Tongariro NP en Roturoa

20 November: Ohakune (Tongariro NP) - Waikite Valley

Voor vandaag hebben we gepland om een deel van de Tongariro Alpine Crossing te gaan lopen. Een Dag hike van 19,4 kilometer die geweldig mooi moet zijn en langs vulkanen, kraters en ijs blauwe meren voert. Volgens de mevrouw van de campsite kunnen we de trail met kinderen niet doen en moeten we over stenen klauteren en kunnen we beter in de buurt blijven de de wandeling naar een spoorbrug maken waar om half twee ‘s middags de trein langs komt. We zijn natuurlijk eigenwijs en willen tot de Soda Springs lopen. Dat moet een wandeling van anderhalf uur heen zijn waarin je 300 meter stijgt. Daarna gaat het echt bergop. Dan komen ook de mooie plaatjes, maar dat is met en kind op de rug niet echt handig.

Het weer werkt niet echt mee, het is zwaar bewolkt en de besneeuwde top van Mt Ruagehu is nu niet te zien. ook sputtert het steeds wat. We gaan eerst nog met de kinderen langs de speltuin en rijden dan naar de Mogetepopo parkeerplaats 54 kilometer verderop waar de trek begint.
We nemen van alles mee, regenkleding mutsen, eten voldoende drinken, want je weet het maar nooit op en berg en erg mooi is het weer niet. Het eerste halfuur is een aangelegd grindpaadje dat zeer eenvoudig te bewandelen is. De omgeving bestaat uit mos en graspolletjes. Naarmate we doorlopen wordt het ruiger en moeten we steeds vaker over rotsblokken klauteren en verandert de omgeving in grote blokken lava die overal om ons hen lopen. Naast ons loopt een stroompje bergwater.

Vreemd genoeg zijn er hier geen vogels of andere dieren, soms zien we een insect. Op de Kilimanjaro waren er tot bij de hoogste hut vogels. We moeten eerlijk toegeven dat we niet gedacht hadden zo veel te moeten klauteren, maar soms lopen we ook honderd meter of meer over aangelegde loopbruggen.

Na zo’n anderhalf uur komen we bij de Soda Springs een stroompje water dat over de rotsen naar beneden stroomt. De route tot hier vonden we al erg mooi. Jammer genoeg zitten de toppen van Mt Tongariro en Mt. Ngauruhoe verstopt achter de wolken. Zo nu en dan zien we een stukje sneeuw schitteren. Als het een heldere dag was geweest zou het vast nog veel mooier zijn geweest met geweldige uitzichten. Het stuk bergop wat nu komt verdwijnt halverwege de beklimming in het wolkendek, dus eenmaal boven zie je waarschijnlijk ook niet veel meer.

Wij eten onze broodjes, de kinderen spelen, met de lava steentjes (het is hier helemaal vlak) en gaan dan weer terug naar beneden. Dit gaat en stuk sneller en ook het geklauter lijkt opeens een stuk makkelijker te gaan. Na een uur staan we weer beneden. We hebben toch nog 9 kilometer gelopen.We hebben op wat gespetter na geen regen gehad. Wel begon het het laatste stuk heel hard te waaien en als we weer in de auto zitten begint het flink te regenen. Een gelukje dus.

in de auto overleggen we over wat onze volgende stop moet worden; Lake Taupo of dor rijden tot Wai - O Tapo en kijken of er daar en camping is. Van de Nederlanders die we in Te Anau tegenkwamen hadden we gehoord dat er vlak tegenover de ingang van Wai - O Tapo een weggetje naar een campsite zonder stroom zo zijn en dus rijden we door. Lake Taupo is wel aardig, maar we hebben mooiere plaatjes gezien tijdens onze vakantie. Het landschap is hier weer heuvelachtig met van die heuvels die halve meter voor halve meter uit de aarde gedrukt zijn, een heel lijnen spectrum achterlatend op de heuvels.
Het park Orakei Korako slaan we over.Morgen zullen we genoeg thermische activiteit zien. Als we bij de tweede Wai - O - Tapo afslag komen, zit er recht tegenover een afslag naar Waikite Valley. We herinneren nu ook de naam en het feit dat ze er allemaal met heet bonwater gevulde zwembaden hebben. Bij de receptie blijkt dat er 13 plekken met electrisch zijn en we hebben geluk we kunnen nog een powered site krijgen. Er blijken 2 zwembaden en 4 hotpools en hottubs te zijn met allemaal verschillende temperaturen allemaal tussen de 36 en 39 graden. ‘s Nachts laten ze alle pools en zwembaden leeglopen en vullen ze dan weer met het water uit de kokendhete bronnen die hier zijn. Overal zie je hete stoom uit de grond komen in het landschap.

