Lake Powell

Dag 13; 16 juli 2014 Bryce Canyon - Page (Lake Powell)

Om half zes rijden de eerste auto's de campground af om wat van de zonsopkomst te zien. Het is nog wel bewolkt maar droog. Wij staan om half zeven op. Bij de douches zie ik opeens wel heel veel borsthaar in de cabine naast me. Het blijkt Jan te zijn, die niet opgelet heeft bij het binnengaan van de het douchegebouw. Als hij klaar is met douchen help ik hem het dames gebouw ongezien te verlaten en snel de oversteek naar de heren te maken.

Tegen acht uur rijden we weg. De route is prachtig en we zijn constant omringd door rode afgebrokkelde rotsen die verschillende lagen bezitten waar bij de ene laag meer geërodeerd is dan de andere. Naarmate we dichter bij Page komen trekt de bewolking meer weg worst de hemel blauwer. Eenmaal in Page zijn 2 uur en 3 kwartier onderweg geweest. We rijden direct door naar het visitor centre voor de Glen Canyon Dam. Daar blijkt dat de klok in Arizona een uur terug moet en dus is het tegen tien uur i.p.v. tegen elf uur. We hebben nog volop tijd voordat we bij de Upper Antelope Canyon tour moeten zijn. Op de rondleiding door de dam en energie centrale zijn nog 6 plaatsen voor de tien uur tour en dus haal ik snel de rest op uit de camper. We zijn net op tijd voor de security check en de tour. Eerst gaan we naar buiten, naar de bovenkant van de dam waar vandaan je toch wel erg hoog staat. Hier wordt van alles over de dam verteld. Daarna gaan we diep de grond in een minuut zijn we tot diep in de dam afgedaald met de lift en zijn de muren opeens ijskoud. We komen nu eerst buiten op de bodem van de dam en gaan dan nog lager naar de turbines die de energie opwekken. Daarna weer omhoog naar het visitor centre en zijn er 45 zeer interessante minuten voorbij. We bekijken de expositie nog even en gaan dan richting Horseshoe Bend.

De Horseshoe Bend is een plek in de rivier waar de wanden van de canyon zo'n 100 meter hoog zijn en de rivier een bocht maakt in de vorm van een hoefijzer. Grietje blijft achter in de camper en wij gaan wandelen. Er ligt geen verstevigd pad, alleen een zandpad dat door heel veel mensen gebruikt wordt. We lopen de heuvel op om er boven gekomen achter te komen dat de overkapping boven aan de heuvel er alleen maar staat voor wat welkome schaduw, waarna we nog een kilometer heuvelafwaarts moeten (en terug dus omhoog). We zijn blij dat Jan wat te drinken mee heeft genomen en lopen verder door het zand. Bij de bend aangekomen staat er geen hek omheen en val je zo de diepte in als je niet oppast. Voor foto's gaan we op onze buik liggen en de kinderen moeten op ruime afstand van de rand blijven staan. We horen later dat er hier al meerdere toeristen verongelukt zijn.

Omdat we om 12.15 bij de Antelope Canyon moeten zijn, kunnen we niet te lang blijven en lopen weer terug. Dat is toch heftiger dan gedacht. De kinderen zijn vreselijk stoer en lopen vooraan om het snelst omhoog. Bij het schaduw huisje gaan we allemaal even uitrusten en Erik blijft bij Jan die echt even op adem moet komen terwijl de rest doorloopt.

In de camper maken we snel wat te eten en gaan dan door naar de Upper Antelope Canyon. Eenmaal daar blijken we nog tijd zat te hebben. Om tien voor één beginnen ze met inladen in de pick-up trucks. Grietje krijgt een kontje van Erik en ze mogen samen voorin zitten terwijl de rest 6 kilometer langs zit te schudden en soms 20 centimeter los komt achterin op de houten bankjes tijdens de rit door de rivierbedding. De Upper Antelope Canyon heeft een vlakke bodem waar de Lower soms erg smal is en je moet bij de Lower ook met trappen afdalen. Wij hadden van te voren gereserveerd, maar goed ook want een Nederlands stel moest 2 uur wachten voor ze mee konden. Onze gids is fantastisch. Hij stelt onze camera's in qua ISO waarde en lichtbalans en maakt vele foto's o de mooiste plekjes. Hij gaat steeds ergens staan, pakt dan de camera van iemand uit de groep, laat zien welke foto je op de plek kunt nemen en laat dan de rest hun foto's nemen. Zo krijgen we echt hele mooi foto's van de door water uitgesleten Canyon die zo'n tien meter golvend smal naar boven toe loopt.

