Van Krugerpark naar Kaapstad

Vrijdag 21 december 2012
Satara Restcamp - Middelburg

We hadden de wekker om vijf uur staan, maar om kwart over vier kwam Renée er achter dat de batterij van haar I-phone leeg was doordat de zaklamp functie de hele nacht aan had gestaan. Erik wakker gemaakt voor zijn I-phone om de wekker te zetten. Maar uiteindelijk waren we beide klaarwakker en zijn we opgestaan. Het was ook wel erg vol met vier man in twee eenspersoonsbedden. Renée en Diek in 1 bed, Gilles breeduit in het andere en Erik lag languit op het voeteneind. Na een douche de kids voorzichtig aangekleed, maar niet veel later waren ze toch wakker. Toen met de auto naar het huisje van Jan en Grietje. Ook zij waren al up and running. De koffie en thee waren al klaar. Alles in de auto gezet en toen op pad om al game drivend het park te verlaten.

Toen we de poort uitreden stonden de gnoes en impala direct al buiten het hek. Toen door over de brug. In het riet in de rivierloop liepen een aantal buffels. Vervolgers verder naar de waterpoel. De nijlpaarden liggen vlak bij de weg. twee mannetjes zijn aan het "vechten" met hun bekken open proberen ze elkaar te bijten. Langs het water lopen impala's en op de achtergrond zien we waterbokken. We maken nog een uitsapje naar de waterhole, maar daar zijn geen beesten te zien.

Dan naar de plek waar we het meest nieuwsgierig naar zijn, de plek waar de leeuwen de giraffe gedood hebben. Het is nu twee dagen geleden, dus zouden ze er nog zijn? Als we dichterbij komen zien we een enorme file van auto's ze zijn er dus nog. Vandaag zijn het er zelfs enorm veel. We zien wel een leeuw of vijftien en er lopen ook nog jongen rond. De giraffe wordt steeds platter, zoveel vlees is er al op. We blijven een tijd kijken naar dit wel erg bijzondere schouwspel. Steeds zijn er weer andere leeuwen die een paar happen nemen. Dichter bij de auto ligt ook een leeuwin uit te buiken. Gezien ons drukke programma besluiten we verder te rijden.

Onderweg worden we getrakteerd op meerdere solitaire olifanten. De eerste loopt ons op de weg tegemoet. De auto voor ons denkt eerst nog in een zijstraat te kunnen wachten, maar besluit toch ook achteruit te rijden tot de olifant in het struikgewas verdwijnt. grietje vind het maar niets en roept toe nou Erik achteruit, terwijl Erik rustig verteld dat de olifant niet boos is en er dus niet aan de hand is en dat is ook zo. De tweede olifant bekijken we in alle rust als vanuit een zijweg een vrachtauto vol mannen met een rammelende kar aan komt rijden. De olifant schrikt van het gerammel en de olifant begint te rennen in onze richting dan roept ook Renée mee dat Erik moet rijden en Gilles roept dat hij bang is. erik blijft rustig en zegt dat er niet aan de hand is. De olifant staat allang weer stil als bij ons de adrenaline nog suist.

Op weg naar de Orphen gate bewonderen we alle dieren uitgebreid, we nemen nog een zandpad van 20 kilometer lang waar we meerdere giraffes zien en een neushoornvogel met een schopioen in zijn bek. We stellen ons afscheid van het Krugerpark zo lang mogelijk uit. Zo'n zes kilometer voor de gate nemen we de afslag naar de waterhole. Eerst zien we zebra's en impala's en dan komt ons een auto tegemoet. Als hij ons passeert ziet Renée verderop bij de bocht een leeuw de weg over steken en roept leeuw. We tijden er snel heen en het blijkt geen leeuw te zijn, maar een luipaard. Het prachtige jonge dier loopt een paar honderd meter voor onze auto uit en markeert onderweg het terrein met zijn geur. Wat is dit geweldig zeg. Zo nu en dan kijk hij achterom naar ons en als we te dicht bij komen begint het te rennen. Uiteindelijk verdwijnt het in het hoge gras via een paadje. Zijn vaste route waarschijnlijk. Dan komt er een auto aangereden. We vertellen ze over het luipaard, maar ze zien het niet meer. Deze toegift als afscheid van het park was alleen voor ons. Wat een ontzettend bijzondere ervaring. We zijn er allemaal helemaal vol van.

