Gestrand in Auckland

26 November: Russel (Bay of Islands) - Auckland (Ramarama)

We beginnen de dag in de speeltuin, waar we tips uitwisselen met het Nederlandse gezin van gisteravond. Dan pakken we de boel op en verlaten via de car ferry de Bay of Islands. We wilden langs de glowworm caves maar hebben beide niet echt zin in de gloeiwormen in een grot ook al duurt deze rondleiding maar een half uur en rijden door naar Wharanga.

Hier hebben we op de heenweg borden gezien van een wildlife centre met alleen katachtigen. We vinden de bewegwijzering naar Zion Wildlife Gardens als we in Kamo opeens geen borden meer zien. We besluiten naar het centrum te rijen en daar de weg te vragen. Bij een uur later zijn we terug in Kamo bij stoplichten van de Mc Donalds. Wat blijkt het bordje was er wel, maar hing opeens hoog boven de weg i.p.v. een heel groot bruin bord langs de weg. Vanaf hier moeten we nog een flink eind rijden voor we er zijn. Het ziet er niet uit als je komt. In een schuurtje zit de receptie en het blijkt dat er 5 keer per dag een rondleiding i. Op andere wijze kun je de dieren net zien. Ook als we een uur eerder er waren geweest hadden we niet eerder mee gekunt dan direct na aankomst dus dat scheelt weer.

De rondleiding duurt uiteindelijk bijna twee uur en is erg gaaf. We beginnen bij een zwart luipaard (panter), heel vaag kun je de bruine vlekken op zijn vacht zien. Het dier is geweldig, via een baviaan en servals komen we bij de Barnaby leeuwen, witte leeuwen in plaats van de bruin-gele leeuwen die normaal gesproken in Afrika rondlopen. Dan gaan we naar witte tijgers met een paar vage zwarte strepen, nog veel meer witte leeuwen, gewone gele tijgers en nog meer witte tijgers en leeuwen. Uiteindelijk komen we bij de leeuwin Zion dien de hoofdrolspeler was in de Narnia film. Gilles vond het helemaal geweldig en moest huilen toen we weg gingen zo graag had hij nog willen blijven.

Toen was het weer inladen en op naar Auckland. We kwamen daar precies in de avondspits van half vijf aan en hebben zitten twijfelen of we bij een camping ten noorden van de stad zouden stoppen. We besluiten toch door te rijden naar de Holiday Top 10 in Manakau waar we om dik zeven uur zijn. Het is leuk dat deze campsite dicht bij het vliegveld zit, maar hij is helemaal vol. U2 speelt een paar dagen in Auckland en er is geen accommodatie meer te krijgen. Wij worden 30 kilometer doorgestuurd ten zuiden van Auckland en komen in Ramarama uit. We hadden al pizza gehaald bij de Domino’s vlak bij de campsite in de veronderstelling dat we er waren, maar eten deze nu al rijdend op.

De campsite in Ramarama is erg vervallen en staat vol met caravans van mensen die er permanent wonen, maar ze hebben stroom en er is nu eenmaal niets beters. De speeltuin wordt vervangen en dus moeten we het doen met een enge trampoline zonder net (Gilles is deze vakantie helemaal verslaafd geraakt aan het springen op trampolines) en verroeste wip wap en een enge schommel. Maar goed met wat toezicht kunnen de kinderen toch nog wat energie kwijt terwijl de ander begint op te ruimen en in te pakken.


27 November: Auckland

We nemen ‘s ochtends lekker de tijd om in verder in te pakken en op en op te ruimen terwijl de kinderen buiten in de zon spelen. Het is wederom heerlijk weer en tegen twaalven rijden we naar Auckland om de camper in te leveren. Alles gaat daar vlotjes en om half twee zijn we op het vliegveld. Het blijkt dat we onze koffers al in kunnen checken en dus doen we dit. de rest van de handbagage die we niet nodig hebben brengen we in depot en dan stappen we in de bus naar het centrum. Deze airbus rijdt ieder kwartier en rijdt in 45 minuten naar het centrum.

Eenmaal in de stad stappen we in de haven uit en lopen via Queens street het centrum door. We zijn niet echt onder de indruk, het is op wat grote kerstballen en een grote kerstman met een paar rendieren na ook allemaal nog niet in kerstsfeer. We besluiten naar Albert park te gaan zodat de kinderen kunnen rennen. Vlak bij de fontein zoeken we een plekje op het gras en trekken de nodige kleding uit om te genieten van de zon. We blijven dik twee uur liggen terwijl de kinderen zich vermaken met elkaar, stokken en blaadjes.

