Dag 16 en 17 Passikudah
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
19 Juli 2015 | Sri Lanka, Kalkudah
Dag 16
Zaterdag 18 juli 2015
Passikudah
We staan relatief laat op en als we om negen uur richting het restaurant lopen, is Hannah bij het zwembad. Frédérique kan heel snel twee broodjes pindakaas eten en vraagt dan of ze naar Hannah toe mag. Natuurlijk en dus springt ze in haar ondergoed in het zwembad. Als we tegen tienen klaar zijn met eten staat een verdrietige Frédérique op het terras achter een pilaar. Nu wordt het nooit meer een leuke vakantie want Hannah is weg. Renée gaat snel haar bikini halen om met haar te zwemmen. In de gang komt ze Caroline de moeder van Hannah nog tegen. We wensen ze nogmaals een fijn vervolg van de vakantie toe en dan zwemmen. Bijl de poolboy handdoeken en een matras halen en dan installeren op het beste plekje bij het zwembad.
Jan en Grietje gaan weer onder de palmboom liggen op de zonneweide voor hun kamer. En zo brengen we de hele dag door. Liggen zonnen, zwemmen, volleyballen, donderen even naar de zee lopen, broodje eten en weer in het zwembad. Het wordt steeds drukker bij het zwembad. Geen Nederlanders maar wel Scandinavische en andere kinderen.
Voor we gaan eten, gaan we eerst naar de bar. Lekker een wijntje, biertje, ranja, een mai tai en fanta voor Gilles. Dat heeft hij hier helemaal ontdekt. Het bevat hier een stuk minder prik dan thuis en is een stuk zoeter. Zijn mond wordt er oranje van als hij het drinkt. Een bandje begint te spelen dus we verplaatsen ons bij de muziek vandaan, anders verstaat Jan niets. Over het algemeen gaat het best goed met zijn gehoor. Soms mist hij iets maar dat gebeurde anders ook wel.
Als we willen eten, is het restaurant afgeladen vol. Dat was gisteren niet zo. Het blijkt het einde van de Ramadan te zijn en locals vieren het suikerfeest door uitgebreid chique uit eten te gaan. We moeten even wachten en dan regelt onze vaste ober een tafel voor zes buiten. Ondertussen heeft Renée geprobeerd om Nihal te bellen over een bezoek aan een cocosnoot plantage, maar de verbinding was erg slecht. De afspraak in de lobby mislukte en vervolgens bij de receptie aangegeven dat ze hem maar naar onze tafel in het restaurant moesten laten gaan. Nou dat vonden ze maar heel erg raar. Na een sms verschijnt Nihal later inderdaad in het restaurant. Hij had Renée achteraf door het raam wel gezien in de lobby, maar niet herkend in jurk en met het haar los. Als we Nihal vragen een stoel bij te schuiven en een glas wijn voor hem bestellen, wordt dat tot twee keer voor Jan neer gezet. Blijkbaar hoort de chauffeur niet in het hotel thuis en houdt men erg vast aan een feodaal systeem waar wij helemaal niets mee hebben. De volgende dag tijdens het diner begint onze ober hier ook een gesprek over met Grietje en hij geeft aan dat het erg ongebruikelijk is dat de chauffeur iets te drinken aangeboden krijgt.
Dag 17
Zondag 19 juli 2015
Passikudah
De dag begint weer met een uitgebreid ontbijt buffet. Gilles gaat dit keer voor twee wafels en dus zitten we op hem te wachten, terwijl hij zich met veel smaakt door zijn ontbijt heen werkt. De buffetten zijn hier wel erg geweldig. Daar betalen we dan ook 2300 rps p.p. Voor een stuk meer dan gemiddeld. Maar met 's ochtends drie en 's avonds vijf koks die buiten ook allerlei maaltijden vers bereiden plus een gigantisch buffet genieten we er ook wel heel erg van. Het entertainment bestaat uit een Italiaan die we de vreetzak gedoopt hebben en wel tien keer op en neer loopt met een bordje.
