Tsitsikamma, Knysna, de Hoop Nature Reserve Herman
Door: Renee Pol
Blijf op de hoogte en volg Renée Pol
18 December 2011 | Zuid-Afrika, Hermanus
Het slapen met vier man in één bed is wat onstuimig. Halverwege de nacht wil Frédérique toch naast Renée liggen en Erik heeft het grootste deel van de nacht tussen twee kinderen in op één matras geslapen. We zijn dan ook weer op tijd wakker en besluiten eerst alles in te pakken en te ontbijten. Het weer is zonnig en warm en de zee slaat voor ons huisje vol op de rosten hetgeen een flink geraas geeft waardoor je steeds denkt dat het heel hard stormt.
Na het ontbijt brengt Erik de sleutel naar de receptie en gaan Renée en de kinderen bij het restaurant nog even de laatste mail checken en het reisverslag op waar ben je nu zetten.
Dan naar de hangbrug. Gilles wil zelf lopen en loopt zonder moeite de vele traptredes op en af naar de brug. Onderweg komen we dassies tegen, een soort marmotten, die in de zon liggen te luieren. We hebben onderweg en erg mooi uitzicht op de ruwe zee en de rotsen.
Eenmaal aan de andere kant van de brug loopt er nog een pad verder omhoog naar een uitkijkpunt. Het lijkt niet zo ver te zijn en dus klauteren we verder over stenen en traptredes. Gilles is een echte berggeit en beleeft veel plezier aan het geklauter en waar Renée stuk zit kan hij nog wel even door. Eenmaal boven staat er een bankje met een mooi uitzicht over de riviermond en een deel van de huisjes. De jongens gaan nog verder door omhoog, terwijl de meiden bijtanken met toetjes, snikkers en winegums.
De weg naar beneden gaat makkelijker dan omhoog. Terug bij het restaurant ligt het strand al vol met zonaanbidders en zwemmers. Gilles wil nu ook met alle geweld de zee in en we beloven hem onderweg de zee in te gaan.
Het is half elf als we het park verlaten. We zien dat we moeten tanken en moeten voor het dichtst bij zijnde tankstation de voor ons verkeer kant op. We komen langs bordjes Big Tree een verwijzing naar de hoogste en dikste yellowwood boom van Zuid-Afrika. We gaan kijken en moeten 500 meter lopen voor we bij de boom zijn, die niet echt bijzonder is na de bomen die we elders gezien hebben. Na 3 kwartier zijn we terug bij de auto want Frédérique wilde natuurlijk zelf ook lopen. Zonde van de tijd, maar jammer dan.
We rijden door naar Plettenberg Bay, een erg leuk plaatsje waar we bij Beacon Bay het strand op zoeken. Het is er erg vol en we worden omringd door jongeren die indruk op elkaar willen maken. We huren voor 90 rand twee ligstoelen en een parasol. De jongens zijn al gauw in zee terwijl Frédérique zich vermaakt met schepjes, emmertje en zand. Ze durft nog steeds de zee niet in of er in de buurt te komen, "zee is eng".
We genieten dik drie uur lang van de zee en dan moeten we toch ook eens op weg naar Knysna, wat 30 kilometer verder op ligt. We pakken de auto in en geven de bewaker van onze auto weer 5 rand en vertrekken.
In Knysna aangekomen zoeken we het Knysna Manor House op. Het blijkt een ouderwets ingerichte B&B met dito eigenaresse in een oud Victoriaans huis. Maar goed het is er wel schoon al ruikt het op de gang wel erg naar de drie honden die Brenda de eigenaresse, heeft.
De kids zijn erg moe en lagen te slapen in de auto. Ze worden langzaam wakker en gaan in bad, ze zijn opeens weer helemaal wakker en eenmaal uit bad wilden ze toch ook nog het zwembad in en dus gaat Erik met ze naar buiten het koude water in.
Na het badritueel gaan we op weg naar het Waterfront om wat te eten. Het is een wandelingetje van een minuut of tien en we hoeven alleen maar rechtdoor. Het Waterfront is energiekeling complex met winkeltjes en restaurants en barretjes met uitzicht op de haven. Een mini variant van Kaapstad. Het is erg leuk opgezet. We hebben geen eten meer voor de kinderen en gaan op zoek naar een restaurant dat spaghetti verkoopt. We komen uit bij Mario, waar op bijna alle tafels een bordje gereserveerd staat. Ze moeten even vragen of er nog plaats is, we krijgen een tafel op een verlaagd stukje terras vlak bij het water.
