river flioat kunnen doen, dat laatste lijkt ons wel wat voor ons vieren. Om zes uur worden we in een ouden schoolbus met daarachter een kast met daarop onze rubberboot upstream gebracht. We trekken de zwemvesten aan, de boot wordt in het water gelegd en we stappen in. We hebben voor de float optie gekozen, waarbij we stroomafwaarts dobberen en waarbij onze gids ons de juiste kant oproeit.
Het tochtje is leuk. We zien alleen een reiger waar de gids dan weer erg enthousiast over is. De eerste in 3 maanden. Verder veel mooie natuur en een kreek en een riviertjes die zich bij de Fraser River voegen. Als de laatste erbij komt wordt het flink koud. Dit water is veel kouder.
Het weer slaat na een tijdje ook om. Je voelt regen in dd lucht hangen, maar door de rookwolken kunnen we geen donkere wolken zien.
Gelukkig staat op een strandje de schoolbus klaar en gaan we aan land. Het waait inmiddels flink en we hebben wind tegen. Ondanks dat we stroomafwaarts varen moet de gids flink roeien om het strand te bereiken.
Eenmaal terug gaan we eten in het restaurant hier en dan breekt er een enorm onweer los. Goed voor de branden en de rook in de lucht. Wij zijn bij voorbaat al binnen gaan zitten dus we hebben er geen last van. Wel wordt het nu druk met mensen die liever warm en droog binnen willen eten. Inhet restaurant loopt ook een ouder Duits stel rond. Hij bediend en zij loopt bestek in servetjes te vouwen. Als ik haar wat vraag over het eten krijg ik een snauw en zegt ze dat ik bij de serveerster moet zijn. Ze loopt met een enorm chagrijnige kop rond. Als ze later lepels voor het ijs brengt en ik in het Duits vraag: Haben Sie vielleicht noch ein Löffel? Snauwt ze me ‘bitte’ toe. Lekker zo’n portret in je restaurant die alle klanten wegjaagt. De man is vriendelijk en werkt hard. Het zou ons niet verbazen als zij de eigenaren van het restaurant zijn. Maar als zij zo door gaat wordt het niets. Het eten was er prima. Beetje jammer van de entourage.
Erik heeft de auto meegenomen omdat de 100 meter naar het restaurant bergafwaarts gaan en dat is niet fijn voor ma. Omdat het keihard plenst als we terug willen, is het wel fijn dat we droog met de auto over kunnen. Terug op onze kamers nemen we nog een kop thee.
11 augustus 2018
Burns Lake - Tete Jaune Cache
Het continental breakfast stelt ook hier niet veel voor. We checken uit en horen dat onze route naar Prince George brand vrij is. Gelukkig masr. Wel rijden we de eerste honderd kilometer in dichte rookmist.
Als we vlak bij Hazelton zijn, zien we dat Fort St James nog 58 km heen en terug is vanaf de snelweg. Dit is weer een soort Orvelte. Een oude handelspost waar men het leven van de tijd van de pelsjagers uitbeelden. Gezien de afstand en het feit dat wij 5,5 uur pure reistijd hebben vandaag, slaan we het over. Rond Hazelton zouden bizons moeten grazen op de boerderijen. We zien veel koeien, maar geen bizons.
In Vanderhoof begint Frédérique opeens over Sinterklaas en dat ze zich afvraagt hoe de cadeautjes in haar schoen komen. Of wij dat doen of Zwarte Piet en of wij die dan binnen laten in ons huis. Wat denk je zelf? Dat jullie het doen??? Ja dat dodn we. Oooh dus dat doet Zwarte Piet allemaal niet is dat allemaal niet echt? En Sinterklaas ook niet?Dat wij de cadeautjes betalen wist ze al wel. Vandaag volgt ook de rest van de ontdekking van het grote Sinterklaas mysterie. Dus doen jullie dat? en wanneer dan? En wie is Zwarte Piet dan? En voor hoeveel geld mag ik dan cadeautjes? De belangrijkste vraag van alle. Pffff allebei van het geloof af. Zd neemt het goed op en we beantwoorden alle vragen.