We zetten snel de camper neer en pakken de zwemspullen en gaan naar het zwembad. Het grote bad is 36 graden, heerlijk warm (een normaal buitenbad is vaak en graad of 25). Frederique zit in haarzwemband en Gilles spettert heerlijk rond met zijn bandjes.

Bij het zwembad zit een restaurant waar je voor 7 uur je bestelling moet hebben geplaatst en aangezien we de supermarkt in Taupo hebben gemist doordat er een nieuwe rondweg is aangelegd hebben we niets meer te eten. Voor de kinderen hebben we nog wel voldoende prakjes in de vriezer. Dus na dit heerlijke zwemavontuur bestellen we nacho’s en een burger en eten de kinderen spaghetti. Gilles staat steeds verlekkerd achter het hek naar het zwembad te kijken en we beloven hem dat hij de volgende dag weer mag zwemmen. Na een magnum die hij met zijn zusje moet delen (Frederique vind ijs ook heerlijk en zegt steeds hap hap als ze een ijsje ziet), gaan we terug naar de camper. We doen nog een was en de kinderen zijn niet eg moe en willen maar niet slapen. Na een DVD van Bambi wordt het eindelijk rustig.


21 November: Waikite Valley - Roturoa

Erik en Gilles beginnen de dag met het uitproberen van alle zwembaden. Van een Belgische buurman hadden we al begrepen dat het water en stuk warmer was dan de dag er voor, maar het achterste ondiepe bad blijkt wel aangenaam warm te zijn. Daarna volgt echter een koude ervaring. De douches in de centrale omkleedruimte geven koud in plaats van warm water. dat is wel even schrikken. Veel mensen komen naar Waikite Valley voor een paar uur genieten van de hot pools. Als camping gasten betaalden we 60 dollar (duurste campsite tot noch toe) maar mochten dan gratis de pool faciliteiten gebruiken en dat was toch wel heel erg speciaal.

Dan gaan we weg naar Wai - O -Tapo dat een paar kilometer verderop ligt. Om 10.15 uur spuit hier de Lady Knox geiser. We zijn om 9.15 uur in het park en krijgen het advies om eerst naar de mud pools te rijden en dan naar de geiser. De mud pools is een blubber meertje waar de blubber continue omhoog blubt. Een leuk gezicht. Dan gaan we naar de geiser waar we plaats nemen op een tribune en het stroomt helemaal vol met toeristen. Het verhaal gaat dat een groep gevangenen de was wilde doen in een kokende poel met water en door de zeep die ze toevoegen verminderde de oppervlakte spanning en kregen ze de schrik van hun levende de geiser begon te spuiten.

Zelfstandig zoude geiser iedere 24 - 48 uur een keer spuiten, maar voor de toeristen gooien ze nu elke ochtend om 10.15 uur een stuk zeep in de geiser waarna het begint te schuimen en binnen een minuut een waterhoogte van 1 a 20 meter wordt bereikt. Het is wel erg gaaf om te zien. Maar de geiser spuit zo’n uur afhankelijk van de hoeveelheid water in het waterreservoir en dus hebben we het na een minuut of tien wel gezien. Dan gaan we het park in lopen twee uur langs gele meertjes, groene, ijsblauw, krater, kokend water, witte terrassen, modderpoelen, een groot kokend meer met een oranje afzetting. Het is erg bijzonder om continue tussen het komende water te lopen. Alle stroompjes die je tegenkomt zijn kokend heet. De kinderen houden we wijselijk in de rugzak. We eindigen met een fluoriserend geel meertje. Echt heel apart.

Na alle thermische wonderen halen we een broodje in het restaurant en gaan dan naar het volgende thermische Park Waimangu Vulcanic Vally. Dit park ligt zo’n 10 kilometer verderop en heeft een stromende beek met kokend heet water die wat terrassen afzet met verschillende kleuren. Verder veel mooie hete meren met als topper een ijsblauw meer. het is weer heel anders, maar ook erg mooi. In het park lopen we de hike route naar busstop 2 een domme actie want we zien behalve 2x een mooi uitzicht op het grote meer aan het eind van de wandelroute verder niet dan os en steen en daarvoor moeten we wel heel veel trappetjes omhoog klimmen. Na anderhalf uur wandelen staat aan het eind van de route de bus kaar om ons terug te brengen naar de ingang.

We rijden de 26 kilometer naar Roturoa en via een supermarkt stop gaan we naar de Roturoa Holiday Top 10. We staan naast het speeltuintje met wip wap, schommel en glijbaan, dus dat kan niet beter. Het internet hier is bijzonder traag en de skype klapt er steeds weer uit. We zitten tot laat te BBQ-en onze aardappels worden maar niet gaar op de BBQ plaat die tegenover onze camper staat. Uiteindelijk doen we het met mais en steaks.