Dag 14 en 15 Polonnaruwa - Passikudah
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
19 Juli 2015 | Sri Lanka, Kalkudah
Donderdag 16 juli 2015
Sigirya - Pollunaruwa
Onderweg naar Pollunaruwa rijden we grotendeels langs Minneriya NP en Kadulla NP. Langs de weg staan allemaal borden dat je op moet passen voor wild, en zijn er olifanten oversteekplaatsen. Later horen we ook dat de weg 's nachts dicht is, maar wild zien we niet tot we op een gegeven moment wielrenners zien langskomen en er auto's stilstaan. In de veronderstelling dat ze voor de wielrenners stilstaan kijken we daarnaar, pas later hebben we door dat er gewoon naast de weg 3 olifanten staan. Eenmaal in Giritale rijdt Nihal naar een museum vol opgezette dieren. Nou dat slaan we maar over, we zien ze liever in het echt.
Dan naar de oude hoofdstad Pollunaruwa. De restanten zijn 1.000 jaar oud. We beginnen bij het oude koninklijke paleis. Grietje blijft in de auto terwijl wij in de bloedhitte tussen de restanten van wat ooit een 7 verdiepingen bouwwerk was doorlopen. De muren zijn bijna een meter dik en je ziet de gaten waar vroeger de balken voor de verdiepingen zaten, nog zitten. Dan naar de ontvangsthal. Hier is alle steen prachtig versierd met uitgehakte afbeeldingen van olifanten, leeuwen en dwergjes. Ook de steunbalken zijn rijkversierd en naast de trap staan twee leeuwen. Ook is er een prachtige maansteen die als 'deurmat' diende. Vervolgens naar het badhuis, een grote vijver waarin men kon baden versierd twee korokodillenkoppen waar water uit kon spuiten. We nemen Grietje nog mee naar de ontvangstzaal deze is zo mooi dat ze die toch echt gezien moet hebben.
Vervolgens rijden we verder en gaan naar de Quadrangle, een tempelcomplex met boeddha's in een oud gebouw ((Thuparama Gedige) ook is er een prachtig versierde dagobe, de Vatadage, met trappen waarop olifantjes staan. Als Renée de kinderen op de trap wil fotograferen volgt er geroep. Het gaat om de trap maar boven de hoofden van de kinderen staat nog een boeddhabeeld en daar zitten ze met de rug naar toe. Dat is niet respectvol.
Het is wel heel erg heet en als we bij een enorme stoepa stoppen, de Rankot Vihara, met 54 meter hoog de 4e hoogste dagobe van Sri Lanka, blijven Gillen en Jan achter in de auto. De binnenkant van deze stoepa's is met zand gevuld, je kunt er dus ook niet in. Nihal geeft aan ons aan de andere kant weer op te pikken en dat interpreteren we verkeerd en dus lopen we met Frédérique door een klooster en oude stad en langs oude marktjes om bijna een kilometer later bij een soort kathedraal (Lankatilaka) aan te komen waar achterin een heel groot boeddhabeeld staat dat gemaakt is van allemaal kleine steentjes. De bovenste helft ontbreekt. We lopen naar de parkeerplaats aan de voorkant van het geheel waar Nihal ook niet staat. We discussiëren over doorlopen of niet, we zijn nog niet aan het eind en dus lopen Frédérique en Renée langs de weg door terwijl Erik verder over het complex loopt. We komen uit bij de Gal Vihara parkeerplaats en daar is zeker geen Nihal. Erik wil terug lopen, maar er staat ook een tuk tuk. De bestuurder is er niet dus zoeken een paar mannetjes hem, maar kunnen hem niet vinden. Uiteindelijk vraagt een man naar de naam van de chauffeur, de plek waar we uitgestapt zijn en onze auto en verdwijnt. Erik besluit terug te lopen langs de weg en Diek en Renée gaan wat drinken. Al snel komt het mannetje er aan op een motor hij is terug gereden en vertelt dat Nihal er aan komt. Wat aardig. Nihal heeft Erik onderweg opgepikt en we vervolgen onze tocht tussen de hopen steen. Bij Gal Vihara wil alleen Gilles nog mee. We blijken de toegangskaartjes nodig te hebben en dus loopt Erik terug naar het busje. In de tuin bij de opgraving lopen makaken en langoeren apen. Ook zit er een varaan. We lopen naar de site waar onder een overkapping vier goed geconserveerde boeddha beelden in verschillende posities staan/ liggen. Na deze site is Renée wel klaar bij de steen, maar Nihal rijdt nog door naar de laatste site. Eerst stoppen we bij de lotus vijver waar de blaadjes van de lotus bloem uitgehouden zijn in steen en het basin vormen. Vlak hierbij is het Tivanka Image House waar fresco's te zien zijn. Alleen Erik en Gilles stappen nog uit. Dan is het tijd om naar ons hotel te gaan.
Het Lake Hotel is prachtig gelegen aan een groot stuwmeer wat 1.000 jaar geleden aangelegd is. En wij maar denken dat Nederlanders van die waterbeheerders zijn, maar hier waren ze ons ver voor. Toen de Nederlandse VOC- ers hier in 1.504 kwamen hebben ze de kunst vast goed afgekeken en het waterbeheer mee naar Nederland genomen.
Bij boeking had ik gevraagd om twee kamers naast elkaar op de beneden verdieping zo dicht moegelijk bij het restaurant, maar we hebben kamers op de tweede verdieping die alleen per trap te bereiken is. We geven aan dat dat met Grietje geen optie is en dus wachten we een tijdje tot de twee kamers naast het restaurant en zwembad klaar zijn. Ideaal voor de kids die zo uit de kamer het zwembad in kunnen. We bestellen frites die we op het terrasje van de kamer opeten.