Langs de 450 km van vandaag staan gedurende zeker 300 km bordjes om ons te waarschuwen voor herten, elanden, rendieren en beren. Het enige wat we ondanks urenlang tussen de dichte bossen turen , zien zijn een paar kraaien. Als we Prince George naderen worden de boerderijen groter qua omvang en ook netter met mooie hekken er om heen.
In Prince George tanken we ( next gas station 202 km) eten we een broodje bij de Subway en gaan we weer op pad. Na Prince George balanden we in 250 kilometer onbewoond gebied met soms een skigebied en vooral heel veel bossen. Onderweg maken we nog een stop bij een restarea met speeltuin, de kids rennen alle energie er even vanaf. Om half vier zijn we bij de Tete Jaune Cache Lodge. We hebben prima kamers. Wat jammer is, is dat we de laatste 100 kilometer weer door dichte rook rijden . Op onze overnachtingsplek ruikt de lucht naar rook en de hemel en zon zijn niet zichtbaar. Op tv horen we dat heel Canada onder een rook deken ligt. Er zijn op verschillende plaatsen in het land enorme vuurhaarden. Hier in de buurt gelukkig niet, maar de rook belemmerd wel enorm ons uitzicht. Maar goed beter dat dan brand.
Van de receptioniste horen we dat we bij het bedrijf naast ons resort kunnen raften of een river flioat kunnen doen, dat laatste lijkt ons wel wat voor ons vieren. Om zes uur worden we in een ouden schoolbus met daarachter een kast met daarop onze rubberboot upstream gebracht. We trekken de zwemvesten aan, de boot wordt in het water gelegd en we stappen in. We hebben voor de float optie gekozen, waarbij we stroomafwaarts dobberen en waarbij onze gids ons de juiste kant oproeit.
Het tochtje is leuk. We zien alleen een reiger waar de gids dan weer erg enthousiast over is. De eerste in 3 maanden. Verder veel mooie natuur en een kreek en een riviertjes die zich bij de Fraser River voegen. Als de laatste erbij komt wordt het flink koud. Dit water is veel kouder.
Het weer slaat na een tijdje ook om. Je voelt regen in dd lucht hangen, maar door de rookwolken kunnen we geen donkere wolken zien.
Gelukkig staat op een strandje de schoolbus klaar en gaan we aan land. Het waait inmiddels flink en we hebben wind tegen. Ondanks dat we stroomafwaarts varen moet de gids flink roeien om het strand te bereiken.
Eenmaal terug gaan we eten in het restaurant hier en dan breekt er een enorm onweer los. Goed voor de branden en de rook in de lucht. Wij zijn bij voorbaat al binnen gaan zitten dus we hebben er geen last van. Wel wordt het nu druk met mensen die liever warm en droog binnen willen eten. Inhet restaurant loopt ook een ouder Duits stel rond. Hij bediend en zij loopt bestek in servetjes te vouwen. Als ik haar wat vraag over het eten krijg ik een snauw en zegt ze dat ik bij de serveerster moet zijn. Ze loopt met een enorm chagrijnige kop rond. Als ze later lepels voor het ijs brengt en ik in het Duits vraag: Haben Sie vielleicht noch ein Löffel? Snauwt ze me ‘bitte’ toe. Lekker zo’n portret in je restaurant die alle klanten wegjaagt. De man is vriendelijk en werkt hard. Het zou ons niet verbazen als zij de eigenaren van het restaurant zijn. Maar als zij zo door gaat wordt het niets. Het eten was er prima. Beetje jammer van de entourage.
Erik heeft de auto meegenomen omdat de 100 meter naar het restaurant bergafwaarts gaan en dat is niet fijn voor ma. Omdat het keihard plenst als we terug willen, is het wel fijn dat we droog met de auto over kunnen. Terug op onze kamers nemen we nog een kop thee.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