In de laatste kilometers spot Jan nog drie jakhalzen die tot vlak bij de auto komen en dan komt toch echt de gate in zicht. Op het bord met de gespotte dieren zetten we de pinnetjes voor het luipaard en de buffels neer. Dan nog een paar kaartjes kopen en dan rijden we het park uit. We rijden nog wel 20 kilometer langs het hek van het Krugerpark en regelmatig zien we buffels, gnoe's en impala's.

We nemen de weg naar Hoedspruit en vandaar gaan we naar het begin van de Panoramaroute. We rijden langs een flink aantal citrus en mango plantages. Maar ook zijn er erg veel private game reserves. Dan komen we dichter bij de hoge bergen die er uit zien alsof ze met hun steile wanden opeens uit de aarde omhoog gedrukt zijn. Een zeer imposant landschap. In de buurt van de J.G. Strijdomtunnel is elk parkeerhaventje en uitzichtpunt ingenomen door souvenirverkopers. Het. Uitzicht lak voor de tunnel is bijzonder mooi, het landschap ruig en een waterval op de koop toe. Na de tunnel is het nog een heel eind rijden naar de afslag naar Graskop. Vanaf hier is Graskop nog 70 kilometer. De Echo Caves zijn nog 2 kilometer verder rechtdoor. maar dit is een wandelroute van 45 meter door een diepe grot. niet echt geschikt voor Grietje.

We rijden nog een eind door en komen bij het uitkijkpunt van de drie rondavels. Het weer is zwaar bewolkt, maar soms komt er een straaltje zon door en zo boven op de berg is het toch flink koud in alleen een hemdje. We lopen met Grietje aan de arm over het hobbelige pad naar het uitkijkpunt. Het blijft een mooi en indrukwekkend uitzicht op de 3 ronde rotsen die op de typische Afrikaanse rondavelhuisjes lijken en die rivier die door het dal loopt. Terug op de parkeerplaats kopen we twee kleine stenen beeldjes van een olifant en een nijlpaard. Grietje gunt de verkoopster te veel en we betalen 125 Rand waar 140 gevraagd wordt. Dat is geen afdingen.

We stoppen bij nog een uitkijkpunt en gaan dan naar Burke's Luck Potholes. De plek waar de Blyde en de Treur rivier bij elkaar komen en waar ronde potholes uit de rotsen gesleten zijn door het geweld van het water. Ook is er een watervalletje. Het uitzicht op de kloof met de ronde gaten. En de rode steile wanden is erg mooi. Gilles is bij het vlakke gedeelte bezig om te oefenen voor klimgeit. Hij springt van steen naar steen en kan er maar geen genoeg van krijgen.

Als we weer verder rijden besluiten we de Lisbon en Berlin Falls te laten schieten omdat we niet weten hoe ver het vanaf de parkeerplaats er naar toe lopen is en Grietje vandaag niet erg makkelijk loopt. Ook is het nog een heel eind rijden naar Middelburg. Op naar het volgende uitkijkpunt; God's Window een doorkijk tussen de rotsen over het achtergelegen landschap. Onze laatste stop is de Pinnacle een rots die als een naald in het landschap staat. Niet heel bijzonder, maar de omgeving met de hoge rotsen blijft mooi.

We hadden het plan om in Graskop pannenkoeken te eten bij Harry's Pancakes maar gezien de tijd slaan we dat over. Als Erik gaat tanken loopt Renée bij de lokale snackbar binnen voor patat. De aardappels worden hier handmatig door de patatmaker geperst en vervolgens in de olie gegooid. De patat is ontzettend lekker. Maar 4 medium porties van 210 Rand zo'n twee euro levert een bak p.p. Op van 15 bij 15 centimeter en zo'n 5 centimeter hoog die helemaal vol met patat zit. Alleen Jan krijgt het op. De kiinderen hadden een klein bakje, maar hebben geen zin in frites.

We rijden door naar Pilgrims' Rest, een oud mijnwerkersstadje waar we niet uitstappen, maar doorheen rijden. Veel oude houten huisjes en heel veel toeristen spulletjes en souvenirs. We rijden via de Robberspass naar Lydenburg. Een hele mooie route. Er wordt hier veel aan houtbouw gedaan. Op de Morgenzon plantage zou een kudde wilde paarden leven, deze zien we net, maar wel een kudde sabelantilopes. in het Krugerpark hadden we deze gemist. Jan denkt op een gegeven moment een giraffe te spotten. Een groot houten beeld van een giraffe siert de ingang van een game lodge. Dit levert veel hilariteit op.