Het hotel is een beetje vergane glorie. De vlonders rond het zwembad zijn half vergaan en overal steken er spijkers uit. Het uitzicht is echter prachtig. Vissers staan in het meer te vissen en varen in bootjes uit. De kamer is okee, maar mist een klamboe, een must hier en de beloofde wifi doet het alleen voor een man of 10 dus als het restaurant vol zit kun je het wel vergeten. Voor we gaan slapen moeten we eerst 50 muggen dood slaan. We hebben 1 klamboe bij ons en installeren die boven het bed van Jan en Grietje. Het buffet 's avonds is prima en in verhouding goedkoop, dat scheelt dan weer.
Dag 15
Vrijdag 17 juli 2015
Pollunaruwa - Passikudah
We hoeven vandaag alleen een dik uur naar de kust te rijden en we kunnen pas om twee uur inchecken en dus blijven we tot een uur of twaalf bij het Lake hotel. Als Renée 's ochtends naar een visser loopt wijst hij haar een olifant die in het water staat aan de overkant. Elephant was meteen ook het enige Engelse woord wat hij kende dus een gesprek over zijn vangst zat er niet in.
Na het ontbijt gaan we lekker zwemmen en en wat in de zon liggen. Jan scharrelt wat rond het meer en dan stappen we tegen twaalven bij bij Nihal in de bus. We stoppen eerst bij de meest zuidelijke opgravingen waar we gisteren geen zin meer in hadden een meer Indiaas aandoend beeld en de Potgul Vihara een oude bibliotheek waar alleen de ronde muren nog van staan.
Dan rijden we door naar de Rest House opgraving waar een soort zomerpaleis zou staan van koning Nissanka Malla. Het koninklijke badhuis wat naast de weg ligt wordt gevoed met een sluis vanuit het stuwmeer wat geniaal voor een beschaving van meer dan 1.000 jaar geleden. Het meest spectaculaire op deze site is de koninklijke raadskamer. Met een troon in de vorm van een hele grote leeuw, en in elke zuil is de naam van van de minister gegraveerd die daar hoort te zitten. Ook is er een grote tafel. De leeuw is een replica. Het origineel staat in een museum in Colombo. Na de opgravingen stoppen we nog bij de pin, supermarkt en bakker en rijden dan richting kust.
We komen door een vreselijk arm gebied met golfplaten huisjes met muren van takken en klei of palmbladeren. Soms bestaat het hele huisje uit palmblad. Dit is de regio waar in de oorlog veel gevochten is. Het is ook Tamil gebied en je ziet veel meer gesluierde vrouwen. Zo nu en dan staan er restanten van huizen die opgeblazen zijn. Midden door dit gebied loopt een Nationaal Park dat aan beide kanten van de weg loopt. Opeens spot Gilles een olifant. Toch wel apart hoor dat die hier gewoon tussen de huizen leven. Je snapt ook wel dat er confrontaties tussen mens en dier zijn als je door deze gebieden rijdt.
Om twee uur komen we bij ons hotel, het Amaya Beach Resort. Het duurste onderkomen tijdens de vakantie en die uitstraling heeft het ook. Ook hier hebben we ondanks een verzoek voor kamers op de benedenverdieping, twee kamer op de eerste verdieping gekregen. Dus we wachten weer even en krijgen dan twee kamers beneden, met een schuifpui en zitje waardoor je zo de zonneweide met palen in loopt en naar het zwembad kunt.
Jan en Grietje gaan onder de palmboom voor hun kamer liggen en de rest gaat bij het zwembad liggen. Het zwembad ligt vol met ballen en boeien om mee te spelen, is ruim 25 meter lang en heeft ook een pierenbadje en een volleybal net en twee waterpolo goals op het gras is ook nog een badminton net en je kunt er voetballen. De zee recht voor het hotel zit vol koraal maar 100 meter naar links licht het publieke strand. De kinderen duiken snel het water in en na dagen overgooien met meen tennisbal wil Gilles leren volleyballen. Hij smacht al heel aardig en ook het spelen op de toppen van zijn vingers begint hij onder de knie te krijgen.
Na een tijdje ontdekken de kinderen een Nederlands jongetje en meisje. Het blijken Nederlanders te zijn die sinds een half jaar in Koeweit wonen en daarvoor in Amerika. Hun kinderen hadden al een jaar geen Nederlandse kindertjes gezien en dus wordt er flink met Hannah en Iwan gespeeld. Als we gaan douchen staan ze in no time weer voor de schuifpui, ze blijken naast Jan en Grietje te zitten. Uiteindelijk besluiten we om met zijn allen te gaan eten. Martijn is bezig een raffinaderij te bouwen en Caroline is bij de kinderen thuis. Een leuk stel. Eerst drinken we nog wat in de bar. In Koeweit is alcohol volstrekt verboden, ook is het nu ramadan en op stiekem toch overdag eten staat gevangenisstraf. Koeweit blijkt één van de meest strenge Arabische landen te zijn. Het diner buffet is erg uitgebreid en smaakt heerlijk. Allemaal kleine voorafjes en Gilles eet een kom spinazie soep leeg, want dat doet Iwan ook en die wordt daar heel sterk van.
-
20 Juli 2015 - 21:28
Piet Visser:
Wat er allemaal aan jullie oog voorbij komt! Gigantisch! Vertel de Tamils maar - de Friezen van Sri Lanka - dat de Lemmer mei Albert Visser hjoed de Veenhoop woan hat. Hat men dêr ek wat nijs. DT, Piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley