Berg en Dal - Ezulwini (Swaziland)

Dag 13 Donderdag 4 augustus 2016
Berg en Dal - Ezulwini (Swaziland)

We doen het rustig aan vanmorgen. Renée haalt voor Gilles een wafel voor het ontbijt, pakken de boel in en rijden om half tien weg. Gisteravond kwam het bericht dat Jan een uur na thuiskomst uit het ziekenhuis niet goed geworden is en en dat hij waarschijnlijk weer een TIA heeft gehad. Als we na het zien van onze laatste impala's, een wrattenzwijn en olifanten het Krugerpark uitrijden, belt Bert Jan. Het gaat niet goed met pa en wat later horen we dat hij onderweg is naar het ziekenhuis. Deze dag staat toch wel in het teken van verdriet en zorgen. En wat zijn we dan toch ver weg.

Op weg naar de grens met Swaziland komen we eerst langs allemaal suikerriet en bananenplantages. Bij de grens moeten we eerst Zuid Afrika uit en 300 meter verder Swaziland weer in. Als we bij het douane loket komen, zijn er 3 mensen voor ons, maar terwijl we staan te wachten vormt zich een lange rij. Gelukkig waren wij net op tijd. In de rij achter ons staan verschillende Nederlanders. Na onze stempel snel doorrijden naar de Swazi immigratie. Hier zijn we direct aan de beurt. De douanier kan de uitreis stempel van Zuid Afrika niet vinden. We weten zeker dat er gestempeld is. Wat blijkt de douanier daar was nog niet zo wakker en heeft de inreis stempel en dan ook nog met de datum van gisteren gebruikt. Gelukkig krijgen we een stempel en hoeven we niet terug de lange rij in. Inmiddels staat er hier ook een lange rij achter ons. Dan nog 10 rand per stoel in de auto betalen dus 80 rand voor onze ruime Volkswagenbus en we mogen door.

De kinderen hebben in het Krugerpark steeds een tent op de achterbank gehad, voor de grens hebben ze deze af moeten breken leek ons wel zo verstandig. Eenmaal in Swaziland is het landschap veel heuvel/bergachtiger en bepaalt de houtindustrie het uitzicht. Zowel loof als naaldhout is in keurige rijtjes geplant, net gerooid of er staan mini boompjes. Ook zien we veel houtzagerijen. We rijden door tot vlak voor Mbabane en rijden op de M1 richting grens voor de Ngwenyi glasfabriek. We komen binnen via de winkel en kunnen dan naar boven waar we helemaal rond kunnen lopen boven de fabriek. Overal zijn mannen glas aan het blazen. Het is een soort productielijn. Iedereen doet een stukje van het proces en geeft zijn product dan weer door aan de volgende. Er worden vazen, lampenbollen, en giraffes gemaakt als wij er zijn. Het is erg interessant om dit te zien en de kids vinden het ook er leuk. Wel is het er smoorheet. Hadden we buiten nog een vest aangedaan omdat het zo koud was, hier kan het weer uit. Eenmaal in de winkel wordt er natuurlijk wat gekocht en ook een neushoorntje voor in de kerstboom. Een traditie op vakantie om iets voor in de kerstboom te vinden.

Terug bij de auto krijgen we bericht dat Jan een beroerte heeft gehad. Dat hakt er flink in. Fijn dat Bert Jan ons zo op de hoogte houdt, maar wat een kut bericht. Na een tijdje gaan we rijden en houden ons aan het originele programma op naar Swazi Candles. We herkennen veel van de vorige keer dat we hier waren en komen ook langs de accommodatie die we toen hadden. Als we van de snelweg afrijden worden we aangehouden en ook de auto's voor ons. Erik heeft niet stilgestaan bij het stopbord. Bij de andere agent in de politie auto moet hij betalen. Deze vraagt wat hij wil betalen. Erik vraagt wat kost het nou 120 rand. Dus zegt Erik nou dan betaal ik liever wat minder, maar als 120 de prijs is dan moet dat maar. Zegt de agent doe maar 60!!
Dus bijna vijf euro lichter, ja 5 niet meer, rijden we weer weg en ons lege plekje wordt meteen opgevuld met de volgende auto die mag betalen. Big business hier. Snap ook wel dat de boetes zo laag zijn, want zo veel verdient men niet. We spreken later een houtsnijder die een giraffe minutieus aan het beschilderen is en die verteld dat hij bijna een week over 1 giraffe doet en er dan 300 rand voor krijgt.

Bij Swazi Candles zien we hoe van was en een gekleurd lapje was een kaars in de vorm van een parelhoen gemaakt wordt. Ze hebben hier kaarsen in de vormen van alle dieren, met de leukste prints. Buiten is een hele souvenir markt en we kunnen het niet laten en kopen toch weer een houten giraffe kop. Gilles wil zijn laatste geld van oma uitgeven aan twee zeepstenen beeldjes van een buffel en een neushoorn. Gelukkig kan mama goed onderhandelen en houdt hij nog 40 rand over. Frédérique geeft haar laatste geld uit aan een roze armband en heeft nog vijf rand over. Dan naar het Mogi Boutique Hotel. We zijn net al langs de afslag gereden. Eenmaal daar blijkt het een net nieuw kleinschalig hotel te zijn met prachtige moderne kamers en een enorme moderne badkamer met stortdouche, dubbel bad en dubbele wastafel. Een zwembad is er niet, maar daar is het toch ook te koud en te laat voor. Wat een gave plek. We hebben een terras met ligbedden en uitzicht op de berg Sheeba's Breast.

We duiken allemaal in bad en gaan eten bij de Spurs. Een grill en burger keten in het Gables winkelcentrum een kilometer verderop. Een ideale plek voor de kids. Buiten staat een groot speeltoestel, er zijn game consoles met FIFA er op. Ze serveren wafels voor Gilles en een hamburger met frites voor Diek. Wij nemen nacho's en spareribs en toe nemen de kids nog een wafel met ijs die wij grotendeels mogen opeten. We hebben nog even contact met thuis en rijden dan terug naar ons hotel.