Via een weg met de nodige potholes, gaten in de weg, rijden we naar Middelburg. Een gat kan Erik niet ontwijken en dus rijden we er vol in. Nadien trekt het stuur wat en in de velg zit een deuk. Tegen zes uur zijn we in Middelburg. We hebben twee appartementen met vier bedden en een volledige keuken. Het ziet er super uit. Na de enorme bak patat besluiten we niet nog ergens te gaan eten, maar rookworst, ja die verkochten ze hier in de supermarkt, en knakworst klaar te maken. De kinderen eten de laatste kip met zoetzure saus en eten daarna ook een stuk rookworst met appelmoes. Jan neemt er nog een gebakken ei met spek bij. We pakken de tassen in voor de vlucht van morgen en gaan dan slapen.


Zaterdag 22 december 2012
Middelburg - Johannesburg - Kaapstad

Renée is al vroeg wakker, het ritme zit er nog in en niet veel later springt Frédérique met groot enthousiasme uit haar bed. Ze wil direct naar opa en oma om te vertellen dat het licht is. Nou dat is niet zo'n goed idee en dus eerst maar eens douchen en samen wat praten. Ook Jan en Grietje zijn vroeg wakker en uiteindelijk zitten we om een uur of acht aan het ontbijt terwijl we uit zouden slapen. Jan en Grietje zijn vandaag 45 jaar getrouwd, toen we net wakker waren, waren we nog niet zo wakker dat we daar aan dachten en dus volgen de felicitaties waarna we overgaan tot de orde van de dag. We bakken de laatste eieren met spek en ook is er niet veel brood meer, maar er is nog genoeg voor iedereen.

De tassen waren gisteravond al grotendeels ingepakt dus nu nog de laatste dingetjes en dan gaan we om negen uur op weg. Omdat we zo vroeg zijn besluiten we naar Botshabelo ten noorden van Middelburg te rijden. Een soort museumdorp van de Endebele mensen, waar ook dieren te spotten zijn. Het museum gaat er om tien uur open en het park zelf is vanaf zes uur open. We betalen 25 rand p.p. En nemen iemand mee die in het restaurant werkt. We zijn direct al rode hartebeesten en de man die ingestapt is vertelt dat we ook via een zijpad kunnen rijden om dichter bij te komen. Hij vertelt dat er geen roofdieren zitten, maar wel zebra's, wrattenzwijntjes, elanden, hartebeesten, zebra's en springbokjes. Op de elanden na zien we deze dieren ook allemaal. Ook hebben ze hier veel vogeltjes met enorme staarten die haast niet in staat zijn om te vliegen met dat enorme gewicht aan hun achterlijf.

We zetten de man in het dorp af en rijden naar de beschilderde huisjes. De kleurrijke schilderingen zijn erg mooi, maar het is zonde om te zien hoe slecht alles onderhouden wordt. Ten opzichte van vorig jaar zie je gewoon achteruitgang. Jammer genoeg zijn we te vroeg om te vrouwen in traditionele Endebele kledij te zien. Zelf het curiosa winkeltje is nog dicht en het is al na tienen. We rijden het park weer uit en gaan op weg naar het vliegveld. Net buiten Middelburg maken we de fout om niet de borden naar de N4 te volgen, maar de borden witbank te volgen. Pas later zien we op de kaart dat we de N12 moeten hebben en dat Witbank aan de N4 ligt. En dus komen we midden in het centrum van de stad uit en moeten nog flink zoeken om de snelweg te vinden. Die stad is één grote mierenhoop van donkere mensen. Geen idee waarom het hier witbank heet. Op straat wordt overal fruit en ander spul verkocht.

Na navraag bij een tankstation, we hadden toch ook Tom Tom bij ons.......... Ergens in de bagage. Vinden we de oprit naar de N12. In één ruk rijden we door naar het vliegveld. navraag bij terminal A leert dat we voor South African in de Internationale terminal moeten zijn. Dat is vlak bij de autoverhuur huur. Na een rondje parkeergarage vinden we de juiste ingang van de parkeergarage voor het retourneren van onze huurauto. Hij wordt goedgekeurd en dus gaan we met onze bagage op weg.

