Dag 17 Dominical - Drake Bay (Corcovado NP)

Dag 17 Dominical - Drake Bay (Corcovado NP)
26 augustus 2017

Tijdens het ontbijt lopen de kids met volle mond weg om voor de laatste keer te spelen met Sep, Tijn en Raf. Als wij de laatste spullen ophalen bij onze kamer, vertrekken zij om te gaan snorkelen in Uvita. Het is inmiddels al weer bloedheet en. Bob Marley komt uit de speakers bij het zwembad. Overal waar we komen, horen we Marley. Dat is toch wel de muziek die ons aan deze vakantie zal doen herinneren.

In Palmar Northe rijden we langs de pin en dan rijden we naar Sierpe. Bij het restaurant laden we de tas en 2 rugzakken uit, betalen voor de auto die Erik vervolgens 100 meter verderop op een terrein bij een huis neer moet zetten. We drinken wat in het restaurant tot de naam van onze lodge , Las Cottingas, omgeroepen wordt. De boot waar we ingaan is groot en de bagage gaat in het vooronder. De regencovers waren dus niet nodig. De boottocht duurt een uur en we varen eerst een half uur door het mangrove bos. Onderweg zien we een pecari langs het water scharrelen. Als we bijna de open zee op gaan, moeten niet alleen de kinderen, maar iedereen hun zwemvest aan. De golven zijn best hoog, maar Junior onze kapitein, laveert netjes door de branding. In Drake Bay worden op verschillende plaatsen mensen uit de boot gelaten. De boot vaart achterwaarts zo dicht mogelijk naar het strand waarna je vanaf knie diepte naar de kust moet lopen. Op het strand staan twee man van de lodge te wachten. Eentje tilt zelfs onze tas omhoog; 115 traptreden!

We hebben een leuk huisje met dubbel en stapelbed en op het terras een hangmat met zeezicht. Hier houden we het wel 3 nachten uit. Onze kluis heeft een slot dat met losse schroeven vast zit. En dus betalen we direct de bijna 1.000 dollar voor onze accommodatie en tours. Zijn we dat geld maar vast kwijt.

We lopen het dorpje in wat wat hoger achter de kustlijn ligt op zoek naar een restaurantje om wat te drinken en zien wat mensen onder een boom staan foto's maken. Er hangt op ooghoogte een luiaard in die heel langzaam blaadjes pakt om op te eten. Zo nu en dan kijkt hij ons even aan. Wat ontzettend gaaf zeg. Volgens de kinderen kijkt mama stom. Een extreem grote glimlach zit vastgeplakt op mijn hoofd. We lopen terug en gaan bij een restaurantje/bakkerijtje dat een soort dakterras heeft met zeezicht zitten. Ze hebben er ook een voederplankje voor vogels hangen waar vogeltjes in de prachtigste kleuren op af komen. Ook zien we meerdere rode papegaaien over vliegen. Het heeft hier allemaal een erg relaxte vibe. Terug bij onze cabin duikt Erik inde hangmat, Renée in de relaxte stoel drankje er bij en de kids mogen binnen op YouTube. Om een uur of vijf is er opeens een enorm gekwetter. Een groep van dik honderd acheponnissen (dwerg papegaaitjes) vliegt naar de boom naast ons huisje. Blijkbaar doen ze dat iedere dag. Na een kwartier vertrekken ze weer met net zo veel kabaal als ze gekomen zijn. De lucht kleurt inmiddels oranje. De zon zelf zit verstopt achter een stukje landtong, maar ons uitzicht is prachtig.

Het is al gauw pikdonker. Gelukkig hebben we een zaklantaarn gekocht vanmiddag nadat onze eigen kwijt geraakt is en dd ander stuk is. We moeten richting dorp een paadje van met zand gevulde autobanden af. Gelukkig geeft het lampje van de iPhone ook veel licht maar het is wel fijn als iedereen zijn eigen paadje kan verlichten en dus kopen we er nog eentje bij op weg naar Claudio's grill. We eten heerlijk behalve Gilles die van alles proeft. Onze groente, aardappelpuree, potato wedges, biefstuk, maar uiteindelijk wordt het thuis een broodje vlokken. Diek vind haar eten, ook de wedges wel erg lekker.

We liggen vroeg in bed. Om vijf uur opstaan half zes ontbijt en zes uur op de boot naar Corcovado NP. Onze buren hoeven vast niet zo vroeg want die zitten nog uren op het terras dat tussen de huisjes is gebouwd te kletsen. De kids merken er niets van en liggen al snel te tukken.