De kinderen krijgen instructies er weg te blijven en luisteren goed. Ze vliegen elke keer naar de brug als het belletje gaat dat er een boot aan komt en de brug open moet. Gilles vindt de spaghetti erg lekker, Frédérique eet wat moeizamer. Wij genieten van bruchetta en overheerlijke pizza en cheesecake toe terwijl de kinderen een bol ijs delen. Wat een lekker restaurant. Als we weg gaan zien we dat de mensen in de rij staan voor een tafeltje.
Terug in onze accommodatie kijken we nog wat tv voor we in slaap vallen.
Dag 18, Knysna - De Hoop Nature Reserve
We worden om een uur of zes wakker en zitten om half acht aan het ontbijt. Het ontbijt is goed, we zitten buiten op het terras met uitzicht over het binnenmeer en de Knysna Heads. De zon schijnt alweer lekker. We maken een praatje met de schoonzus van de eigenaresse die de toko de komende twee weken (de drukste van het jaar) zal runnen omdat Brenda op vakantie gaat. Schoonzus en echtgenoot zijn zo niet ouder dan Brenda en het werk blijkt toch iets meer in te hun dan alleen het geld aannemen.............
Na het ontbijt rijden we eerst naar de supermarkt. Omdat het vandaag een feestdag is hadden we van te voren geïnformeerd of alles wel open zou zijn. We kopen wat boodschapjes voor het eten vanavond en dan rijden we naar Wilderness. Een mooie omgeving met erg mooie stranden. We maken foto's van de spoorbrug, maar zien het choco choco treintje niet. Gezien de enorme lading aan toeristen die er staat te wachten zou het vast langs moeten komen, maar we willen verder. Ook onderweg komen we de oude stoomtrein ook niet tegen.
Dan naar Mossel Bay, we gaan op zoek naar de post boom, een boom waar je vroeger je post in een schoen in stopte en waarna deze verstuurd werd. De boom blijkt n het Bartholomeus Diaz museum te staan en we hebben niet zo veel zin om uitgebreid een museum ver de eerste ontdekkingsreizigers in de streek te bekijken voor een boom waarin je nog steeds je post kunt versturen en dus gaan we verder.
We bedenken opeens dat we kip willen eten vanavond, maar we hebben geen kip gekocht, dus terug naar de supermarkt. Mossel Bay is op zich een leuk plaatsje, maar je moet eerst langs een enorm petrochemisch complex, het grootste van Zuid-Afrika, wat het beeld over het plaatsje wel een beetje bepaald. Dat het hier zomer vakantie is zien we goed aan de afgeladen volle campings.
In Heidelberg gaan we nog even tanken voor we van de weg afgaan en de gravelroads verkennen. Bij het tankstation zit een Wimpy en we doen nog een poging, ditmaal kiezen we de chikenburger. Deze is wel goed. Gilles krijgt een tosti, maar vindt het niet lekker. De potato wedges zijn net zo slap als de patatjes en dus moeten we het maar bij kipburgers houden.
We rijden van de weg af en gaan de gravelroads op richting Malgas. De wegen zijn ondanks dat ze onverhard zijn erg goed en we kunnen zo'n tachtig km per uur rijden. Als we bij Malgas komen is de pont halverwege de overkant waar twee auto's staan te wachten. Het is een erg bijzondere pont twee mannen trekken de pont naar de overkant ze slaan een ketting de kabel die over het water is gespannen kruipen in een riem die als tuig dient en trekken de pont. Het is de enig pont in Zuid - Afrika die op deze manier bedient wordt. Als de pont terug aan onze kant is ( het duurt wel even met mankracht) rijden we er op. We zijn zo'n vijftien meter onderweg als er achter ons twee auto's aankomen rijden. De mannen vragen of ze terug mogen. Maar natuurlijk. Ze vertellen dat er eigenlijk drie man zouden moeten zijn voor dit werk, maar ze kunnen geen derde vinden, blijkbaar is iedereen bang voor het zware werk. Als de andere twee auto's ook op de pont staan en wij wat naar voren zijn gereden, er passen drie auto's op, stappen de mannen in de achterste auto uit en nemen ook een teriakel en helpen de boot voort toetrekken. Misschien dat ze korting op de overtocht van 37 rand krijgen. Het is een bijzondere belevenis en we zijn blij dat we langs deze weg zijn gereden.
Dan door naar De Hoop Nature Reserve. Onderweg zien we blauwe kraanvogels en veel struisvogelfarms. We stoppen voor een paar struisvogels met jongen. De jongen zetten het op een lopen als kippen zonder kop als we stoppen. Ze stoppen pas als ze aan de andere kant van het weiland zijn. Wat een domme beesten.