Renée had wel geregistreerd dat er een vluchtwijziging geweest was, maar de oude vlucht van half drie met een ander vluchtnummer lag bovenop en dus konden we onze vlucht niet vinden op de borden. Nogal logisch als je om 15.05 vliegt en het vluchtnummer ook anders is. Een dame van South African helpt ons uit de brand en checkt ons in. Onze koelbox met de overgebleven niet bederfelijke etenswaren gaat mee als fragiele bagage. Wij zijn snel door de controles heen. Alle make-up en zo hoeft hier niet uit de tas en ook de I-pads mogen in de tas blijven waar je op Schiphol alles met maar een drupje water uit moet pakken. En riemen en horloges zijn ook geen probleem hier voor de detectiepoortjes. Wat een verschil. We gaan naar een restaurantje en bestellen een stokbroodje gegrilde kipfilet met bacon en frites. Het duurde even voordat het er was, maar gelukkig hadden we meer dan genoeg tijd nu we een half uur extra hebben en het was het wachten zeker waard, erg lekker!

Dan op weg naar onze gate. Wij zijn zo'n beetje de laatsten, maar staan nog lang te wachten voor we aan boord mogen. We hebben 5 stoelen aan het gangpad achter elkaar en 1x twee stoelen aan beide zijden van het gangpad. Niet echt ideaal met twee kinderen. Gelukkig zijn er twee mannen die wel aan beide zijden van het gangpad willen zitten waardoor wij drie stoelen naast elkaar hebben , waar Renée en de kinderen gaan zitten. Erik zit er achter en Jan daar weer achter en Grietje zit voor de vriendelijke mannen.

De vlucht duurt twee uur en we vertrekken met vertraging omdat we moesten wachten op mensen die een vertraagde vlucht hadden. Onderweg komen ze toch ook nog langs met wraps en drinken. Natuurlijk tasten Erik en Jan toe.

Eenmaal in Kaapstad moeten we nog wel een stukje lopen, maar Grietje loopt een stuk vlotter dan gisteren. Ook onze bagage is er redelijk vlot dus dan op weg naar de autoverhuur die buiten door de tunnel is. We hebben twee auto's een volkswagen polo bij Thrifty en een Toyota Avanza bij Budget. Bij Thrifty zijn we vlot klaar, maar bij Budget is het zo vlak voor de kerst één van de topdagen en dus moeten we ons geduld meenemen. Gelukkig vermaken de kinderen zich buiten met een soort opblaasbank bij Herz die ze als springkussen gebruiken terwijl opa en oma toezicht houden.

Eenmaal in de auto bellen we eerst met het restaurant waar we geserveerd hebben dat we flink later gaan komen. Het is inmiddels zeven uur en we moeten nog naar onze accommodatie en hadden om half acht gereserveerd. Dan eindelijk op weg. De Tom Tom blijft in de tas en het gaat goed tot we opeens op Kloof Road de berg oprijden. We zien een fantastische zonsondergang met geweldige uitzichten, maar we krijgen steeds meer het gevoel niet goed te zitten. Keren op deze weg is vrijwel onmogelijk dus door tot er een plekje komt. We stoppen en halen de Tom Tom uit de tas. Een heel eind geleden zijn we al langs de straat gereden waaraan onze accommodatie ligt en dus rijden we weer terug.

Eenmaal bij Villa Sunshine blijkt dat we niet daar zitten, maar dat de appartementen een paar straten verderop liggen en Planet Africa heten. Het is een complex met 15 appartementen, een zwembad met ligbedden, een sportzaal met wat apparaten een hele grote ronde bar met meerde BBQ's waar iedereen kan BBQ-en. Ons appartement zit direct boven het zwembad. We hebben een erg groot balkon. In plaats van de rieten louncheset hebben we een 6 persoons plastic tafel omdat we om een 6 persoons tafel gevraagd hebben. Geen punt kunnen we lekker buiten eten. Binnen hebben we twee ruime slaapkamer met mooie eigen badkamer een ruime keuken, een eettafel met twee banken waar we met zijn zessen aan kunnen eten en een slaapbank met twee stoelen waar de kinderen op slapen. Het ziet er top uit en we zitten midden in de actie. Helemaal goed.