Het zand wat naar binnen waait zorgt er voor dat de Canyon vloer wel een meter hoger komt te liggen en eens in de 5 tot 7 jaar komt er een grote overstroming die de rivierbedding vult en zich met grote kracht door de smalle Canyon heen perst en alle zand op zijn weg naar buiten meeneemt, maar ook boomstronken achter laat. Deze overstroming komen voor als het 100 kilometer verder op uren aan een regent. In het verleden zijn meerder mensen omgekomen in de Canyon als ze overvallen werden door het wassende water. Het is een prachtige Canyon, vooral door de vele curves. Per keer zijn er zo'n 180 mensen tegelijk in de Canyon, wel veel maar je kijkt vooral naar boven en daardoor heb je het niet zozeer door. Aan het begin van onze route zien we ook nog de light beams van het zonlicht dat door de Canyon schijnt. Op de 11 en 12 uur tour die duurder zijn schijn je dit het mooist te kunnen zien. Jan en Grietje gaan op driekwart van de route terug, we moeten toch weer terug naar de ingang voor de rit terug.

We zijn erg blij dat we deze tour geboekt hebben. Erg gaaf en hele mooie foto's. Tijdens de rit terug verliest Jan ondanks de waarschuwingen van de chauffeur zijn pet. Dat is na New York de tweede keer. We rijden door dus die is weg. Al met al zijn we op een kwartier na twee uur weg geweest. We rijden naar Wahweap Marina en komen er achter dat we ook hier de America the Beautiful pas nodig hebben. Het hele gel Canyon gebied is national recreation area. Op de campground hebben we een full hook in loop F meteen. Dit is de loop die het dichtst bij de receptie en dus bij de douches is. Een mooie plek met uitzicht over het meer. Het is ook hier goed dat we gereserveerd hebben, want alle full hook ups zijn vol. Meerdere Nederlanders staan bij de receptie en balen dat ze geen faciliteiten hebben.

Eenmaal op de plek fietst Renée naar de een dikke kilometer verder gelegen Lodge waar het zwembad is, maar daar aangekomen wordt iedereen net het water uitgestuurd voor het in aantocht zijnde onweer. Snel terug dan maar over het fietspad met amper begroeiing anders dan wat gras en droge struikjes langs woestijn hazen, konijntjes en kleine eekhoorntjes. Terug bij de camper zijn Erik en Giles aan het voetballen en het duurt niet langs voor het onweer losbarst. We blijven in de camper en als het weer opklaart gaan we met zijn vieren nog even zwemmen in het meer terwijl Jan en Grietje voor de camper gaan zitten genieten met een drankje.

Bij het meer ontmoeten we Nederlanders en wisselen wat reistips uit. Eenmaal terug zetten we de BBQ aan en genieten tot een uur of elf van temperaturen van tegen de 30 graden, maar dan wel aangename droge warmte.

Dag 14; 17 juli 2014 Lake Powell

Vandaag een dag zonder programma. We proberen uit te slapen maar met het geronk van de airco, wakker wordende kinderen en een ander ritme is 8.15 uur al uitslapen. Erik en ik gaan hardlopen, maar dat valt voor mijn flink tegen in 30 graden zonder beschutting. Na 5 kilometer zit ik er aardig doorheen. De laatste kilometer gaat met wandelen en rennen terwijl Erik de 10 kilometer nog even vol maakt maar ook hij heeft veel meer moeite met de inspanning dan anders. We hangen lekker rond bij de camper, douchen en voetballen etc. En besluiten dan met de camper naar de Lodge te gaan. We hangen daar tot een uur of drie bij het zwembad. De kindren spelen bijna continu in het water. jan ligt op de lounchebanken onder het scherm terwijl wij wat proberen bij te kleuren op de ligstoelen. Lekker hoor. Er is een winkeltje bij voor de drankjes en bij het restaurant kun je eten bestellen dat ze bij het zwembad bezorgen.
We genieten enorm van een dag zon en water. De Nederlanders van gisteren zijn er ook en d kinderen spelen met hun dochter Floor van 13 tikkertje in het water. Natuurlijk is ook hier de vliegramp boven de Oekraïne het onderwerp van gesprek. Als het begint te waaien en bewolkt wordt gaan we naar de Walmart voor boodschappen. Als we terug zijn is het weer bloedheet en zitten we bij de camper, doen de was en relaxen lekker. Een heerlijk dagje.