Na het ontbijt gaan we weer naar het zwembad, waar Nihal langs komt om te melden dat hij bij de kokos plantage geweest is en het niet zo veel voor Grietje is. Ze moet veel lopen. Nou wij liggen heerlijk bij het zwembad, dan gaan we lekker niet. We spreken af voor de volgende dag om half negen en genieten van nog een dag in de zon aan het zwembad. Renée loopt een stuk langs het strand en komt in gesprek met twee vissers. Ze vertellen over de dag van de tsunami, hun beleving bij de huidige president en de aankomende verkiezingen en hun werk als visser. Als er toeristen aankomen stopt het gesprek even want dan proberen ze hen te interesseren in een snorkeltrip aan het einde van de dag in hun smalle bootje; een soort hoge smalle kano waar ze een houten drijver aan hebben gemaakt voor de balans. Bootjes die de meeste vissers hier hebben, maar wel wat erg klein zijn voor de open zee. De vreetzak komt langs en hapt toe. Hij is 's avonds weer aan het schransen dus het is goed gegaan op zee.
Op het openbare strand naast het hotel. Ziet het zwart van de mensen. In de zee zijn alleen mannen en kinderen. De vrouwen staan in vol ornaat, vaak zelfs gesluierd op de kant. Sommigen lopen in kleding tot hun middel de zee in. Wat toch raar dat islamitische mannen wel mogen zwemmen en vrouwen niet.
Gilles wil steeds weer volleyballen. Uiteindelijk kan hij met Erik tot 18 keer overspelen. We lunchen bij de bar en Jan en Grietje op hun kamer. Buiten mag niet in verband met de kraaien die azen op een hapje.
In de loop van de middag komt er een Nederlands gezin met een meisje van elf en een jongetje van negen. Gilles volleybalt wat af met het meisje onderwijl reiservaringen over verschillende landen uitwisselend. Hij heeft zijn gelijke gevonden.
Om zes uur is het toch wel eens tijd om te gaan douchen. Eenmaal in de bar face timen we nog even met George en gaan dan naar het restaurant waar het een heel stuk rustiger is dan de vorige dag. Nu is er ruimte genoeg.
Zaterdag 18 juli 2015
Passikudah
We staan relatief laat op en als we om negen uur richting het restaurant lopen, is Hannah bij het zwembad. Frédérique kan heel snel twee broodjes pindakaas eten en vraagt dan of ze naar Hannah toe mag. Natuurlijk en dus springt ze in haar ondergoed in het zwembad. Als we tegen tienen klaar zijn met eten staat een verdrietige Frédérique op het terras achter een pilaar. Nu wordt het nooit meer een leuke vakantie want Hannah is weg. Renée gaat snel haar bikini halen om met haar te zwemmen. In de gang komt ze Caroline de moeder van Hannah nog tegen. We wensen ze nogmaals een fijn vervolg van de vakantie toe en dan zwemmen. Bijl de poolboy handdoeken en een matras halen en dan installeren op het beste plekje bij het zwembad.
Jan en Grietje gaan weer onder de palmboom liggen op de zonneweide voor hun kamer. En zo brengen we de hele dag door. Liggen zonnen, zwemmen, volleyballen, donderen even naar de zee lopen, broodje eten en weer in het zwembad. Het wordt steeds drukker bij het zwembad. Geen Nederlanders maar wel Scandinavische en andere kinderen.
Voor we gaan eten, gaan we eerst naar de bar. Lekker een wijntje, biertje, ranja, een mai tai en fanta voor Gilles. Dat heeft hij hier helemaal ontdekt. Het bevat hier een stuk minder prik dan thuis en is een stuk zoeter. Zijn mond wordt er oranje van als hij het drinkt. Een bandje begint te spelen dus we verplaatsen ons bij de muziek vandaan, anders verstaat Jan niets. Over het algemeen gaat het best goed met zijn gehoor. Soms mist hij iets maar dat gebeurde anders ook wel.
Als we willen eten, is het restaurant afgeladen vol. Dat was gisteren niet zo. Het blijkt het einde van de Ramadan te zijn en locals vieren het suikerfeest door uitgebreid chique uit eten te gaan. We moeten even wachten en dan regelt onze vaste ober een tafel voor zes buiten. Ondertussen heeft Renée geprobeerd om Nihal te bellen over een bezoek aan een cocosnoot plantage, maar de verbinding was erg slecht. De afspraak in de lobby mislukte en vervolgens bij de receptie aangegeven dat ze hem maar naar onze tafel in het restaurant moesten laten gaan. Nou dat vonden ze maar heel erg raar. Na een sms verschijnt Nihal later inderdaad in het restaurant. Hij had Renée achteraf door het raam wel gezien in de lobby, maar niet herkend in jurk en met het haar los. Als we Nihal vragen een stoel bij te schuiven en een glas wijn voor hem bestellen, wordt dat tot twee keer voor Jan neer gezet. Blijkbaar hoort de chauffeur niet in het hotel thuis en houdt men erg vast aan een feodaal systeem waar wij helemaal niets mee hebben. De volgende dag tijdens het diner begint onze ober hier ook een gesprek over met Grietje en hij geeft aan dat het erg ongebruikelijk is dat de chauffeur iets te drinken aangeboden krijgt.
Dag 17
Zondag 19 juli 2015
Passikudah
De dag begint weer met een uitgebreid ontbijt buffet. Gilles gaat dit keer voor twee wafels en dus zitten we op hem te wachten, terwijl hij zich met veel smaakt door zijn ontbijt heen werkt. De buffetten zijn hier wel erg geweldig. Daar betalen we dan ook 2300 rps p.p. Voor een stuk meer dan gemiddeld. Maar met 's ochtends drie en 's avonds vijf koks die buiten ook allerlei maaltijden vers bereiden plus een gigantisch buffet genieten we er ook wel heel erg van. Het entertainment bestaat uit een Italiaan die we de vreetzak gedoopt hebben en wel tien keer op en neer loopt met een bordje.
Na het ontbijt gaan we weer naar het zwembad, waar Nihal langs komt om te melden dat hij bij de kokos plantage geweest is en het niet zo veel voor Grietje is. Ze moet veel lopen. Nou wij liggen heerlijk bij het zwembad, dan gaan we lekker niet. We spreken af voor de volgende dag om half negen en genieten van nog een dag in de zon aan het zwembad. Renée loopt een stuk langs het strand en komt in gesprek met twee vissers. Ze vertellen over de dag van de tsunami, hun beleving bij de huidige president en de aankomende verkiezingen en hun werk als visser. Als er toeristen aankomen stopt het gesprek even want dan proberen ze hen te interesseren in een snorkeltrip aan het einde van de dag in hun smalle bootje; een soort hoge smalle kano waar ze een houten drijver aan hebben gemaakt voor de balans. Bootjes die de meeste vissers hier hebben, maar wel wat erg klein zijn voor de open zee. De vreetzak komt langs en hapt toe. Hij is 's avonds weer aan het schransen dus het is goed gegaan op zee.
Op het openbare strand naast het hotel. Ziet het zwart van de mensen. In de zee zijn alleen mannen en kinderen. De vrouwen staan in vol ornaat, vaak zelfs gesluierd op de kant. Sommigen lopen in kleding tot hun middel de zee in. Wat toch raar dat islamitische mannen wel mogen zwemmen en vrouwen niet.
Gilles wil steeds weer volleyballen. Uiteindelijk kan hij met Erik tot 18 keer overspelen. We lunchen bij de bar en Jan en Grietje op hun kamer. Buiten mag niet in verband met de kraaien die azen op een hapje.
In de loop van de middag komt er een Nederlands gezin met een meisje van elf en een jongetje van negen. Gilles volleybalt wat af met het meisje onderwijl reiservaringen over verschillende landen uitwisselend. Hij heeft zijn gelijke gevonden.
Om zes uur is het toch wel eens tijd om te gaan douchen. Eenmaal in de bar face timen we nog even met George en gaan dan naar het restaurant waar het een heel stuk rustiger is dan de vorige dag. Nu is er ruimte genoeg.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