Het is inmiddels kwart voor negen en we bellen het restaurant af en maken een nieuwe reservering voor de volgende dag. We pakken de spullen uit. Frédérique slaapt inmiddels en wij besluiten op zoek te gaan naar een pizzeria voor een paar afhaal pizza's. Deze blijkt vlak bij te zijn. Het is er alleen erg druk. De man geeft aan dat de pizza's met een half uur klaar zijn en dus gaan we op zoek naar een plek waar we drinken kunnen kopen. Het wordt een tankstation. Dan terug naar ons appartement en dan weer terug voor de pizza's. Om kwart over tien zitten we heerlijk aan de pizza. Gilles is nog steeds wakker, maar inmiddels wel moe en ergens na half elf valt hij in slaap. Niet veel later gaan ook wij naar bed.

Zondag 23 december 2012
Kaapstad

Frédérique is al vroeg wakker en loopt verwilderd door de kamer. Omdat ze slapen binnenkwam heeft ze geen idee waar ze is. Renée gaat bij haar op de slaapbank liggen terwijl Gilles bij Erik in bed kruipt. Om een uur of acht is iedereen wakker. Eerst moet er gezwommen worden want dat was gisteren al beloofd en dus springen Erik en in de kinren in het water. Dan door naar Villa Sunshine voor het ontbijt. We informeren naar Robben Island kaartjes, maar de tours blijken tot 31 december vol te zitten. Dan maar wat anders er is genoeg te doen. Na het ontbijt gaan we naar de supermarkt. Deze zit vlak bij onze accommodatie. Wat erg vreemd is, is dat ze hier op zondag geen acohol mogen vkopen en dus hangen er rolgordijnen voor de wijn en het bier.

Met onze boodschappen gaan we naar ons appartement terug. We hebben een tweede parkeerplaats aan de voorkant gekregen, zodat we niet steeds om hoeven te rijden voor Grietje. Aan de tuin kant moet je namelijk 9 traptreden op en af zonder leuning en aan de andere kan hoef je alleen de stoep op.

We besluiten de middag op het strand door te brengen en dus rijden we naar Camps Bay. De parkeerplaats bij de cricketclub is er nog steeds en voor 40 rand parkeren we onze Avanza. Op het strand huren we 4 ligbedden met matras en twee parasols voor 260 rand. We zien dat de enorm woeste golven blijkbaar eerder die dag het hele strand overspoeld hebben en de meeste mensen liggen hutje mutje achter op het strand. We kiezen een relatief droog stuk uit voor onze stoelen. Gilles en Erik gaan al gauw naar de ijskoude zee. Het water komt rechtstreeks uit Antarctica en zal niet veel warmer dan een graad of tien zijn. De golven zijn immens hoog soms wel een meter of drie. De mannen blijven dicht bij het strand, dat moet ook wel want de terugtrekkende zee is zo sterk dat je bijna niet kunt blijven staan.
Al gauw overspoelt een hoge golf het strand en het water spoelt onder onze stoelen door. We hebben genoeg tijd om onze tassen op te tillen. Maar dit vraagt om Hollandse maatregelen en dus bouwen we een dijk. Bij een volgende golf blijkt deze goed te werken, maar via de achterkant komt het water toch weer naar ons toe en dus bouwen we nog een dam. We zitten nu op een droog eiland. Het wordt ook eb en als we de laatste dam klaar hebben is het ook klaar met het hoge water. Om een uur of drie gaan we van het strand. Het bakt er toch wel heel erg in. Bij een supermarkt kopen en we een ijsje, maar Diek is in slaap gevallen. Thuis eten we het ijsje op en springen in het zwembad. Als Diek wakker wordt is ze erg boos dat ze niet meer kan zwemmen, maar ze moet onder de douche omdat we om zes uur een reservering bij het restaurant hebben.

Beluga blijkt een erg leuk restaurant te zijn, gelegen in een complex van pakhuizen die omgetoverd zijn tot bedrijvenpanden en restaurants. We zitten buiten onder parasols en worden bediend door Jimmy die heel erg zijn best doet om het ons naar de zin te maken. De kinderen eten patat en smullen beide een hele bak op. Verder is er sushi, veel vis, curry en wild en biefstuk en zo. We eten heerlijk. Het restaurant is erg divers qua bezoekers. Mensen in nette kledij en in korte broeken met zonnehemdjes zitten door elkaar en de kinderen hebben op het plein alle ruimte om te spelen. We vragen of ze nog ruimte hebben op eerste kerstdag we kunnen er van half zes tot acht nog terecht. Dat is lang genoeg voor ons met twee kinderen. Voldaan gaan we weer naar huis.