Dan wordt het tijd om wat te gaan eten. Om half zes gaan we naar Wagamama een Japans restaurant voor een lekker terriyaki kip met noodles terwijl de kinderen de laatste kip met zoetzure saus eten. Om kwart voor zeven nemen we de bus terug naar het vliegveld. De kinderen valen in de bus in slaap. Eenmaal uitgestapt zijn ze beide weer wakker. We halen de handbagage op en trekken de lange broek en truien weer aan.

Achter de douane geven we ons laatste geld uit en houden 70 cent over. Dan gaan we naar de gate. Op een gegeven moment vernemen we dat de vlucht 25 minuten vertraging heeft omdat er een technische storing is op het vliegveld. In de loop van de tijd wordt duidelijk dat alle elektriciteit het begeven heeft buiten, waardoor de verlichting van de start- en landingsbaan het niet doet en er dus geen vliegtuigen binnenkomen of vertrekken. Kwart voor tien onze geplande vertrektijd gaat voorbij en het wordt later en later. Inmiddels weten we dat de piloot maximaal 16 uur mag werken en dus rond een uur ‘s nachts de vlucht zou moeten annuleren. Om half twee ‘s nachts komt het nieuws dat alle 8 internationale vluchten geannuleerd zijn.

We krijgen dekens en krijgen de melding dat het geen zin heeft om een hotel in de stad op te zoeken omdat er geen kamers vrij zijn i.v.m. de U2 concerten. Gilles ligt sinds een uur op drie stoelen te slapen en Frederique ligt al wat langer in de buggy te slapen. Renee doet pogingen om te bellen met Air New Zealand hoe het nu komt met de vervolgvlucht naar Beijing. Na een uur in de wacht te hebben gehangen via een publieke telefoon (gratis nummer) komt het bericht we weten niet of de vlucht inderdaad naar 3 ‘s middags de volgende dag verzet wordt en dus kunnen we ook niets over de vervolgvlucht naar Amsterdam zeggen. Bel over 3 uur maar eens terug.

En dus een poging om op de grond te slapen. Gelukkig hadden we van ons laatste geld een kussentje gekocht en we hadden er eentje bij ons, dus dat scheelt al weer.
Om half zes komt er opeens een vliegtuig aan dus er wordt weer gevlogen. Dus meteen gebeld en nu hebben we na 15 minuten iemand aan de telefoon die ook nu weer niets kan vertellen over de vlucht naar Beijing. Dan maar naar de transfer desk van Air New Zealand. Daar werkt een erg aardige dame die na een uur bellen contact krijgt met iemand die eindelijk het besluit neemt dat we zonder kosten omgeboekt kunnen worden op een andere vlucht. Het is namelijk niet zeker of de vlucht naar Beijing wel gaat en dan moeten we daar ook weer 10 uur wachten midden in de nacht.

Daar komt bij dat reguliere vluchten voorrang hebben op de vertraagde en dus kunnen we beter aan boord van een reguliere vlucht zien te komen. Ook is het maar de vraag of KLM vliegt op maandag vanaf Beijing. We horen van de ene reisagent van ja en de ander nee. Het verlossende woord komt om acht uur, we worden omgeboekt naar San Francisco, waar we bijna 5 uur moeten wachten (die grotendeels wel op zullen gaan aan de douane formaliteiten) om dan naar Amsterdam door te vliegen met KLM. We moeten wel tot half acht vanavond wachten voor we kunnen vliegen en zijn dan maandag om 11.25 uur in Amsterdam met vlucht KL606......... als het goed is.

Nu komt het volgende feest. We moeten via ESTA.com een visa voor Amerika kopen voor de kinderen. Ons visum van New York in augustus is nog geldig. Eindelijk is alles geregeld, hebben we onze instapkaarten, heeft Frederique zelfs een slaapbakje op de vlucht naar San Francisco en gaan we de 120 dollar aan consumptiebonnen maar eens beginnen uit te geven voor een ontbijtje.

Inmiddels is het half een ‘s middags dus nog 7 uur wachten te gaan en wordt het tijd voor de lunch. Er zijn maar 2 opties om te eten achter de douane; Burger King of broodjes en dus wordt het zo de Burger King. We hopen dat we vandaag richting huis gaan vliegen. Auckland staat in de top 10 van best gewaardeerde vliegvelden in de wereld en daar maken ze over het hele vliegveld reclame voor, maar met zo’n slecht electriciteitsnet dat speciaal voor het vliegveld er ligt en dat dus als enige in de omgeving is uitgevallen, mogen ze wat ons betreft weel een beetje minder trots zijn en wat plaatsjes dalen in de waardering. Echt belachelijk dat je bijna 24 uur vertraging hebt, er geen accommodatie is, je wat kroepoek en water krijgt en per persoon twee voedselbonnen van 15 dollar. Gelukkig lusten de kinderen daar niets van en we zijn ook wel erg blij dat we erg veel luiers en andere rommel in de handbagage hebben zitten voor de kinderen.