De weg naar het park staat niet geweldig aangegeven, maar we vinden de afslag. We zijn het park niet niet binnen of we zien de bontebok, Cape Mountain Zebra, bavianen en struisvogels. Het is een park waar je overal uit je auto mag. Er zitten wel drie gevaarlijke slangen zoals de Cape Cobra, de puf adder en een gevaarlijke boomslang. We zien ze niet. Ook zouden er twee luipaarden moeten zijn, maar als we die zien, zouden we wel erg gelukkig zijn. We gaan naar ons huisje wat een schattig huisje is met twee slaapkamers en en kamer/keuken in het midden. Wederom een leuke accommodatie. Onze achtertuin staat vol met bontebokken. We pakken de spullen uit en rijden dan met de strand spullen naar koppie alleen. We moeten nog wel een eindje over de witte duinen lopen ver trappertjes voor we bij het strand zijn. Naast ons is er nu een familie. We genieten van zon zee en strand. Frédérique wordt nieuwsgierig naar de zee en durft steeds wat verder de zee in. Gelukkig maar. Wat een heerlijke middag.
Als we terugrijden naar ons huis bedenken we opeens dat we geen rijst hebben en dus koopt Erik bij het restaurant voor tien rand een zakje met rijst. Het winkeltje verkoopt alleen chips en souvenirs. We zijn niet de enige die wat vergeten hebben want de man voor Erik koopt Aluminium folie bij het restaurant.
Thuis koken en onder de douche. De tafel was al gedekt toen we het huis binnenkwamen vanmiddag. De kip Hawaï smaakt goed, wijntje er bij en een danoontje toe.
Dag 19, De Hoop Nature Reserve - Hermanus
Frédérique wordt om half zes wakker voor een fles, maar daarna blijft het tot zeven uur stil. Dan gaan we raffi wassen, de knuffel is verschrikkelijk vies van alle vieze handjes en gesabbel en geval. Een eerdere opmerkingen over wassen betekende nog een huilbui, maar nu samen met papa raffi in een sopje doen is toch wel interessant. Erik bakt pannenkoeken voor het ontbijt.
We eten buiten op de picknickbank omringt door vogeltjes. dan de auto uitmesten, deze is wel erg vies. Om tien uur rijden we we we g. We kijken eerst nog even bij Die Mond, de riviermonding waar een grote groep pelikanen zit. dan rijden we het park uit en via gravelwegen rijden we richting Die Dam en Pearly Beach langs de kust. Dan langs Gansbaai en om een uur of één waren we in Hermanus. Vlak voor we Hermanus binnenrijden zien we nog een grote groep flamingo's. Het plaatsje ziet er gezellig uit. We rijden door naar onze accommodatie Aloë House.
John de eigenaar zit buiten en begroet ons met een you must be Renée. De accommodatie is erg leuk. Onze kamer bestaat uit twee delen die afgescheiden zijn met een schuifdeur. Gilles slaapt op de slaapbank en Frédérique in een babybedje. Het zwembad en de ligstoelen is ons uitzicht. Al met al dik voor mekaar. De eigenaren John en Lesley zijn erg enthousiast en behulpzaam.
We zetten onze spullen neer en gaan dan naar Grotto Beach. We huren ligstoelen en een parasol voor 90 rand en installeren ons in de buurt van de zee. Gilles is eerst druk aan het spelen op het klimrek en gaat dan over op zand en zee. We vermaken ons drie uur lang in de zon. Bij onze accommodatie aangekomen duiken we eerst het zwembad in en dan in bad en onder de douche.
We skypen nog even met de familie thuis. Toch wel erg fijn zo'n accommodatie met wifi. Dan gaan we Hermanus in. Bij een Tapas restaurant is het nazettend druk, ze hebben geen plaats, maar we reserveren voor morgen. Dan maar naar de Fishermans Cottage. Gilles eet de pannenkoeken van het ontbijt en Frédérique valt in slaap als ze aan haar laatste patatje toe is. We poetsen haar wat op en leggen haar in de buggy te slapen. Gilles kijkt Madagaskar op de iPad. We hebben deze reis nog nooit zo rustig gegeten. Wij eten mosselen vooraf en linefish met gamba's als hoofdgerecht. Heerlijk. Toe ijs, pudding en crème brulêe. Lekker hoor. Eenmaal terug bij de Aloë House nog een tijd staan praten over Nederlandse voetballers en trainers hier in Zuid Afrika. We checken de mail nog even en zien een reactie van Gilles' juf op de mail die we gestuurd hebben en een reactie van Svens moeder. Gilles wordt er helemaal blij van, we moeten de berichtjes wel drie keer voorlezen. Hij heeft het steeds over school en Sven en heeft al een paar keer gezegd dat hij juf of Sven wil bellen om te vertellen hoe het hier is.
Morgen willen we langs de kust wandelen in de hoop dat we nog en late right whale zien. Zo nu en danzwemt er nog eentje rond met kalf die nog niet naar Antartica is vertrokken vertelt men. We zullen wel zien. 's Middags willen we weer een stranddag pakken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley